Gamedrive in Nsefu

Wat ik nog vergeten was te melden, was, dat ik samen met een Zuid-Afrikaans stel arriveerde in Luambe. Oorspronkelijk zou ik de enig gast zijn in die periode, maar dat bleek dus niet zo te zijn.
Maar omdat ik voor mijzelf het volle pond aan transferkosten moest betalen, kreeg ik geld terug en nog behoorlijk wat zelfs; $ 185,= .
Uiteraard heb ik geld achtergelaten in de fooienpot. Ik wel, maar behalve dat het stel geen malariatabletten en camera bij zich had, hadden ze ook geen geld bij zich om in de fooienpot te doen. Derhalve vroegen ze aan Mario of ze iets over konden maken.
Heerlijk, zo lekker voorbereid op vakantie. Hij moest de dag nadat ik vertrokken was, doorreizen naar Finland voor zijn werk. Ook zonder geld denk ik.
Maar goed, ik zit nu in Zikomo en het is het hier nèt niet. Één lampje in de kamer, waarbij je niet eens kunt lezen, schakelaar bij de deur, wat niet handig is, het eten houdt ook niet over, camping erbij, wat voor overlast zorgende kinderen zorgt, vooral bij het centraal gelegen zwembad. Jonge kinderen veroorzaken ook overlast tijdens de gamedrive met hun geschreeuw als ze alleen al een egel zien lopen.
Maar goed, dit deel van de park, de Nsefu-sector is wel heel mooi en echt niet druk.
Hier geen 15 auto's om een leeuw heen, nee less known, less crowded.
Gisteren om half vier koffie en aansluitend de eerste gamedrive hier.
Zes man van de camping (allemaal Duitsers) en ik. En ja hoor, weer zo'n kind in de auto van een jaar of zes. Echt, dat moeten ze echt niet meer doen, gewoon apart in een auto drukken.
Zo'n kind verstaat ook geen Engels, dus pa en ma moeten alles vertalen, wat de rust in de auto ook niet ten goede komt.
Het leek mij beter, mij te concentreren op de omgeving. En die is hier ook mooi.
Veel olifanten, giraffen, mooie vogels, wrattenzwijnen, puku's en impala's.
De rivier zit vol met krokodillen en nijlpaarden en rond het water de vogels die van vis leven.
Aan de rand van de rivier wordt rond zonsondergang een drankje geserveerd en erna, het dan bijna donker, gaat het zoeklicht aan en gaan we weer op zoek naar, ook, nachtdieren. Behalve de servetkat en de genet, nu ook het stekelvarken gezien en een slang, de puffed adder.
Pruttel, pruttel, pruttel, de auto slaat af. Wat blijkt, de brandstof is op.
Met de portofoon wordt contact gezocht met de thuisbasis en via wat gekraak, blijkt, dat men elkaar begrepen heeft en hulp zou onderweg moeten zijn.
Om de zoveel tijd even contact zoeken, over de exacte locatie, maar de portofoon bleek ook niet volledig opgeladen en daarom werd met het zoeklicht in de lucht geschenen, om zo onze positie door te geven.
Uiteindelijk lukte het de hulptroepen ons te vinden, 20 liter diesel in de tank te krijgen en we konden weer verder.
Dat duurde niet lang, haperde die weer. Monteurs er weer bij en toen moest het goed wezen.
Tien minuten later, weer hetzelfde probleem. Toen zijn alle passagiers overgeladen op de tweede auto en de rest werd gewoon achtergelaten bij de auto, die niet meer 100% was en dat midden in de avond in het pikkedonker.
Rond kwart voor negen arriveerden we in het kamp en ik moest toen nog eten. Samen met de chauffeur, Moses, aan het diner.
Tanden poetsen, een paar hoofdstukken lezen en pitten, morgen weer om vijf uur op.
17 augustus.
Na het ontbijt om half zes, om zes uur vertrek. Samen met nog een man, John, op gamedrive.
Wat hebben we veel gezien. Scheelt toch, een kind minder in de auto.
Veel olifanten, honderden buffels, puku, impala, nijlpaarden, krokodillen, roofvogels, maraboe's, ooievaars en negen! leeuwen bij elkaar.
Alleen geen luipaard gezien vanmorgen. Maar het gaat in deze parken ook niet om het afvinken van allerlei dieren, het gaat om de totale beleving. Als het alleen om afvinken gaat, hebben de meeste mensen geen leuke vakantie, want er ontbreekt altijd iets aan het wensenlijstje.
Nee, de landschappen, bomen, terrein en dieren vormen het totaalplaatje. Niet een enkel item van de genoemde zaken.
Vanmiddag ga ik weer op pad en ik heb begrepen, dat de Zwitsers ook mee gaan.