Yala National Park

Dat was even vroeg vanmorgen, om 04:25 ging de wekker.
Om kwart voor vijf stond ik bij de receptie en kon ik mijn ontbijtpakket gelijk meenemen.
Vijf minuten later stond de auto voor de deur.
Klaar voor een hele dag safari in het Yala National Park.
Het Yala National Park werd in 1900 opgericht als wildreservaat en kreeg in 1938 de officiële status van nationaal park. Het is het meestbezochte park van heel Sri Lanka, en dat is niet voor niets. Hier vind je de grootste populatie van luipaarden ter wereld, al zijn 35 exemplaren nog steeds lastig te spotten op zo’n groot oppervlak. Meer kans heb je om een olifant te zien of een van de 43 andere zoogdieren, maar vergeet ook niet omhoog te kijken, want met 215 vogelsoorten hangt er altijd iets in de lucht.

Bij een tussenstop werd er een koelbox met de lunch daarin aan boord gehesen en konden we richting de gate, die pas om 06:00 uur open gaat.
Daar aanbelandt bleken wij auto 32 te zijn. Er waren dus al 31 auto's voor ons en er stonden er ook nog genoeg achter ons.
Uiteindelijk konden we naar binnen.
Befaamd is de zogenaamde luipaardrots, waar het luipaard 's morgens vaak te vinden is.
Dus zo snel als mogelijk die kant op en dan wordt, eenmaal daar aangekomen in een woud van auto's, de chauffeur overmoedig en rijdt net iets te hard door een enorme kuil. Resultaat; twee bladveren gebroken. En net de twee bovenste, dus verder rijden kon gewoon niet. Er werd gebeld voor nieuw materiaal.
Maar niet getreurd, ze hebben meerdere auto's rijden en ik werd in een auto met daarin een Amerikaans stel gezet.
Wij weer op pad. Het eerste wat we tegenkwamen, was een auto, die muurvast in de modder stond. Onze lier werd uitgerold om de auto er uit te trekken. Omdat de andere auto's die er ook stonden, niks meer konden doen, vertrokken die.
Ook met de lier werd het niks en wij gingen weer verder. Komt daar toch net een Slothbeer, oftewel de luiaardbeer, de weg oplopen! En er zijn er maar iets van 15 in dit park, dus dit was wel heel bijzonder. Geluksmomentje.
Even later allemaal auto's bij elkaar, zaten er twee luipaarden in de bosjes.
Ze liepen evenwijdig aan de weg tot er één overstak. De tweede volgde.
Dat moment heb ik net gemist, maar heb wel mooie foto's kunnen maken.
Als toetje even later nog een olifant, waarna ik weer werd afgezet bij mijn nog steeds kapotte auto.
Ook was de monteur er nog niet, die kwam even later aanzetten.
Voordat alles los was, het hele veersysteem moest er onder weg, waren we ook een uur verder, toen de twee nieuwe bladveren monteren, wat ook lang duurde en om het nog wat ingewikkelder te maken, bleken ze ook het juiste gereedschap niet altijd te hebben. Van diverse collega's, die langs kwamen rijden, werd steeds weer wat geleend en zo kwam de reparatie uiteindelijk voor elkaar.
Het was inmiddels 11:45 uur. Tussen 12 en 2 mag er niet gereden worden in het park en moet iedereen naar een vastgestelde plek aan de kust rijden, alwaar de lunch genuttigd kan gaan worden.
Die had ik zo op en dan raak je vanzelf in gesprek met andere mensen, die ook verplicht in de wachtstand staan.
Om iets voor twee konden we weer, maar qua dieren spotten, haalde de middag het niet bij de morgen. Wel nog leuke vogels gezien, een paar krokodillen en antilopen en natuurlijk de landschappen.
Om half zes was ik weer terug in het hotel, weer even in het zwembad gelegen, gedoucht en aansluitend gegeten.
Morgen naar een UNESCO natuurreservaat, waar ik twee nachten verblijf.
Het zou kunnen, dat daar geen WiFi is, dan meld ik me weer vanuit Galle.