De bijzondere stèles van Quirigua
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
09 Augustus 2019 | Guatemala, Lívingston
Normale tijd op, en weer was ik de eerste bij het ontbijt bij de Belg.
Om acht uur vertrokken we weer richting de grens met Guatemala. Nadat alle stempeltjes weer in het paspoort waren aangebracht, konden we verder richting Quirigua. Hier bevinden zicht de grootste stèles uit het Maya tijdperk.
De grootste is 10,3 m hoog en weegt 65 ton.
In Copán hebben we ze ook zien staan, en nadat Copán verlaten was, zijn de handwerkslieden, die brodeloos waren geworden, naar een koning vertrokken, die macht had. Dat bleek dus Quirigua te zijn. Onderzoek heeft inderdaad aangetoond, dat de stèles in zowel Copán als in Quirigua door dezelfde mensen zijn gemaakt.
Quirigua werd bewoond sinds de tweede eeuw na Christus. Tijdens het bewind van Cauac Sky (723-84) ontwikkelde het zich tot de hoofdstad van een autonome en welvarende staat. De ruïnes van Quirigua omvatten een aantal bijzondere 8e-eeuwse monumenten en een reeks uitgesneden monolithische stenen monumenten (stèles), met hiërogliefen. De stèles vormen zowel de voornaamste geschreven kronieken van de Maya beschaving als de sleutel tot hun hoog ontwikkeld kalendersysteem. Quirigua is , samen met Copán in Honduras, een van de belangrijkste getuigen van de geschiedenis van de sociale, politieke en economische gebeurtenissen van de Maya beschaving.
Maar ook aan de bewoning van deze stad kwam op enig moment een eind. Waarschijnlijk toch door droogte en dat daardoor er geen voldoende voedsel meer geproduceerd kon worden.
Het zag er allemaal mooi uit en de stèles, die onder een afdakje staan, zijn ook echt op die plaats gevonden. Meer dan 1000 jaar heeft het oerwoud zijn gang kunnen gaan, alles was overwoekerd. De Acropolis, zoals de kunstmatige verhoging in het terrein heet, is redelijk gerestaureerd, de site van het balspel, ligt nog onder een dikke laag vegetatie. Dat moet allemaal nog eens gerestaureerd worden.
Dankzij de bijzondere stèles is deze site ook opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Daarna door naar onze eindbestemming voor vandaag, Rio Dulce.
De locatie ziet er mooi uit. We zijn hier per boot gearriveerd en nadat we de huisjes betrokken hadden, hebben we met een aantal het zwembad ingewijd. Heerlijk even afkoelen. Het is hier zo rond de 35 graden, maar ook erg vochtig.
Morgenvroeg had ik me opgegeven voor een kajaktocht, maar nu blijkt, dat die activiteit om 05:00 uur begint. Ik heb toch maar besloten niet mee te gaan, overdrijven is ook een vak.
Dus normale tijden morgen, om half negen gaan we per boot naar Livingstone en tot halverwege de middag is het dagprogramma ook weer gevuld.
Om acht uur vertrokken we weer richting de grens met Guatemala. Nadat alle stempeltjes weer in het paspoort waren aangebracht, konden we verder richting Quirigua. Hier bevinden zicht de grootste stèles uit het Maya tijdperk.
De grootste is 10,3 m hoog en weegt 65 ton.
In Copán hebben we ze ook zien staan, en nadat Copán verlaten was, zijn de handwerkslieden, die brodeloos waren geworden, naar een koning vertrokken, die macht had. Dat bleek dus Quirigua te zijn. Onderzoek heeft inderdaad aangetoond, dat de stèles in zowel Copán als in Quirigua door dezelfde mensen zijn gemaakt.
Quirigua werd bewoond sinds de tweede eeuw na Christus. Tijdens het bewind van Cauac Sky (723-84) ontwikkelde het zich tot de hoofdstad van een autonome en welvarende staat. De ruïnes van Quirigua omvatten een aantal bijzondere 8e-eeuwse monumenten en een reeks uitgesneden monolithische stenen monumenten (stèles), met hiërogliefen. De stèles vormen zowel de voornaamste geschreven kronieken van de Maya beschaving als de sleutel tot hun hoog ontwikkeld kalendersysteem. Quirigua is , samen met Copán in Honduras, een van de belangrijkste getuigen van de geschiedenis van de sociale, politieke en economische gebeurtenissen van de Maya beschaving.
Maar ook aan de bewoning van deze stad kwam op enig moment een eind. Waarschijnlijk toch door droogte en dat daardoor er geen voldoende voedsel meer geproduceerd kon worden.
Het zag er allemaal mooi uit en de stèles, die onder een afdakje staan, zijn ook echt op die plaats gevonden. Meer dan 1000 jaar heeft het oerwoud zijn gang kunnen gaan, alles was overwoekerd. De Acropolis, zoals de kunstmatige verhoging in het terrein heet, is redelijk gerestaureerd, de site van het balspel, ligt nog onder een dikke laag vegetatie. Dat moet allemaal nog eens gerestaureerd worden.
Dankzij de bijzondere stèles is deze site ook opgenomen op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Daarna door naar onze eindbestemming voor vandaag, Rio Dulce.
De locatie ziet er mooi uit. We zijn hier per boot gearriveerd en nadat we de huisjes betrokken hadden, hebben we met een aantal het zwembad ingewijd. Heerlijk even afkoelen. Het is hier zo rond de 35 graden, maar ook erg vochtig.
Morgenvroeg had ik me opgegeven voor een kajaktocht, maar nu blijkt, dat die activiteit om 05:00 uur begint. Ik heb toch maar besloten niet mee te gaan, overdrijven is ook een vak.
Dus normale tijden morgen, om half negen gaan we per boot naar Livingstone en tot halverwege de middag is het dagprogramma ook weer gevuld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
