Met de boot naar Livingston.

Achteraf ben ik blij, dat ik de kanotocht niet gedaan heb. Vijf uur vertrek, kwart voor acht terug en één aap gezien. Verder vogels, maar die zelfde vogels hebben we ook gezien, toen we om half negen naar het dorpje Livingston vaarden.
De boottocht naar Livingston was al de moeite waard. Veel vogels gezien en bij kleine eilandjes ook echt even de tijd om de boot stil te leggen voor de foto's.

'Livingston is een van de weinige bewoonde delen aan het korte stukje Caribische kust van Guatemala. Dit Garifuna dorp is voor veel reizigers het begin of eindpunt van een riviertocht over de Río Dulce. Maar slaap een nachtje in Livingston om tapado te eten en vervolgens op Punta Rock te dansen met de Garifuna.
De bijna dertigduizend bewoners van Livingstone kunnen hun stadje alleen per boot bereiken. Ze horen bij Guatemala, maar wonen veel dichterbij hun buren Belize en Honduras. Het openbaar vervoer gaat hier dus per boot.

Na het sprookjesachtige Río Dulce heb je het Guatemala van de Maya's achter je gelaten en verwelkomen de Cariben je in Livingston. Dit is namelijk de stad van de Garifuna, een gemengd volkje van oud-Afrikaanse slaven, Maya's en kolonisten.
Het verhaal gaat dat een zeventiende eeuws schip met Afrikaanse slaven bij het Caribische eilandje St. Vincent is vergaan. Daar hebben de slaven zich gemengd met de oorspronkelijke bewoners van het eiland. Toen de Britten St. Vincent hebben overgenomen, zijn de Garifuna zich gaan verspreiden over de eilanden voor de kust van Belize, Honduras, Nicaragua én Guatemala.
De Garifuna hebben hun eigen taal en hun eigen cultuur. In Livingston breng je een bezoekje aan het Museo Multicultural om wat wijzer te worden over de bijzondere geschiedenis van het stadje.

Het dorpsplein is zoals ieder dorpsplein in Midden-Amerika. Spelende kinderen, kletsende bejaarden en de geur van geroosterde maiskolven. De mensen zijn een grappige mix van rastafari en Maya's. In de steile straatjes van Livingston koop je versgebakken banana bread.
De avond breng je door bij Rasta Mesa, een soort Garifuna huiskamer waar je leert drummen, dansen en koken. Wij komen voor het drummen. PP had voor ons een optreden geregeld van een twintig minuten.

Een traditionele Garifuna maaltijd bestaat uit verse vis, kokosnoot en bananen. Deze drie ingredienten zijn hier in overdaad. Terwijl een van de jongens een verse kokosnoot kraakt, schillen wij bananen, heel veel bananen. Met een speciaal apparaatje wordt de kokosnoot uitgehold.
Van uien, tomaten en paprika wordt een bouillon getrokken. De vis van de dag fileren we en bakken we in hete olie krokant. De rasp en melk van de kokosnoot maken samen met de bouillon de curry. Kruiden en bananen maken het mengsel af en het is tijd om de zelfgemaakt tapado te proeven.
In Rasta Mesa sluit je een bezoek aan Livingston in Garifuna style af, dansend op de deunen van Punta Rock. De Garifuna houden van een bonte mix van percussie waarop je niet stil kan blijven staan!'

Bovenstaande heb ik van een site gekopieerd, om even een indruk te geven dat de mensen in Livingston een hele andere origine hebben.
Nadat we aanmeerden, hebben we rondje dorp gedaan en bij Restaurant Happy Fish de lunch genoten. Daar ook het korte optreden van een lokale band.
Daarna full speed terug naar onze lodge, waar we de rest van de middag vrij ter besteding hadden.
Dus weer in het zwembad gelegen, boekje gelezen en om zeven uur diner.
Morgen gaan we naar Tikal, ook nog gelegen in Guatemala.