Op naar het zuiden van Taiwan

Vandaag weer een reisdag. Maar op een afstand van acht kilometer van het hotel bevindt zich de Lotus Vijver (Lotus Pond).

Met daar omheen wat tempels en, naar ik vermoedde, een hoop souvenirwinkels.

Over die acht kilometer deed ik al 45 minuten.

Parkeerruimte zat. Wel bordjes erbij, wat het per uur kostte. Maar nergens een parkeerautomaat, parkeerwachter o.i.d. . Mijn Chinees is wel dusdanig ontwikkeld, dat ik kon opmaken, dat de wegsleeprgeling van toepassing is. En ze sukkelen hier niet, ik heb verschijdene auto's achter een sleepauto afgevoerd zien worden.

Ook diverse mensen aangesproken met de vraag, hoe te betalen, maar niemand die mij begreep.

Dus snel de auto geparkeerd, snel een foto gemaakt en wegwezen.

Tot overmaakt van ramp begon het ook nog eens keihard te regenen.

Je verlies nemen en de vijver de vijver laten. Ik had geen zin in moeilijke toestanden.

Dus de motorkap richting het zuiden gezet en gaan.

Eerste stukje was highway, het overgrote deel niet. Een dan gaat de gemiddelde snelheid er weer rap uit.

Er waren stukjes bij, waar je 70 km/u mocht rijden, maar het gros was 40 en 50.

Onderweg kwam ik nog een Mac tegen en de Big Mac smaakte precies als bij ons.

Iets over drie arriveerde ik bij het hotel. Of meer een resort.

Tijdens het inchecken zei de man, dat ik 1 dinerbon kreeg en twee ontbijtbonnen. Ik zit hier drie nachten, dus iets klopte er niet.

Even later had ik toch drie ontbijtbonnen, maar nog steeds 1 dinerbon voor morgenavond.

OK, mooi zo laten dan maar.

Eenmaal in de kamer de papieren erbij gezocht en 1 keer diner bleek wel te kloppen. Dus ik even de receptie bellen, maar degene die de telefoon opnam sprak geen Engels.

Twee minuten later, wordt er aan de deur geklopt. De man van de receptie. Hij had met de agent gebeld en bracht alsnog twee vouchers voor het diner voor vanavond en 30 september.

Wel beter, want als je ergens anders moet gaan eten, betekent dat ook, dat je in het donker moet gaan rijden en mijn ervaring leert me, dat je dat beter kunt voorkomen.

Dus prima zo en wellicht krijg ik nog een naheffing van de agent. Ha ha.

Kenting Nationaal Park.

Kenting National Park is een nationaal park gelegen op het Hengchun-schiereiland van Pingtung County. Opgericht op 1 januari 1984 het is het oudste en zuidelijkste nationale park van Taiwan op het hoofdeiland en beslaat het meest zuidelijke deel van het Taiwanese eiland langs het Bashi-kanaal . Dit nationale park wordt beheerd door het Ministerie van Binnenlandse Zaken van de uitvoerende Yuan en staat bekend om zijn tropische klimaat en zonneschijn, schilderachtige bergen en stranden, het Rockbandfestival Spring Scream dat elk jaar in maart wordt gehouden en is lange tijd een van de bekendste geweest. van de populairste toeristische bestemmingen in Taiwan met 5,84 miljoen bezoekers in 2016.

Het landschap waar Kenting National Park trots op is, wordt in twee delen verdeeld door de lange en smalle Hengchun Longitudinal Valley Plain die zich uitstrekt van noord naar zuid. Met koraalzeekliffen vol met riffen langs de westkust, beschikt het park over een groot aantal bergen in het noorden, en koraalplateaus en uitlopers in het zuiden. De vlakte, die wordt gevormd door breukvalleien, heeft een uitgestrekt meer genaamd Longluan Lake , samen met stijgende koraalplateaus en kalksteengrotten in het oosten. De oostkant van de koraalplateaus beschikt over unieke zandrivieren en zandwatervallen gevormd door de gecombineerde effecten van wind en rivieren, evenals koraalkliffen, verzonken grotten en stalactieten.

Morgen ga ik dit gebied verkennen. Ben zeer benieuwd.