In en rond Abha

Vandaag een dagje Abha en omgeving. Het is vandaag zaterdag, voor de moslims zondag, dus is er veel gesloten. Winkels gaan pas rond 16:00 uur weer open.
Ontbijt was redelijk, evenals het hotel.
Zelfs Iets te vroeg, kwam Abdulaziz al voorrijden. Eerst maar even het platteland op. Bij een klein dorpje, liet hij mij een zeer oude bouwstijl zien. Minutieus gestapelde stenen en steentjes, die als geheel een stabiele muur vormden.
Ook aandacht voor wat groen, hij was afgestudeerd bioloog, maar wilde niet voor de klas staan, dus nu als zzp-er toeristen rondleiden.
Het eerste doel was het bereiken van het hoogste punt van Saudi Arabië, de Jamal Sawda, op 3000 meter.
De weg er heen was al mooi. Langzaam klommen we omhoog, tot we eerst op een hoogvlakte aankwamen. Vegetatie veranderde, huizen zagen er anders uit, allemaal net wat minder fleurig.
Op deze hoogte, ook bijzonder, de wereld aan een soort van bavianen. Op en naast de weg, op vangrail en muurtjes, overal zie je ze. Dan stoppen er weer SUV's, waaruit dan eten wordt gegooid, nou dan zijn die apen er als de kippen bij.
Na anderhalf uur rijden bereikten we het hoogtepunt. Prachtig uitzicht, mooie bergmassieven en veel groen.
Daarna zijn we terug gereden naar Abha, maar wel gestopt bij de Starbucks voor een heerlijke koffie.
Terug in Abha, het fort bezocht. Alleen de buitenkant was zichtbaar, verder gesloten.
Door naar het Al Muftaha Art Village, maar hier geen kunstenaar te zien, compleet verlaten.
De lokale Souq was wel open. Veel honing, dadels, potten en pannen en kruiden. Kleurrijk.
Ook op het programma stond een tripje met een kabelbaan in het El Sahab park.
Nou, voor drie uur ging die niet open, dus de suggesties was om dan maar naar Rijal Almaa te rijden, een dorpje, wat bekend staat voor haar typische Arabische architectuur. Stond eigenlijk voor morgen op de rol, maar morgen hebben we ruim zeven uur te rijden, en het paste nu mooi, omdat veel dingen gesloten waren.
Op de terugweg konden we dan de kabelbaan wel doen.
De bergen weer in en daarna afdalen naar een hoogte van 1080 m, waar dit dorpje dan ligt.
Auto geparkeerd en ik zag zelfs één gerestaureerd gebouw. Stelde niet veel voor.
Beetje rondlopen, een trap op en jawel, een prachtig plein met daarnaast, tegen de bergrug omhoog gebouwd, een gerestaureerd dorpsgezicht.
Hier werd ik wel vrolijk van. Via kleine paadjes kon je een behoorlijk stuk omhoog lopen en het uitzicht werd navenant mooier.
Erg toeristisch was het er niet, hier geen enkele tekst in het Engels, ook niet in het kleine museum. Normaal is hier tegenwoordig alles tweetalig, hoofdzakelijk vanwege het toerisme, wat de kroonprins wil laten toenemen.
Mijn hotel in Abha heeft ook geen Engelstalige informatie. Dinerbuffet inspecteren kan alleen maar door alle deksels los te trekken, en een visuele beoordeling te doen, over wat er verborgen ligt onder die roestvrijstalen deksels.
Ik heb er toch ruim een uur rondgedoold en aansluitend zijn we weer richting Abha gereden. Onderweg een lekke band. Een schroef. Was natuurlijk net op de weg met haarspeldbochten, de berg omhoog. Hij heeft nog wel geprobeerd om boven te komen, maar dat lukte niet meer.
Krik uit de auto en omhoog met dat ding. Band eraf en toen sloeg de krik om.
Hij weer bellen en tien minuten later stond er alweer versterking bij de auto en tien minuten later reden we weer. Band heeft ie gelijk laten maken, aan het einde van de weg omhoog zat toevallig een garage.
En weer door naar de kabelbaan. Helaas, ging niet open.
Inmiddels ook wel een volle dag geweest. Nog even langs de supermarkt geweest voor de echte cola en ik ben weer keurig afgeleverd bij het hotel.
Hier in de buurt is geen fatsoenlijk restaurant, dus ga ik maar weer naar de tiende verdieping voor het diner. Net als bij de Koperen Hoogte, draait ook dit restaurant langzaam rond, zelfs gedurende het ontbijt.
Dan nog iets over de samenleving hier. Op het vliegveld zag ik ook weer een aantal zaken, die bij ons niet zouden passen.
Rookruimte voor mannen. Rookruimte voor vrouwen, niet.
Aparte gebedsruimtes voor mannen en vrouwen. Relaxing room voor mannen, relaxing room voor families. Alle scholen apart voor jongens en meisjes.
Mijn gids is nog niet getrouwd. Hij vertelde hoe hij aan een vrouw komt. Zijn ouders zoeken een dame uit, die ook past in de stammentraditie. Zij melden hun zoon aan bij de ouders van het meisje. Die gaan een antecedentenonderzoek uitvoeren, om te kijken of die jongen geschikt is. Als alles is goed bevonden, dan wordt er een afspraak gemaakt en mag de jongen in kwestie op bezoek en zal het meisje alle gezichtsbedekkingen afdoen, zodat de man de vrouw kan zien.
Als ik het goed heb begrepen, kan hij dan nog nee zeggen. Hij kan ook zelf een kandidate voordragen, maar hier in het zuiden van KSA gaat het volgens mij nog erg traditioneel.
Een volledig gesluierde vrouw wil ook wel eens naar een restaurant en gisteren zag ik iets, wat ik nog niet eerder had gezien. In het restaurant hier, hebben ze tafels, die afgeschermd zijn met schotten en gordijnen, zodat de vrouw, omringd door eigen familie, het gezichtsbedekking kan verwijderen zonder dat iemand anders dat dan kan zien.