De Wahba krater en water in de woestijn

Ik was gisteren al een tijdje terug in het hotel, toen het opeens begon te regenen. Ja en flink hard ook inclusief onweer. Dat heeft zeker een paar uur aangehouden.
Taif ligt op een hoogte van 1700 m en het temperatuurverschil gisteren tussen Bergstation und Talstation bedroeg zeker tien graden.
Dat zou de hoosbui kunnen verklaren.
Maar toen we vanmorgen op pad gingen, bijna nergens nog water te bekennen.
Goed drainerend vermogen blijkbaar.
De eerste 263 km's vandaag waren richting de Al Wahbah krater.
Onderweg had ik even gevraagd, hoe deze krater ontstaan was en naast een mythisch verhaal, ook het verhaal over een meteoriet. Dat leek me waarschijnlijker.
Eigen research heeft inmiddels opgeleverd, dat deze krater ontstaan is door een ondergrondse vulkaanuitbarsting.
De krater ligt midden in de woestijn en heeft een diameter van 1,3 km en is 200 meter diep.
In het midden kun je natriumfosfaat kristallen zien, die een melkachtige aanblik laten zien, als ze met water in aanraking komen. En het had geregend, ook hier.
Hier en daar groeit er ook nog wat, de meeste vegetatie was aan de oostzijde te zien.
Vanaf de hoofdweg is er een vier kilometer lange weg naar de krater aangelegd, die bij een Visitors Center uitkomt. Dat stelde niet veel voor, de krater wel.
Het schijnt mogelijk te zijn, om naar beneden te lopen, maar de LP gaf aan, dat het hier een erg 'tricky' pad betrof. Dus maar niet.
Maar richting het oosten kijkend zag ik de zon en fotograferen met de zon in de rug is altijd goed.
Dus rustig aan naar het hoogste punt gelopen, langs de bovenkant van de krater.
Steeds even stoppen, foto maken en weer door. Af en toe was de zon even weg, maar met zon, heb je toch net een iets betere kleurnuance op het plaatje.
Het was toch nog een hele tippel naar boven, maar wat een uitzicht over de krater.
Abdul was niet mee, ik had gewoon tijd aan mezelf, heerlijk rustig alles bekeken en veel foto's gemaakt.
Uiteindelijk terug gelopen naar de auto en hiermee ook alle activiteiten voor vandaag beëindigd. Klinkt raar, maar Taif - Krater was al 263 km en van de krater naar Jeddah ook nog eens 338 km.
Onderweg hebben we nog koffie gedronken, maar wat ik ook probeer, Abdul wil de koffie betalen, want ik ben zijn gast.
En dan ook onderweg de resultaten van de regen. De weg staat regelmatig blank, het water stroomt over de weg. Dan wordt er even flink afgeremd.
Op enig moment zijn we gestopt om daadwerkelijk buiten de auto wat foto's te nemen. Tja, schoenen goed vies en allemaal rood, nat zand onder aan de schoenen. Maakte niks uit in de auto.
Rond vier uur bereikte ik het Assila Hotel in Jeddah. Niks mis mee, zo ontdekte ik al gauw.
Ik kwam bij de receptie en toen ik even achterom keek, zag ik mijn spoor van rode modder van de ingang naar de balie lopen. Twee minuten later, zag ik al iemand met een stofzuiger in de weer.
Toen ik mijn kamer had, ben ik gauw naar beneden gelopen en toevallig vond ik een tuinslang, zodat ik de onderkant van de schoenen schoon kon spuiten.
Daarna heb ik het hotel even verkend. Op de 17-de verdieping een fitness ruimte voor de vrouwen, een etage hoger, die voor de mannen.
Ook op de 17-de, het Pampas restaurant. Argentijns. Daar heb ik voor vanavond een tafel gereserveerd.
Op de bovenste verdieping, de 20-ste, nog een restaurant. Daar zal het ontbijt ook wel geserveerd worden.
Het eten was voortreffelijk. Pompoensoep en een Wagyu-burger, koffie na.
Ondertussen een appje van de gids voor morgen. Met de trein naar Medina, dagje Medina, met de trein terug en aansluitend heeft de agent voor mij een PCR-test ingepland.