Golden Rock

Helaas, zo langzamerhand nadert ook deze reis haar einde.
Maar niet voordat er nog een bezoek gebracht moet worden aan de Golden Rock.
Voor de laatste keer ontbeten in Bagan en mijn chauffeur was weer keurig op tijd, om 07:15 stond ie voor de deur.
Het vliegveldje bleek vlakbij.
De rij voor de balie was niet lang, maar alles er omheen, één grote chaos. Mijn bagage werd zo'n beetje uit mijn handen getrokken en er werd dan gevraagd wat mijn bestemming was. Yangon. Mooi, bagage weg.
Wel even in de gaten houden. Ik had twee vluchtnummers, maar het bleek hetzelfde vliegtuig te zijn, die halverwege nog een tussenstop maakte. Eerste deel vlucht 246, daarna 247.
En ja hoor, mijn bagage kwam keurig in Yangon aan.
Mijn gids stond er al, het was dezelfde dame, die mij toen in twee weken geleden landde, ook ontving. Ze heet Nay Chi Ma.
De chauffeur werd gebeld en we konden op weg. Uurtje of vier rijden naar Mt. Kyaiktiyo.
Onderweg nog even geluncht en tegen half drie stonden we onder aan de berg.
De weg omhoog is privé, dus moet er worden overgestapt op een vrachtwagen. Meeste bagage in de auto gelaten en hup naar de vrachtauto. Bleken er nog net twee plekjes vrij te zijn, helemaal voorin, achter de cabine.
Die chauffeur had er zin in. Hij scheurde op een dusdanige wijze naar boven, dat er verschillende mensen wagenziek werden met alle bijkomende verschijnselen van dien. Ook de vrouw naast Nay Chi begon te kotsen. Dat rook net zo raar als het eten hier.
Onderweg een bak met water! De eerste regenbui, die ik hier mee maak. Omdat wij voorin zaten waaide het water precies in onze gezichten, tijd om mijn regenjack er bij te pakken en die hebben we als een soort van scherm voor ons gehouden.
Halverwege nog een stop en daar verkochten ze natuurlijk regenponcho's. 'Heeft geen zin', zei ik nog, want de zon kwam er al weer door. Was ook zo en twee bochten verder bleek de hele weg nog droog.
Enfin, rond half vier boven en nog een klein stukje lopen naar mijn hotel. Kamer 212 bleek een grote chaos. Was een foutje, kreeg even later wel een schone kamer.
Om half vijf zijn Nay en ik dan naar de Golden Rock gelopen. Was tien minuten.
Dit is echt een pelgrimsoord voor de gelovigen hier, maar toeristen beginnen deze plek ook aan te doen. Om alles heen, een grote kermis van knipperende lampjes, en verkooppunten van van alles. Toch voornamelijk geënt op de locale bevolking.
De pelgrims hier kopen massaal bladgoud om dat ritueel aan te brengen op de rots. Vrouwen mogen daar niet bij komen. Vandaar dat Nay mij vroeg, dit voor haar te doen.
Dus ik heb op een hoogte waar de gemiddelde Birmees niet bij kan komen, vijf blaadjes bladgoud aangebracht voor Nay. Ze is ook nog zo vriendelijk geweest er een foto van te maken. Die volgt nog een keer als mijn webalbum online staat.
Zo langzamerhand zakte de zon ook steeds verder en dit is ook wel een mooie plek om de zonsondergang mee te maken. Het licht op de Golden Rock verandert steeds en een paar wolkjes, die het licht ook nog eens verstrooien, geven steeds een ander beeld van het geheel.
Om kwart over zes zijn we teruggelopen naar het hotel. Zij ging op pad met collega gidsen, ik had een tafeltje gereserveerd in het restaurant hier.
De kaart bleek een uitdaging, niet echt 'my cup of tea'. Dacht ik.
Ik bestelde een salade van tomaat en ei, frites en botervis.
Eerst kwam de frites, toen de vis en als laatste de salade. Ze brengen alles in willekeurige volgorde, omdat ze hier zo eten. Dat verklaart ook de volgorde van eten brengen in Bagan, dat was de Birmese manier.
Morgen na het ontbijt rijden we terug naar Yangon. Onderweg wil Nay me nog wel het een en ander laten zien, oa. een groot oorlogsmonument ter nagedachtenis aan WW II.