Pagode en citadel in Hué

Vandaag een dagje Hué. Maar de dag begint altijd met een ontbijt en dat was hier bijzonder uitgebreid te noemen. Ik heb me dan ook al heel veel dingen te goed gedaan.
Om negen uur zouden we vandaag met het programma beginnen.
Eerste hoogtepunt, de Thien Mu Pagode.
De chauffeur was nergens te zien, even later bleek, dat we lopend naar een boot zouden gaan. Dat was niet zo heel ver, een minuut of zeven lopen.
De boot lag al klaar en voer voor ons tweeën uit.
Bleek een echtpaar op te wonen met twee kleine kinderen. Moeders verkocht nog wat kleding en andere souvenirs aan boord. Er werd al een en ander uitgestald, maar ik hoef dat spul allemaal niet (meer).
Na een half uurtje varen meerden we aan, en de pagode was al te zien.
Het weer was vandaag niet al te best, het regende de hele morgen al. Dat lokt de verkopers van plastic jassen en paraplu's wel weer naar buiten, maar omdat ik niet van suiker ben, ben ik gewoon doorgelopen in mijn regenjack.
De pagode dan. Oorspronkelijk gebouwd in 1601 maar een aantal keren verwoest. Onder het regime van keizer Thieu Tri is de pagode weer helemaal opgebouwd. Dat was in 1844.
Rechts van de toren een klein paviljoen met daarin een gigantische schildpad met een tablet op zijn rug met daarop Chinese karakters. Gedateerd 1715.
Aan de andere kant ook een klein paviljoen, met daarin een klok met een gewicht van bijna 2000 kilo.
Voorbij de pagode, een tempel, 'bewaakt' door drie boeddhistische gardians.
In de tempel ook drie Boeddha's: A Di Da, de Boeddha van het verleden, Thich Ca, de historische Boeddha en Di Lac Boeddha, en die is van de toekomst.
Helemaal achter op het terrein nog een kleine pagode, ter nagedachtenis van de monnik, die te tempel gesticht heeft.
Tenslotte staat hier nog de auto (Austin) van de priester Thich Quang Duc, waarmee hij naar een kruispunt reed in Saigon, uitstapte en zichzelf in brand stak. Dit als protest tegen de onderdrukking van boeddhisten in Vietnam. Dat gebeurde in 1963. Toen voorpaginanieuws, maar ik kan met het niet meer herinneren.
We verlieten het complex en daar stond zowaar de auto, die ons naar object twee zou brengen, de Citadel met daarin de Imperial Enclosure.
De citadel is gebouwd tussen 1804 en 1833 en vormt nog steeds het hart van de stad. De muren zijn 2 m dik, 10 km lang met daar omheen een slotgracht met een breedte van 30 meter en vier meter diep.
In de muur bevinden zich 10 poorten.
De citadel bevat een aantal secties. De zg. Imperial Enclosure en de verboden paarse stad vormden het centrum waar de Vietnamese koninklijke familie vertoefde.
Religie was ook belangrijk, dus ook ruimte voor een aantal tempelcomplexen, waar monniken konden bidden en studeren.
Voor het personeel was er in het noordwesten huisvesting gecreëerd en waren tuinen in het noordoosten en helemaal in het noorden, een militaire basis.
Anh wist me veel te vertellen onderweg, maar 'niet alles is blijven hangen'.
We kwamen de citadel binnen via de Ngo Mon Gate, tegenover de vlaggentoren.
De middelste deur (geel) was voor de keizer. De linkerborst werd gebruikt om naar binnen te gaan, de rechter om er weer uit te lopen.
Ben je hier doorheen, dan kom je eigenlijk in een citadel in een citadel. De Imperial Enclosure ligt hier gelijk achter.
Hier leefde de keizerlijke familie met woonruimtes, tempels en paleizen. Dat alles binnen een muur van zes meter hoog en 2,5 m dik.
Er is niet veel meer van over. Tijdens de Franse en Vietnam oorlogen is veel verwoest. Slechts 20 van de 148 gebouwen hebben dit overleefd. Er wordt wel veel gerestaureerd, maar volgens Anh is de planning, dat dit in 2050 gereed is.
Het kaartje wat als laatste foto op FB staat, geeft een mooi beeld van hoe het er uit ziet. Het gele gedeelte is de Imperial Enclosure.
Het Thai Hoa Palace stamt uit 1803 en het dak wordt gedragen door 80 houten kolommen. Deze ruimte werd gebruikt voor officiële gelegenheden en belangrijke ceremonies. Foto's maken mocht niet, maar per ongeluk staan er twee foto's op mijn geheugenkaartje.
Vlak achter dit gebouw, de Hall of the Mandarins. Zeg maar de officials van de keizer. Zij bereidden feesten, ceremonies ed. voor.
Dan een korte opsomming van andere gebouwen. Keizerlijke leesruimte, Royal Theatre, Co Ha Gardens, Forbidden Purple City (privéruimte van de keizer en was een citadel in een citadel in een citadel), en tot slot een aantal woonhuizen voor de staf.

Nadat ik met Anh rond was geweest, was het twee uur. Afgesproken, dat hij dan weg kon gaan, en ik nog een rondje wilde doen voor nóg mooiere foto's en dat ik wel terug zou lopen naar mijn hotel.
Dat was prima en zo heb ik nog ruim twee uur rondgestruind en toch nog dingen gezien, waar ik met hem niet was geweest. Prima besteding van de rest van de middag. Om 16:15 uur ben ik teruggelopen en aan de andere kant van de rivier, vlakbij mijn hotel, bij Highland Coffee (lijkt op Starbucks) een lekker bakkie gedaan.
Morgen de bergen in, waar ik onder meer een waterval ga bezoeken.