Bagan is adembenemend mooi.

Laat ik maar eens even beginnen te schrijven hoe het avondeten hier gisteren verliep.
Het is dat je in Myanmar bent, maar anders ... .
's Middags had ik al even op de kaart gekeken en er stonden lekkere Europese gerechten op.
Tafeltje gereserveerd en het zag er allemaal prachtig uit. Tafeltje in het gras, kaarsje er op en bestellen maar. Ho, nee, sorry, we hebben alleen Aziatisch eten.
Nee hè. Toch maar eens kijken. Een groentesoepje leek mij wel veilig en een botervisje in tomatensaus, wat kan daar mis mee zijn?
Rijst of frietjes? Was niet zo moeilijk.
Een kwartier later komt de soep. Het zat nog net niet in een emmer, maar het was meer dan een halve liter en de volledige groentetuin van het hotel was kaalgeplukt, zoveel groente zat er in de kom.
Binnen een minuut stond de friet er ook naast en een halve minuut later de vis.
En dan ook nog vragen of alles naar wens is. 'Nee' dus. Dit kon echt niet.
Die soep kostte zeker tien minuten en dan was de rest dus al lang koud. Geen mens die het snapte en de ober, die het buskruit niet had uitgevonden, kreeg ondersteuning van de hoofdtuinober. Die snapte het uiteindelijk wel en de hele tafel werd weer afgeruimd, op de soep na.
Nadat de soep op was, duurde het (voor de vorm) nog vijf minuten voor ik de vis en de friet weer geserveerd kreeg. Was gewoon hetzelfde bordje hoor, maar wel warm gehouden.
Dan is het toch weer knap, dat als je hier botervis besteld, deze uiteindelijk niet naar vis smaakt. Hier hebben ze kruiden, die het basisvoedsel qua smaak verpest. In mijn ogen dan. Er zaten ook toeristen heerlijk te bikken, maar die hadden misschien een kippie en geen botervis.
Al met al geen succes en ik ga zo eerst even het dorpje in. Tien minuten lopen, maar naar ik hoop tref ik iets wat qua smaak wat beter bij mij past.
Update: dat is gelukt. Een leuk terrasje met een houtgestookte oven en een echt heerlijke pizza (tonno). Colaatje er bij en een espresso als toetje.
Maar even terug naar vandaag. Na het ontbijt werd keurig de E-Nike afgeleverd.
Gewoon een elektrische scooter, topsnelheid 35 km/uur.
Sleuteltje omdraaien en gas geven. 'Als ie het niet meer doet, even bellen, dan verwisselen we de accu', en daarmee kon ik op pad.
Je moet echt wel een plan uitstippelen, want overal staan tempels en pagodes. De één nog mooier dan de andere en voor je het weet, weet je het niet meer.
Mijn plan was om de route, die in de Lonely Planet beschreven stond voor dag 1, te volgen. Start bij de Tharabar Gate. Wel bijzonder, want is de enige poort, die nog over is gebleven. De andere poorten zijn weg, vergaan. Wel zijn op plekken nog de restanten van de muur te zien. De poort en muur zijn uit de 9-de eeuw.
Aan weerszijden van de gate is een beeld te zien. Dit keer geen Boeddha, maar Lady Golden Face en haar broer Lord Handsome.
Oostelijk van de poort de Ananda Pahto, een zeer rijk versierde tempel met prachtige reliëfs, momenteel worden delen gerestaureerd. Inderdaad zeer indrukwekkend.
De bouw startte al in de 10-de eeuw.
Weer westelijk werd ik geleid naar Thatbyinnyu Pahto, een tempel weer binnen de muren. Toen kwam ik ook langs het nieuw gebouwde koninklijk paleis, zoals het er vroeger uitgezien moet hebben. Er waren acht gebouwen nieuw neergezet. Het schilderwerk was nog niet helemaal af, want tientallen schilders stonden zonder wat voor beveiliging dan ook, op minimaal 10 meter hoogte op schuinen daken, te kwasten.
Hoogtevrees hadden ze niet, ze zongen het hoogste lied.
Daarna naar de zojuist genoemde tempel, met een hoogte van 63 meter en gebouwd in de 12-de eeuw. Zeker een indrukwekkend bouwwerk. Restanten van de vestingmuur vond ik even verderop en waren ook opklimbaar.
De volgende was ook bijzonder, de enige Hindoetempel in Bagan. Geheten: Nathlaung Kyaung. De boeddhistische koning stalde hier alle niet-boeddhistische afbeeldingen.
Tenslotte in de morgen de laatste tempel bezocht, liggend aan de rivier (Bupaya).
Tijd voor een bakkie. Bij de Ananda had ik een goed uitziend koffietentje gezien en dat bleek ook. Hier geen Nescafé oploskoffie, maar echte versgezette Italiaanse koffie.
Pannenkoek erbij genomen met banaan en chocoladesaus. Heerlijk.
Tijd voor het middaggedeelte. Hier lage het accent voornamelijk op het gebied tussen New Bagan en Old Bagan. Hier heb ik zeker ook een stuk of acht objecten bezocht.
Overal moeten de schoenen en sokken uit. Ik heb gevraagd waarom dat is.
Is het iets wat het geloof voorschrijft? Nee, het heeft te maken met respect tegenover de tempel. Dat je niet met het vuil uit tempel A of huisje A, tempel B versmeert.
OK, maar waarom schijten honden, katten en duiven de boel er wel onder en waar sommige mensen met hun blote voeten inlopen.? Is dat zo fris?
En dan blijft het stil.
Volgens mij is het gezonder om met schoenen of slippers aan, door een tempel te lopen.
Ik heb niet de illusie, dat mijn motivatie tot hele grote verschuivingen gaat leiden als het gaat om het dragen van schoeisel in een pagode of tempel.
En voor je er erg in hebt ik het kwart over vier, tijd om terug te rijden naar het hotel.
De E-Bike heb ik voor morgen weer gereserveerd, ditmaal vanaf tien uur.
Om 05:30 uur word ik opgehaald voor de ballonvlucht over de pagodes van Bagan.
Rond half negen weer terug bij het hotel, ontbijten en weer op pad.
Het weer is steeds nog super geweest, één dag met bewolking, de rest alleen maar zon. De temperatuur is hier ook wat aan de frisse kant, het is hier immers ook winter.
Maar met een middagtemperatuur van net onder de dertig graden klaag ik niet.