Tweede dag in Budapest

Gloeiende, gloeiende .... voeten.
Op het programma vandaag stonden de Basiliek van st. Stephen, de Buda Hills en Aquincum.
Maar eerst nog even terug naar gisteren. Om half elf ben ik resoluut in slaap gevallen en werd pas om half acht wakker.
De hele dag in touw zijn kost blijkbaar toch behoorlijk wat energie.
Het ontbijt in dit hotel is meer dan goed. Alles ligt er voor de gast.
Even de spullen pakken en naar buiten.
Eerst lopend in de richting van de basiliek. Onderweg kwam ik ook nog langs een synagoge, maar die was nog dicht.
In de buurt van de basiliek zag ik een ruzenrad, ook. Ook nog dicht. Dan toch eerst maar naar de basiliek.
Prachtig gebouw en van binnen ook een en al pracht en praal.
De kerk is gebouwd van 1851 tot 1901. Dit kwam omdat in 1868 het hele gebouw instortte vanwege een storm. Gelukkig hadden zo hier toen nog geen arbeidsinspectie, dus begonnen ze weer opnieuw.
Daarna terug gelopen naar het rad. Open! En er was nog niemand.
Kaartje gekocht voor acht euro en voor dat geld draait hij drie keer rond. De tweede keer blijft ie als je boven bent, nog even stilstaan.
Voor een mooie foto van de basiliek, genomem door een smal straatje, moest ik ook nog even een behoorlijke omweg maken, maar het plaatje is gelukt.
Toen op zoek naar een metrostation. En ja hoor helemaal terug naar de basiliek en daar achter kon ik de grond weer in. Naast de metroingang een leuk koffietentje mèt terras. Wat je bij de Mac aan cola krijgt, kreeg ik hier aan koffie. Super.
Met lijn 1 naar het centrale station, waar alle metrolijnen elkaar kruisen. Daar overstappen op lijn 2 en bij het derde station eruit.
Volgens de Lonely Planet was het vanaf hier tien minuten lopen in westelijke richting. Nou mooi niet. In het echt bleek het noordwest te zijn. Dat resulteerde in een extra inspanning mijnerzijds, want ik heb totaal een half uur gelopen en ook nog een gedeelte omhoog, wat niet gehoeven had. Later de dag bleek het een generale repetitie geweest te zijn.
Uiteindelijk kwam ik bij het stationnetje, waar een tandradtrein (Cog Railway) omhoog ging de Buda Hills op. Hij vertrok ook redelijk snel en klimt over een lengte van 3,7 km, 264 meter omhoog.
Op het eindpunt aangekomen loop je een klein stukje en dan kom je bij de de zg. Children's Railway. Deze lijn is 11 km lang en op de machinist na, bestaat alle personeel uit kinderen. Die verkopen de kaartjes, en geven de trein vrij voor vertrek. Erg leuk om te zien.
Ik moest vier haltes, tot János-hegy. Van daar kon je lopen naar de top van de berg op 527 m hoogte.
Van het station naar de top, bleek nog een hele onderneming.
Ik schat, dat het nog een klim was van zo'n 200 meter. Uiteindelijk bovengekomen, bleek de uitkijktoren, de Elizabeth lookout, nog eens 60 meter klimmen in te houden.
Eindelijk boven, moest ik de toren ook nog op en dat waren de laatste 101 treden.
Weer beneden heb ik eerst maar even een flesje cola gekocht.
Het weer trouwens, was de hele dag mooi. Stralende zon en rond de 24 graden.
Terug naar de top van de heuvel. Daar was een stoeltjeslift naar beneden. Lengte 1040 meter. Heerlijk, even bijkomen.
Onderaan bij de stoeltjeslift kon ik bus 291 nemen, terug naar het Cog station. Reed niet meer. Dan maar lopen. Na drie kwartier lopen zag ik een tram rijden, met eindbestemming het metro station. Joepie. De metro in, een station terug en er weer uit.
Dan op zoek naar de sneltram, die mij een heel eind noordwaarts zou moeten brengen.
Door werkzaamheden, vertrok de sneltram niet vanaf het metro station. Eerst met bus lijn 5 en toen op de sneltram, halte Aquincum.
Vlak bij de halte lag een amphitheater. Redelijk mooi gerestaureerd. Rondje gelopen en toen op zoek naar de oude Romeinde stad, die er ook moest zijn. Nergens te vinden.
Uiteindelijk bleek, dat ik de straat over moest steken en dan nog een kilometer zuidwaarts moest lopen.
Om 17:00 uur kocht ik mijn kaartje. Open tot 18:00 uur.
Dit tijd bleek ik niet nodig te hebben. Iets voor zes was ik klaar. Maar wel mooi. De stad is niet opnieuw opgebouwd, maar alle fundamenten zijn zichtbaar en verscheidene mozaïken zijn bewaard gebleven.
Daarna weer een kilometer noordwaarts, naar de sneltram en daarna weer de bus om zo weer bij het metro station uit te komen.
Via het knooppunt weer overstappen en dan kom ik niet zo ver bij mijn hotel weer boven de grond.
Eerst maar even eten, ik had best honger. Een pizza dit keer en daarna de laatste etappe van vandaag, terug naar het hotel.
Daar een bakkie gescoord en moe maar voldaan, naar de kamer.
Ik ga weer lekker slapen vannacht, dat weet ik nu al.