Back from the Wilderness

Tja, ben even niet in de gelegenheid geweest om wat te typen, want de afgelopen 5 nachten zat ik nou niet direct in de geciviliseerde maatschappij.
Van Beaver Creek ben ik gereden naar de Tangle Lakes, een hele mooie route. Stuk Alaska Highway, dan een stuk Richardson Highway en tenslotte de Denalle Highway, die verhard is tot waar ik moest zijn.
Het onderkomen was erg simpel, wel een wc op de kamer, maar de douches waren gedeeld. Behalve een paar toeristen, slipen hier veel werklui, die het onverharde deel van de weg aan het opknappen waren. Er liep zowaar nog een eigenaar van een uitzetbedrijf rond, die in Oud Beijerland geboren was en op zijn 10-de naar de VS ging met zijn ouders. Hij kende nog een paar woorden Nederlands. Hij was 72, maar nog lekker aan het werk. Zijn zoon zat ook in de zaak.
De mensen van de lodge waren ook bijzonder aardig. Alles kon en niets was ze teveel. De hoeveelheid eten was duidelijk afgestemd op werklui en chauffeurs, VEEL en goed.
De volgende morgen: ontbijt. Veel en goed zal ik maar zeggen.
Na het ontbijt moest er weer wat gebeuren, ik had besloten de MacLaren Summit Trail te gaan lopen (de Ferrari trail was er niet). Aan het eind van de trail kon je nog veel verder lopen en dat heb ik ook gedaan. Toen ik even een Colaatje aan het drinken was, zag ik opeens een kariboe aan komen lopen. Ik achter de rots gaan zitten en stil blijven. Uiteindelijk liep ie onder mij langs op zo'n 100 meter. Mooi gezicht en ze lopen ook heel statig.
Om een lang verhaal kort te maken, ik ben doorgelopen, tot de lucht ging betrekken. Moest wel dezelfde weg terug, 6 mijl, 10 km. uiteindelijk 20 km gelopen en het traject kende geen grote stijgingen, dus het is prima gegaan. De route lipe eigenlijk over de rand van een plateau in de richting van een aantal gletsjers. erg mooie tocht, maar was redelijk afgepijgerd.
's Avonds weer veel en goed gegeten en de volgende morgen na het ontbijt, kon ik verder naar het vliegveldje van Chitina. Ik had even gebeld, of ze wel vlogen, maar er was geen probleem. Ik vloog echter niet om 14:00 uur maar om 14:45 uur. geen probleem, uiteindelijk was ik er om 14:10 uur. Er stonden nog twee broers uit de VS te wachten op hetzelfde vliegtuigje en later nog een Israelisch echtpaar, maar die stonden voor 16:45 op de planning. Uiteindelijk konden die ook nog mee met ons.
Tijdens de vlucht kreeg je al een beetje een indruk van het gebied. Te groot en te immens om te kunnen beschrijven, ongelooflijk. Na 30 minuten landden we en het busje van de lodge stond al klaar.
Het wordt wel een wat lang verhaal, omdat ik ook nog wat achtergrondinfo moet geven. Ik logeerde in Kennecott een voormalig spookdorp, verlaten in 1938.
Begin 1900 ontdekte men koper in de berg, ja echt hoog in de bergen. Het kopergehalte in het erts lag rond de 80%. er werd een spoorlijn aangelegd en er werd een ernorm complex in het dal neergezet, waar het kopererts gewerkt werd voordat het met de train naar de kust ging. Eind 90-er jaren is men begonnen met de restauratie van het geheel. Een oorspronkelijke lodge werd privaat gekocht en helemaal gerenoveerd en er werd nog een zelfde gebouw naast neergezet.
Ik sliep dus in die logde, vlak tegen de gletsjer aan gelegen. 's Middags nog met Kevin en Steve het dorpje verkend. Er staan alleen maar oude, deel gerenoveerde, gebouwen uit de kopertijd. Overal liggen nog machineonderdelen, oliedrums, gereedschap en kabels. Indrukwekkend om te zien.
Om 19:00 sharp, diner. Je gelooft het niet, op elke tafel stonden de namen van de mensen die daar moesten zitten. Belachelijk. Ben mooi bij de broers aangeschoven en het liep allemaal goed af :-) . De volgende avond hadden ze in de gaten, dat we mekaar wat beter kenden en hadden ze ons wel aan de zelfde tafel ingedeeld.
Na het ontbijt ben ik de volgende morgen de Root Glacier Trail gaan lopen. Volgens SNP een vlakke wandeling, maar mijn hoogtemeter gaf toch een stijging van 230 m aan.
Het pad loopt eigenlijk evenwijdig aan de Root Gletsjer en je kunt die een km of 11 volgens. Dan heb je een prachtig zicht op het begin van de gletsjer, een enorme ijsval van 1600 m hoog en 8 km breed. Onbeschrijvelijk mooi om dat te zien.
Ik was net een klein uurtje onderweg, toen er plotseling een zwarte beer opdook en er vervolgens snel vandoor ging. SCHRIK! Ik mijn bearspray pakken, want ik dacht misschien met een slimme beer te maken te hebben en hij mij van achteren zou besluipen, maar er gebeurde verder niets. Dat kan dus gebeuren, speciaal als je als eerste 's morgens de paden opgaat.
Het weer werd steeds beter, hoewel ik geen regen heb gehad, maar de zon kwam er steeds meer door. Tijd om te gaan flightseeing. Helaas, er waren om twee uur (toen ik terug was) geen anderen, dus geen vliegerij. Echt binnen 20 minuten kwam de eigenaresse naar buiten met de mededeling, dat ik direct moest vertrekken, er was nog iemand die het wilde en met twee man gaan ze de lucht wel in. Ik werd snel naar de grindbak gereden (daar heet het vliegveld) en ik had het geluk, dat ik achter de piloot zat en het bakje helemaal voor mezelf had. Kon ik mooi beide kanten op fotograferen. De dame uit CH, zat naast de piloot. De vlucht duurde 70 minuuten en het klaarde steeds meer op. Echt fantastich om alles van boven te zien. En Bill de piloot kende het gebied ook gewoon goed en wist veel over de geschiedenis te vertellen, maar ook over de geologie van het gebied. We vlogen van de ene gletsjer naar de andere, over rivieren en ijsbergen in meren. Kleine brokjes ijs, dacht ik, maar de brokje waren wel 250 meter lang en 100 m breed. Alle gevoel voor afmetingen zijn gewoon weg, je hebt geen referentiekader.
In de lodge kwam ik de broers 's avonds weer tegen en die hadden op de gletsjer gelopen. dat heb ik trouwens de volgende dag gedaan, maar dan met gids.
Grappig is wel, dat je tijdens het diner steeds weer andere mensen aan tafel hebt zitten en ze hebben allemaal wel wat te vertellen, met name over de belevenissen, die ze hebben gehad gedurende de dag. Soms hoor je nog eens wat, waarvan je denkt, ja, dat is ook wel leuk om te doen.
De volgende morgen dus glacier hiking, een halve dag en dat duurt dan tot 14:30 uur. Erg leuk en een goede uitleg over hoe alles werkt en in zijn werk gaat op en rond een gletsjer. Kevin en Steve waren al weg, maar toen ik bij de lodge kwam, zaten ze lekker in de tuin, er was wat misgegaan met de boeking en ze konden niet om twee uur terugvliegen. We hebben er, samen met drie Israelieten, maar een gezellige middag van gemaakt en op een gegeven moment, rond vijf uur konden ze richting grindbak.
Vanmorgen na het ontbijt heb ik de Mill tour geboekt, uitleg over het koperstadje en hoe alles ontstond en een toer door het mill gebouw, een veertien verdieping tellend gebouw, waar het kopererts werd bewerkt en verpakt voor transport per trein.
Om twee uur vloog ik weer naar de auto en moest ik dus naar Valdez rijden. daar ben ik nu aangekomen. Heb nu even weer de belevenissen bijgewerkt en ga zo eerst even eten. Morgen om acht uur met de boot over naar Whittier, ticket heb ik in Haines al gekregen. In het huidige hotel kun je trouwens al vanaf 5 uur 's ochtens ontbijten, dus dat komt goed.
Alaska is fantastisch!
Net nog even naar Alleson point gereden en zowaar eerst een zwarte beer gezien en even later kwam er van de andere kant nog een zwarte beer met twee jonkies.