De Al Qarah Mountains

Het Radisson Blu hotel is wel een aanrader in Riyad. Niet buitensporig duur voor een vijf sterren hotel en redelijk centraal gelegen. Hoewel, een echt oud centrum is er niet, maar je zit er twee kilometer van het Masmak fort en iets dichterbij het Nationaal Museum. De Sky Bridge is net wat verder weg, maar een groene taxi is gauw gevonden.
Na het ontbijt uitgecheckt, we zouden om acht uur vertrekken. Vandaag was ie te vroeg, maar niet zo vroeg, dat ik kan zeggen, dat hij de schade van gisteren heeft ingehaald.
Op naar Al Hofuf. Het weer was niet best. Dertien graden en wat regen. Onderweg wat mistig weer. Hier zijn ze dat minder gewend dan bij ons. Met ruim 300 m zicht, rijden veel mensen met de alarmlichten aan. Wij knallen dan gewoon lekker door in Nederland.
Hij had de auto van zijn broer geleend, een Genesis 3,8 l V6. Dat is een luxe Hyundai.
Was ook best luxe, maar als we ruim 330 km moeten rijden, ga dan niet 90 rijden. Ook de ruitenwissers waren versleten, wat het zicht er niet beter op maakte. Maximum snelheid op autosnelwegen is 140 km/uur, Abdul ging uiteindelijk naar 130 km/uur. Het werd lichter, het klaarde wat op en steeds meer toen we richting het oosten, en Al Hofuf, reden.
De Lonely Planet heeft niet heel veel informatie over Al Hofuf, maar wel, dat je bij de Al Qarah Mountains, een mooi panorama hebt over de groene zee van dadelpalmen.
Dus ik had onderweg al aangegeven, dat we daar maar als eerste heen zouden gaan. Lag ook het meest oostelijk.
Al Hofuf betekent 'het fluisteren van de wind' en als je door de grotten van de Al Qarah Mountains loopt, kun je dat ook echt horen.
Uiteindelijk waren we daar om half twaalf. Kaartje gekocht (€ 12,50) en ik naar binnen.
Eerst moet je een eindje lopen om bij de ingang te komen. Niemand te zien en zo zie ik het graag.
Mooi aangelegd pad naar de ingang en ze noemen het een grot, maar helemaal boven je, zie je altijd een stukje lucht. Het barst er ook van de duiven en die doen maar twee dingen, vreten en schijten. Daarom liep er speciaal iemand rond, die de duivenstront aldoor verwijderde.
Hier kwam ik ook wat andere mensen tegen, maar die zijn niet terug te vinden op de foto's. Een half uur was ook voldoende, maar ik miste het panoramapunt, waar de LP naar refereerde. Terug beneden, wachtte mijn gids. Ik vroeg hem, waar dat uitzichtspunt was. Hij dat aan iemand vragen en dat punt was er wel degelijk. Echter, je moest dan over de omheining stappen en gewoon omhoog lopen. Hij liet met het punt even zien en ik naar boven. En inderdaad, een mooi gezicht over de groene oase van palmbomen. Er staat hier 1,5 miljoen palmbomen, die dadels produceren.
Het is de grootste oase ter wereld en dientengevolge staat dit gebied op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Abdul weet wel de weg in Al Hofuf, in de buurt was nog een hele oude moskee te vinden. Zijn we heen gereden en inderdaad erg oud, oorspronkelijk uit de 18-de eeuw.
Er liep nog een man rond (de imam?), die goed Engels sprak en mij nog uitleg gaf over de moskee. Aanpalend een mooi aangelegde tuin (volgens Abdul), dus ook naar binnen. Het heet het Jawathapark. Stelde niet veel voor, meer een groot park met wat attracties voor kinderen. We hebben een rondje om de grote vijver gelopen en dat was voldoende.
Of ik het oudste huis uit de regio wilde zien. Waarom niet, ik ben er nu toch.
Auto geparkeerd bij het Ibrahim Palace. Helaas gesloten. De weg over gestoken en daar kwam al een in het wit gestoken, gezette man naar buiten. Hij was de eigenaar van het hotel, wat nu in dat voormalige huis gehuisvest is.
Bijzonder vriendelijk ook, en als je zegt, dat je uit Nederland komt, kijkt iedereen direct blij. Mooi toch.
Beneden zaten allemaal, meest families, te lunchen, ik ben even de trap op gelopen en heb vanaf daar wat foto's gemaakt.
Door naar de Souq Al Qaisariah. Helemaal gerestaureerd, maar wel de authentieke sfeer nog steeds hebbend.
Ik dit deel van KSA lopen de vrouwen er anders bij. Veel meer traditioneel, zwart gekleed van kruin tot net onder de enkel. Ik snap nog steeds niet, dat kleine kinderen hun moeder herkennen, ze zien er allemaal precies hetzelfde uit. En zou er geen man zijn, die per ongeluk de verkeerde vrouw van de markt mee naar huis neemt? Nee in Riyad is men al veel vrijer dan hier in het oosten.
Aansluitend koffie gedronken en nog naar een andere, ook gerestaureerde souq gelopen.
Tenslotte wist Abdul nog een bakkerij, die al tig generaties binnen dezelfde familie brood bakte. Niet veel aan te zien, maar wel toevallig, dat Abdul met een hele zak brood naar buiten kwam.
Inmiddels donker geworden en rond half zes bij mijn hotel, het Garden Palace hotel. Vier sterren dit keer en tegenover het Al Ahsa Intercontinental Hotel. Mijn hotel heeft een restaurant met een vrij grote menu variëteit, hier tegenover twee restaurants, één Libanees en de ander Aziatisch. Ik blijf hier. Hier hebben ze entrecote.
Morgen terug naar Riyad, vertrek half negen en dus rond de middag in Riyad. De middag kan ik zelf indelen. De Sky Bridge is nog gesloten, maar er zijn vast nog wel andere dingen te zien.
Inmiddels heb ik het eten op. Ik was om acht uur in het restaurant. Er zat geen mens. Maakt mij niks uit, het regende en ik wilde de deur niet meer uit.
Championsoep als voorgerecht en pepersteak als hoofdgerecht. Ik zei nog expliciet, starter en dan pas maindish. Dat ging helaas mis. Bijna tegelijk kwam de soep en het vlees. Het bestek was corona proof in plastic verpakt. Het bestek zelf was ook van (modieus zwart) plastic. Gauw normaal bestek gevraagd en gekregen.
Eten was trouwens prima. Voor € 21,80 inclusief drinken, buikje weer vol.
Een gelukkig en gezond 2022!