Gearriveerd in Copán, Honduras.
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
07 Augustus 2019 | Honduras, Copán
Vandaag, 7 augustus, laten we Guatemala even achter ons en aanvaarden we de reis naar Copán in Honduras.
Een rit van ongeveer zes uur, dus vroeg uit de veren en om zes uur ontbijt, zeven uur weg.
Nou mag je in Antigua niet met een grote bus de stad in, dus komt er eerst een kleiner busje voorrijden, waarop de bagage wordt vastgesjord en wij als een stelletje sardines in het busje worden gepropt.
Niet veel later staan we naast de grote bus, bagage overladen en op pad.
Waarom zo vroeg weg? Nou, als we in Honduras aankomen, is er nog een middagprogramma. Ik had me opgegeven voor de Zip-Line en een bezoek aan het vogelreservaat.
De Zip-Line is een activiteit, waarbij je via staalkabels van de ene kant van het dal naar de andere kant zweeft, door aan een katrol te hangen die over de staalkabel loopt.
Ik heb dat in Costa Rica ook al eens gedaan en het leek me leuk dit weer te doen.
Maar, ... op zo'n reis als deze kan er van alles 'tussenkomen'.
Door wegwerkzaamheden stonden we geruime tijd in de file en verloren we anderhalf uur.
Omdat we door Guatemala Stad moesten rijden, ook nog even langs de kathedraal en presidentieel paleis gereden. Stoppen kon daar niet.
Bij de grens zouden we geen oponthoud hebben. PP kende iedereen aan de grens en het plan was om gewoon over de Guatemaalse grens te rijden, hij regelde dan even, dat we een inheemse stam waren en we op die manier zo Honduras in konden rijden. Toen iemand vroeg hoe hij dan een stempel van Honduras in zijn paspoort kreeg, was het antwoord ook vrij simpel; bij de ruïnes morgen kon je ook een stempel krijgen.
Het hele feest ging niet door. Keurig uitchecken van Guatemala en inchecken voor Honduras, incl. vingerafdrukken en foto.
Dus uiteindelijk kwamen we iets voor vijf in Copán aan. Het vogelreservaat was al gesloten, de Zip-line kon nog wel.
Totaal aantal afdalingen aan de kabel: 16.
Na de eerste twee afdalingen was ik kapot. Ik hing zo ver achterover, dat ik veel kracht nodig had om in een wat meer zittende houding naar beneden te komen.
Gelukkig zagen de instructeurs dat ook en ik kreeg een extra harnas, waarbij de houding een stuk beter uitkwam. Goed dat ze dat zagen.
Daarna kon ik ook volop genieten van de afdalingen en het uitzicht. Soms vlogen mijn benen door het loof van de bomen, echt gaaf.
Na drie kwartier sta je weer beneden en werden we weer keurig bijzonder hotel afgeleverd.
Rond half acht bij Via Via gegeten, een restaurant, gerund door Geert, een Belg.
Daar hebben we morgen ook ons ontbijt.
Daarna naar de Maya stad hier vlak bij en dat duurt tot half twaalf. Ik blijf dan nog even om wat voor mezelf rond te lopen en het museum te bezoeken.
In de middag kan ik op elk moment naar Geert lopen en hij zorgt dan, dat ik bij het vogelreservaat kom.
Kortom, morgen een wat rustiger dag.
Wel een mooie mijlpaal bereikt vandaag. Honduras is het 100-ste land wat ik bezoek.
Een rit van ongeveer zes uur, dus vroeg uit de veren en om zes uur ontbijt, zeven uur weg.
Nou mag je in Antigua niet met een grote bus de stad in, dus komt er eerst een kleiner busje voorrijden, waarop de bagage wordt vastgesjord en wij als een stelletje sardines in het busje worden gepropt.
Niet veel later staan we naast de grote bus, bagage overladen en op pad.
Waarom zo vroeg weg? Nou, als we in Honduras aankomen, is er nog een middagprogramma. Ik had me opgegeven voor de Zip-Line en een bezoek aan het vogelreservaat.
De Zip-Line is een activiteit, waarbij je via staalkabels van de ene kant van het dal naar de andere kant zweeft, door aan een katrol te hangen die over de staalkabel loopt.
Ik heb dat in Costa Rica ook al eens gedaan en het leek me leuk dit weer te doen.
Maar, ... op zo'n reis als deze kan er van alles 'tussenkomen'.
Door wegwerkzaamheden stonden we geruime tijd in de file en verloren we anderhalf uur.
Omdat we door Guatemala Stad moesten rijden, ook nog even langs de kathedraal en presidentieel paleis gereden. Stoppen kon daar niet.
Bij de grens zouden we geen oponthoud hebben. PP kende iedereen aan de grens en het plan was om gewoon over de Guatemaalse grens te rijden, hij regelde dan even, dat we een inheemse stam waren en we op die manier zo Honduras in konden rijden. Toen iemand vroeg hoe hij dan een stempel van Honduras in zijn paspoort kreeg, was het antwoord ook vrij simpel; bij de ruïnes morgen kon je ook een stempel krijgen.
Het hele feest ging niet door. Keurig uitchecken van Guatemala en inchecken voor Honduras, incl. vingerafdrukken en foto.
Dus uiteindelijk kwamen we iets voor vijf in Copán aan. Het vogelreservaat was al gesloten, de Zip-line kon nog wel.
Totaal aantal afdalingen aan de kabel: 16.
Na de eerste twee afdalingen was ik kapot. Ik hing zo ver achterover, dat ik veel kracht nodig had om in een wat meer zittende houding naar beneden te komen.
Gelukkig zagen de instructeurs dat ook en ik kreeg een extra harnas, waarbij de houding een stuk beter uitkwam. Goed dat ze dat zagen.
Daarna kon ik ook volop genieten van de afdalingen en het uitzicht. Soms vlogen mijn benen door het loof van de bomen, echt gaaf.
Na drie kwartier sta je weer beneden en werden we weer keurig bijzonder hotel afgeleverd.
Rond half acht bij Via Via gegeten, een restaurant, gerund door Geert, een Belg.
Daar hebben we morgen ook ons ontbijt.
Daarna naar de Maya stad hier vlak bij en dat duurt tot half twaalf. Ik blijf dan nog even om wat voor mezelf rond te lopen en het museum te bezoeken.
In de middag kan ik op elk moment naar Geert lopen en hij zorgt dan, dat ik bij het vogelreservaat kom.
Kortom, morgen een wat rustiger dag.
Wel een mooie mijlpaal bereikt vandaag. Honduras is het 100-ste land wat ik bezoek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
