Tulum en Coba

Stipt om 07:15 uur werd ik opgehaald vanaf mijn hotel.
Opgehaald in een oud afgetrapt minibusje, eentje die prima zou passen op het hedendaagse Schiphol.
Het toeval wilde, dat het verzamelpunt precies tegenover het Museo Maya lag.
Met een flinke vertraging, het was inmiddels kwart voor negen, eindelijk op weg.
Ik zat in bus #10 maar ik had #39. Het zat zo, eerst naar Tulum en vandaar in bus 39 naar Coba.
Ik weet bijna zeker, dat ik een excursie had geboekt, alléén naar Coba, omdat de groepsreis al naar Tulum zou gaan. Inmiddels heb ik begrepen, dat Tulum en Coba altijd in één pakket zitten.
In de bus kwam een stewardess van Lufthansa naast me zitten en dat bleek een aangename gesprekspartner te zijn.
In Tulum aangekomen, met een gids en een bus vol mensen lopend naar de entree.
Dan eerst weer een toilet stop, weer een kwartier verder.
Vervolgens door de souvenirwinkel, weer naar buiten en dan nog een minuut of acht lopen naar de ingang.
De ingang was nog origineel, een kleine doorgang, waar maar 1 persoon tegelijk door kan. De toeristen gaan nu de noordelijke poort binnen en er aan de zuidkant weer uit.

Dit impliceert al, dat Tulum ommuurd was. En wel aan drie zijden, de vierde zijde was de zee, waar voor de kust een rif ligt.
Deze Maya stad is de enige stad, die aan zee ligt.
De ligging is dan ook bijzonder mooi en de mindere gedetailleerdheid van de structuren doet daar geen afbreuk aan.
De gebouwen, die nu nog te zien zijn, dateren uit de periode tussen 1200 en 1500 AD.
Carlos de gids, wist er veel van, maar zijn verhalen duurden wel erg lang. En aangezien ik om 12:30 bij bus 34 moest zijn, had ik maar een uurtje.
Dus ik heb de groep, de groep verlaten en ben met de Lonely Planet onder de arm, de rest van de site gaan verkennen.
En dan ook precies om half een was ik bij de bus. Na mij volgden nog veel meer mensen, die waren dus te laat.
In de bus zat een familie, woonachtig in de VS, maar oorspronkelijk uit Mexico, vlak achter mij. Met name de vader bleek een geschikte peer te zijn, ook leuk mee kunnen praten.
Dat was dan onderweg naar Coba.
In Coba, je kunt het bijna raden, lunch.
Inclusief een drankje. Ik heb de cola opgehaald, en ben de omgeving gaan verkennen. Ik bleek dan ook de enige te zijn geweest, die de krokodil die vlakbij in de zon lag op te warmen, op de foto te krijgen. Verder nog wat vogels.
Toen ik daarmee klaar was, hadden de meesten de lunch ook achter de kiezen en konden we de archeologische site gaan betreden.
O nee, toch niet. Er stonden fietstaxi's klaar. Na 20 minuten hobbelen kwamen we bij een piramide van 42 meter hoog.
Alle andere mooie bouwwerken onderweg werden overgeslagen.
Deze piramide, die volgens de gids een tempel was, mocht alleen dit jaar nog beklommen worden. Dus ik ook naar boven. Hier werd ook weer een half uur voor uitgetrokken, terwijl 20 minuten ook voldoende zou zijn geweest. Het tempo werd duidelijk aangepast op de zwakste schakel(s).
Coba is een site, die midden in de jungle ligt. Er zijn iets van 8 objecten vrijgemaakt van bomen, struiken ed. en gerestaureerd.
Er zouden nog iets van 6000 kleinere en grotere bouwwerken in de jungle verscholen liggen. Het hele gebied is 70 vierkante km groot.
Coba is ook ouder dan het bekendere Chichén Itza of Tulum en had zijn hoogtepunt in de periode van 800 tot 1000 AD. Toen ongeveer 40.000 inwoners.
Op de terugweg hebben we de andere uit het oog springende bouwwerken bekeken, ook weer met uitleg van Carlos.
De volgende stop was bij een ondergrondse rivier. Hier een cirkelvormig ondergronds meer, een zg. cenote.
Diepte 30 meter, de bovenste 12 meter is zoet water, daaronder zout.
Via een wenteltrap 18 meter naar beneden en daar dit zwembad.
Is dit gebied bevinden zich tig van deze cenotes. Waarschijnlijk allemaal met elkaar verbonden via ondergrondse rivieren.
Door de inslag van de meteoriet, 65 miljoen jaar geleden, is de zeebodem hier omhoog gekomen en de huidige bodem is erg poreus. Het water zakt direct weg. Er zijn hier in Yacatan dan ook geen rivieren.
Nadat we hier zijn weggereden, hebben we nog een Maya dorpje bezocht. Twee groepen. Een Engels sprekend deel en een Spaans sprekend deel. Ik bleek de enige Engels sprekende deelnemer te zijn, dus een privé gids.
Bijzonder vond ik dat deze mensen allerlei planten hadden staan, die als medicijn werden gebruikt. Verder hadden ze bijenkorven staan, met zes verschillende soorten bijen. De kleinste (zwarte) bijen, slechts enkele mm groot, produceren 300 ml honing per jaar! Deze en andere honingsoorten, worden ook als medicijn gebruikt.
Daarna terug naar Cancun, waar ik pas om 21:45 uur arriveerde.
Toen nog even eten en ook al een aantal groepsgenoten ontmoet.
Gauw naar bed, om vijf uur opstaan, half zes rijden om voor de grote groepen in Chichen Itza te zijn.