Eindelijk mooi weer

Vannacht werd ik even wakker van een tikkend geluid. Het bleek de zo veelste bui regen te zijn.
Met de gedachte, 'dat wat nu valt, valt straks niet meer', ben ik met een glimlach weer in slaap gevallen.
Toen ik weer wakker werd, was buiten inderdaad alles nat, maar het eerste blauw was zichtbaar.
Na het ontbijt bleek die ontwikkeling zich verder uit te breiden en ik vertrok dan ook vol goede moed met de metro naar Parc das Nações. Bij station Oriente er uit en dan zag ik gelijk al een enorm grote openbaar vervoer hal, Gare do Oriente. Architect de Spanjaard Santiago Calatrava.
Ik heb het van verschillende kanten gefotografeerd.
Vervolgens loop je door een winkelparadijs (voor vrouwen) en weer buiten beland je in een parkje.
Een meter of 20 breed en een paar honderd meter lang.
Centraal een waterpartij, onderbroken door kunstzinnig vormgegeven kleurrijke kegels. Direct herkenbaar op de foto.
Aan het eind van dit park, doemt de volgende attractie al weer op, de Torre Vasco da Gama.
Gisteren stond ik nog bij zijn kist, vandaag bij een bouwwerk in de vorm van een zeil. Maar wel 145 m hoog. Annex een vijf sterren hotel, open sinds 2013. Het panoramadek was alleen open voor gasten, maar ik mocht wel even over het beneden terras lopen voor een leuke foto.
Om toch nog een leuke foto te maken, moest ik even afstand nemen. Iets verder naar het noorden doorgelopen, richting Ponte Vasco da Gama. Wel de langste brug van Europa met 17,2 km over de Taag.
Moeilijk te fotograferen, dat wel.
Iets ten zuiden hiervan begint een gondelbaan. Deze eindigt bij het Oceanário. Volgens mijn boekje vanaf 10:30 uur, maar dat bleek inmiddels 11 uur te zijn.
Eerst maar even een bakkie. Met een appelgebakje erbij kostte dit € 1,40. Kijk, dat past altijd.
De koffie was op om half elf, dus nog even een half uurtje in de zon gezeten.
Klokslag elf ging de kassa open en met mijn pas toch weer een euro korting gescoord. Koffie er weer bijna uit.
Als eerste die dag, zat ik in de gondel. Mooi uitzicht over de omgeving en na 15 minuten was ik aan het eind en kon doorlopen naar het Oceanário.
Binnen ook geprobeerd wat werelden na te bootsen. De zeeotter zwom daar in een bassin wat heen en weer, eindeloos hetzelfde traject herhalend. Veel te kleine habitat. En lang niet zo mooi als in Emmen.
Wat wel mooi was, was het bassin met zeevissen. Iets van 7000 m3 zeewater met tal van vissen. Roggen, baracuda', haaien enz enz. Heel bijzonder vond ik de zonvis. Die kunnen twee ton wegen, hebben een vin onder en boven zitten en zijn wat rond van vorm. In zee liggen ze vaak plat op de oppervlakte, te zonnen.
Het loopt tegen enen. Ik heb alles bekeken en het is tijd om terug te lopen naar de metro.
Weer in het oude stadscentrum, eerst maar even een Big Mac halen. Dan de tram in, die naar Belém rijdt.
Na een half uur staat ie wel erg lang stil. Uit de tram, die voor ons staat lopen allemaal mensen de tram uit, steeds meer.
Ook uit 'mijn' tram stappen mensen uit. Eerst even kijken hoe ver we zijn, o, twee haltes voor het eind. Is wel te lopen.
Dus ik ook uit de tram en het probleem van de stilstand kwam al snel in beeld, één of andere VW kloon rijder, had zijn auto dusdanig geparkeerd, dat de tram er niet meer langs kon.
Terwijl de trambestuurders druk waren met het achterhalen van de eigenaar, liep ik inmiddels onbekommerd Belém in.
Na even een check van de omgeving èn de kaart, wist ik waar ik liep. Eerst maar even naar Padrão dos Descobrimentos.
Deze monoliet is in 1960 opgericht ter nagedachtenis aan Henry de Navigator. Het bouwwerk is 52 meter hoog en aan de voet een stoet mensen, Henry voorop.
Met de lift kun je helemaal naar de top en hier heb je dan een bijzonder mooi uitzicht over de haven en Belém. Het beroemde klooster ligt er recht tegenover.
Dus nadat ik met de trap weer naar beneden ben gelopen, vervolgens naar het klooster (niet in het klooster). De volledige naam luidt Mosteiro dos Jerónimos.
Gesticht in 1501 omdat Vasco, daar is ie weer, de route naar India had ontdekt. De orde heeft er tot 1833 gezeten, daarna in gebruik genomen als weeshuis en school. Vanaf 1940 is het een museum, hoewel de aanpalende kerk nog wel als kerk wordt gebruikt.
Entreeprijs € 10,=, maar met de Lisboa pas, gratis. Alles in Belém was met de pas gratis. Dus de tip is wel, koop zo'n pas, als je naar Lissabon gaat. Je krijgt er ongeveer een encyclopedie bij, met de vermeldingen, waar je de pas kunt gebruiken.
Tot slot, het was even een stukje lopen, naar de Belém Tower.
Gebouwd in 1515 om de haven van Lissabon te kunnen verdedigen.
Druk bezocht en eenmaal binnen op het eerste terras, een langs wachtrij om helemaal naar boven te lopen. De trappen zijn zo smal, dat er maar één persoon omhoog of omlaag kan lopen. Tja, en dan duurt het wel even. Ik heb er niet op gewacht, mijn inschatting was, dat je zeker 45 minuten moest wachten.
Tijd om terug te gaan. De tramhalte was vlakbij, de tram werd voller en voller, gelijk een Japanse trein in de ochtendspits.
Na 40 minuten bij het eindpunt, daar de metro terug gepakt en rond zeven uur was ik weer in het hotel.
Onderweg had ik nog wel een leuk Italiaans restaurant gezien en daar ben ik rond kwart voor acht heen gegaan. Was gelukkig ook een goed restaurant.
Morgen nog een halve dag, dan de transfer naar het vliegveld en weer naar huis.