Andrassy Utca en meer

Ik stapte uit bed, spierpijn!
Na een warme douche voelde het iets beter en na het ontbijt dacht ik wel weer, dat het lukken vandaag.
Buiten gekomen begon het te regenen, maar het hield snel op.
De eerste etappe lopen afgelegd naar het metrostation.
Doel, een station bij de Andrassy Utca, alwaar een walkingtour, zoals vermeld in de LP, zou moeten beginnen.
Een 'Neighbourhood Walk' door oa. De Joodse Wijk.
Je loopt een beetje door de achteraf straatjes, waar je enkel toeristen tegenkomt, die ook deze wandeling doen.
Een aparte gewaarwording, was, dat ergens in een achtertuin een deel van de ghetto uur was nagebouwd.
Om daar te komen moest je ergens aanbellen en dan zou het hek open gaan. Niet dus. Even bij het naastgelegen restaurant gevraagd en het meisje daar had de code van het hek.
Aan het eind van de route de Grote Synagoge.
Grondige controle voordat je binnen was en veel van wat je daar zag had te maken met de Holocaust.
De synagoge vond ik van binnen niet heel bijzonder.
De tweede Neighberhood Walk was over de Andrassy Utca zelf, met als eind- en hoogtepunt het Heldenplein.
Maar de eerste attractie was het Opera House. Majestueus van binnen.
Daarna eigenlijk alleen maar imposante gebouwen met schitterende facades en decoraties.
Halverweg kom je bij het House of Terror, het vroegere hoofdkwartier van de Hongaarse Geheime Dienst (ÁVH).
Alle tegenstanders van het regime, weden hier gemarteld. De muren waren om die reden twee keer zo dik als normaal.
Zowel de Hongaren als de Russen hielden hier 'spreekuur'.
Alles wat daar gebeurd is, wordt tentoongesteld. Zo krijg je echt wel een beeld, van hoe dat daar toe ging.
Veel foto's van slachtoffers worden tentoongesteld, zowel binnen als buiten aan de gevel. Erg indrukwekkend.
Na weer talloze imposante gebouwen (neo-Renaissance), kom je uit het het Plein der Helden.
Direct in het oog springend is de 36 meter hoge zuil, opgericht in 1896 om de 1000-ste verjaardag te vieren toen de Hongaren het Karpaten Rijk veroverden.
De veertien figuren er omheen zijn heersers en staatslieden uit de Hongaarse geschiedenis.
Loop je door, dan kom je in het Stadspark. Daar springt het gebouw van het Museum voor Landbouw direct in het oog.
Tijd voor een verfrissing. Mooi gezeten op een terras aan het water, een lekker koud colaatje gedronken.
Inmiddels was het half vier.
Tijd om te stoppen met eindeloos lopen, de metro in bij het plein en via één overstap van Pest naar Buda.
Op Castle Hill staat een enorme kerk, de Matthias Kerk.
De oorsprong dateert uit de 15-de eeuw, maar het geheel zoals het er nu staat, is eind negentiende eeuw gebouwd.
De naam stamt van een gebeurtenis af uit 1474, toen koning Matthias Corvinus in het huwelijk trad met ene Beatrice.
Ten oosten van de kerk ligt nog een bastion, waar je tegen betaling overheen mag lopen. De uitzichten zijn erg mooi.
Parliament is mooi te zien zo aan de Donau.
En dan loop ik altijd nog even een rondje en zag een bordje staan met de tekst: Labirinth.
Onder de top van de heuvel een waar grottenstelsel.
In daal af en kom bij een kassa. Verder niemand te zien.
Kaartje gekocht en dan krijg je een stormlantaarn mee, die bijna geen licht geeft.
Heel voorzichtig lopen, want je ziet bijna niks en ik wilde mijn hoofd ook niet stoten.
Om de vijf minuten kom je bij iets van een atrractie, meestal een opstelling van 17-de eeuws aangekleede etalagepoppen met bijbehorende muzikale klanken.
Daarna wordt het weer donker. Voorzichtig schuifelend langs de wanden kom ik halverweg aan bij het 'graf' van Dracula.
Angstaanjagende geluiden vullen de ruimte. Sommige stukken lopen dood en dan moet je weer terug en in het vage schijnsel van de olielamp, ontwaar je gelukkig nog een vaag pijltje met de looprichting.
Na ruim een half uur lopen zie je opeens een deur met WC er op en je bent dan ook aan het eind gekomen.
Leuke ervaring, echt weer eens iets anders.
Met de bus terug naar het metrostation en met één overstap kwam ik weer aan bij Kálvin tér.
Ik besloot een iets andere route te nemen naar het hotel en dat hield in, dat ik weer eindeloos moest lopen.
Uiteindelijk weer bij STEX gegeten. Een echt Hongaarse goulash soep en een kettingkast van een schnitzel, die zelfs ik niet op kreeg.
Als afsluiting van de dag een lekker bakkie in de lounge van het hotel.