Terug op zeeniveau (Yangon)

De laatste feitelijke dag in Myanmar.
Wakker worden boven op een berg, waar rond half zes het water met bakken naar beneden kwam. Ik hield mijzelf voor, dat we nog niet in de truck zaten, dus niet gaan balen, als je nog geen druppels hebt gevoeld.
Om kwart over zeven ontbijten. Ik moest een klein stukje buiten lopen en het was al weer droog.
Wel al schalden er vanaf vijf uur vanmorgen allerlei liederen door de bergen, en hoewel ik de teksten niet kon verstaan, ga ik uit van religieuze gezangen.
Die hadden ze wat mij betreft ook over mogen slaan.
Het ontbijt was hier strak geregeld, iedereen kreeg hetzelfde aan tafel geserveerd. Opties waren thee of koffie en de bereidingswijze van het eitje kon gekozen worden.
Toen ik mijn ontbijt op had en weer naar mijn kamer ging om mijn spullen te halen, kwam ik Nay tegen op de trap.
Die moest nog eten. Maar om acht uur zouden we weggaan en ik heb nog even in de lobby gezeten om de laatste nieuwtjes te checken. Had je best engelengeduld voor nodig, want de WiFi was er zeeeeeer langzaam.
Inderdaad liepen we om acht uur naar buiten, weer op weg naar de plek waar de trucks vertrokken.
Heel attent van Nay, was om een auto te regelen, waar we in de cabine konden zitten. Haar motivatie was, dat de gast, die ze bij zich had, zo lang was, dat ie nauwelijks tussen de bankjes paste met de benen.
Op die manier heb ik nog wat foto's kunnen maken van de weg naar beneden.
We hadden verder niet zo'n haast dus hebben we in Bago (Pegu) nog een viertal zaken bekeken.
Als eerste naar de Shwemawdaw Paya, een van de hogere pagodes in Myanmar. Deze heeft een hoogte van 125 meter en is daarmee iets hoger dan de Shwedagon in Yangon.
Als je er omheen loopt kom je vanzelf een stuk metselwerk tegen. Dat is het stuk wat er aan de bovenkant is afgevallen tijdens de aardbeving van 1917.
De volgende attractie was het vroegere koninklijk paleis. Volledig verwoest door de koning, die alle bouwwerken van de koning ervoor, verwoestte.
Maar opgravingen hebben de locatie prijsgegeven van het verwoeste paleis en daarbij zijn de teakhouten zuilen weer tevoorschijn gekomen.
Het hele paleis is nieuw opgebouwd, waarbij de zuilen nu van beton zijn, maar de teruggevonden oude houten palen staan er naast, deels vergaan natuurlijk.
Als derde hebben we nog een liggende Boeddha bekeken, lengte iets van 55 meter en de hoogte bedraagt 17 meter.
Door de aanleg van een spoorlijn, stuitte men op de beeld, wat iets van 130 jaar onder de grond had gelegen.
Tenslotte zijn we bij de Kyaiktiyo Pun Paya geweest, een monument welke in 1476 door de toen heersende koning is opgericht.
Het bestaat uit vier zittende Boeddha's met een hoogte van dertig meter.
Onderweg naar Yangon hebben we ook nog een kort bezoek gebracht aan het monument voor de gevallenen uit WO II. Die duurde hier van 1939 tot 1945.
Het monument (Taukkyan War Cemetery) noemt alle namen van de gevallenen, 27.000 in totaal. Daarnaast de graven van 6374 geallieerde soldaten.
Onderweg naar mijn hotel, is Nay uitgestapt, de chauffeur heeft me bij het hotel afgezet.
Het eerste wat ik heb geprobeerd, is om de boardingpassen geprint te krijgen. Inchecken voor de vlucht naar Bangkok bleek niet mogelijk, wel voor de vlucht van Bangkok naar Schiphol.
Morgenvroeg om 04:00 uur word ik opgehaald, ben dan een half uur later op het vliegveld en mijn vlucht vertrekt om 06:00 uur. In Bangkok moet ik vier uur wachten en dan rest mij de laatste etappe naar Nederland.
Ik ga zo even iets lekkers eten bij het Sule Shangri-La hotel. Veilig en vertrouwd zal ik maar zeggen.
Tot zover mijn belevenissen hier in het warme Myanmar.