Vyhliadkova veza, View Tower

Tjonge, wat slaap ik hier lekker. Nou kost een hele dag door zo'n stad sjouwen ook best wat energie, maar negen uur slapen, dat gebeurt me niet vaak.

Gisteravond besloot ik bij Le Colonial te gaan eten. Een score van 5/5 bij Google.

De uiensoep werd door velen geroemd. Dus ik al watertandend naar het restaurant, bleek die gesloten met de Pasen.

Gozo, iets verderop, ook prima recensies, maar ook gesloten.

Het was een graad of 8, nog steeds een straffe wind en dan op zoek naar iets wat open is. Man, ik heb nog een kwartier lopen zoeken naar iets fatsoenlijks.

Uiteindelijk zag ik licht branden bij een Italiaans restaurant. Friends heet het en behalve restaurant, ook pizzeria.

Ik heb maar gekozen voor een pizza. Twee drankjes er bij en na het betalen van nog geen € 12,= stond ik weer buiten in de striemende kou.

Gauw terug naar het hotel, verhaaltje uploaden, Sudoku half afgemaakt en slapen. Het was tien uur. Om half acht er uit en naar het ontbijt.

Daar zat een gezelschap van de honkbalclub uit Bratislava. De club bestond vorig jaar een eeuw. Wellicht hadden ze hier vandaag een wedstrijd.

Vandaag was het plan om met de bus (lijn 29) naar de uitkijktoren te gaan, dus er moest goed gegeten worden.

Roerei met bacon, cornflakes met volle melk, yoghurt, brood en wat fruit. Uiteraard de twee glazen jus d'orange en een paar kopjes koffie.

Rugzak halen en op weg naar het station. Vlakbij het station trouwens wat noodopvang plekken voor Ukraïners. Bij het busstation aangekomen, zag ik mensen instappen en ze checkten in met, waarschijnlijk, een OV-pas.

Heb ik niet en er hing ook geen rijschema van de bus.

Nou, ik was gauw klaar, er stonden ook taxi's. De eerste de beste wilde me voor € 10,= wel brengen. Was ook maar 6,5 km.

Hij scheurde lekker snel de berg op en een kwartier later stond ik bij de bushalte van lijn 29. Met de auto mag je het bos niet in, er is een parkeerplaats.

Er stond een bord, dat de toren nog een kilometer lopen was, bergop natuurlijk.

Op mijn app waren twee wandelpaden te zien. Een met en een zonder informatieborden. Ik koos voor die mèt.

Die route liep enigszins parallel aan de andere, maar hoger.

De informatieborden kon ik niet lezen. Geen enkel woord Engels te vinden. Maar ach, plaatjes kijken helpt ook.

Uiteindelijk bleek mijn gekozen route precies bij de uitkijktoren uit te komen.

Het was vijf voor tien. Zou om tien uur open gaan.

Geen mens te zien, maar precies om tien uur kwam de man zijn hokje uit. Hij zat er al een hele tijd, achter een gesloten hek nota bene.

Maar ja, tijd is tijd.

Ik moest € 1,50 aftikken en op naar het hoogste platform op 16,3 meter. De hele toren is 21 meter hoog.

De wind gierde om het hoofd en echt warm was het ook niet. Gelukkig heb ik jaren geleden in militaire dienst geleerd om de kou tijdelijk te negeren.

Dus geheel ontspannend heb ik in alle richtingen foto's gemaakt en daarna nog even relaxed over de reling hangend, gewoon wat rondgekeken.

Tijd om weer af te dalen en het kioskje onder aan de toren was inmiddels ook open, dus daar een koffie besteld.

Op mijn app liepen meerdere wandelpaden naar beneden richting stad. Ik koos voor het pad, waarbij info was gegeven, dat er nog mooie uitzichtspunten zouden zijn.

De eerste was een soort duikplank, die horizontaal een stuk de berg uitstak.

Inderdaad een mooi uitzicht.

Het pad verder naar beneden was steil, en vol losse stenen. Voorzichtigheid was geboden. Maar omdat ik zo rustig en behoedzaam afdaalde, hoorde ik ook iets.

Even stilstaan. Er bewoog zich iets over dorre bladeren. Het bleek een hert te zijn. Donkerbruin met witte vlekken. Hij was ook zo weer weg en ik heb er geen foto van kunnen maken.

Verder veel vogels en nog een herdershond.

Uiteindelijk kwam ik uit in een bungalow wijk en tot aan het centrum was er weinig moois te zien. Een saaie route.

Via de westelijke kant van de stad, kwam ik weer uit bij het hotel.

Daar even plan de campagne gemaakt voor de middag. Even door de geprinte bladen heen, wat heb ik nog gemist. Nou niet veel.

De beklimming van de toren van de kathedraal, gesloten op zondag.

Er zijn ook nog twee synagogen in Kosice, en de zg. Kunsthalle werd ook nog aanbevolen.

Op naar de eerste synagoge. Rose van kleur, kubistisch gebouwd en gesloten.

Achter het hek een klein bronzen standbeeld. Inzoomen leerde me de naam, maar klonk niet bekend.

Op naar de tweede. Die was op zich niet meer in gebruik en in vervallen staat.

Het buitenhek stond open en de deur bleek niet op slot. Het was 13:52 uur.

Ik naar binnen. Twee dames attendeerden mij er op, dat ze pas om twee uur open gingen. Normaal ga ik niet wachten, maar ik was toch wel benieuwd naar het interieur van de synagoge.

Twee uur, de deur ging weer open en ik naar binnen. Bleken er twee studentes te zijn, die een expositie organiseerden over ene mevrouw Edity Steinovej. Een joodse vrouw, die in WO II in een concentratiekamp om het leven is gekomen.

Daarnaast wisten ze ook nog veel te vertellen over de synagoge zelf.

Binnen draaide een diavoorstelling met daarin foto's van mensen, die ook in de oorlog het leven hebben gelaten.

Kinderen uit onder- en bovenbouw hadden tekeningen gemaakt aan de hand van wat hen verteld was over deze vrouw. Ik kon op een papiertje aangeven welke twee in het mooist vond. Was onderdeel van een prijsvraag.

Er was verder niemand en ze namen alle tijd om mij van alles te vertellen.

Leuke 40 minuten. En onverwachts.

Door naar de Kunsthalle. Nou dat was niks. Keiharde muziek en een ruilbeurs voor tweedehands kleding.

Onderweg nog wel wat leuke foto's kunnen maken, maar tijd om de dag af te sluiten, terug naar het hotel. Was ook nog een behoorlijke tippel.

Om kwart over vier was ik, moe maar voldaan, terug op het nest.

Eten doe ik vanavond in het hotel. Ik heb geen zin meer om nog ver te lopen vandaag.

Morgen terug naar huis. Taxi naar het vliegveld staat om half één voor de deur, eerst een vlucht naar Wenen en aansluitend naar Schiphol.

Morgenvroeg ga ik nog even naar de kathedraal om te kijken of ik dan wel de toren kan beklimmen.

Kosice is een leuke stad. Ga iets later in het seizoen dan ik gedaan heb en twee dagen is voldoende om hier heel veel te zien.