De oversteek naar Guyana en stadstour Georgetown

De Residence Inn was een noodzakelijke tussenstop. Stelde niet veel voor.

De hamburger was goed gaar en ook wel lekker, maar vanavond eet ik beter.

Kwart voor zes op. Douchen en alle spullen vast pakken.

Ontbijt vanaf half zeven. Ik was er vijf minuten te vroeg en mocht alleen koffie pakken. Zelf kwamen ze om tien voor zeven nog met allerlei uitbreidingen van het ontbijt.

Maar goed, twee puntjes wit, watermeloen, koffie, sapje en een ei.

Om twee voor zeven was ik uitgecheckt en Arche stond al voor de deur.

Het was een klein uurtje rijden naar de veerboot.

Maar onderweg wel mooie vergezichten, ondanks dat het cultuurlandschap was. Stroken bos, rijstvelden en loslopend vee vat, wat ik onderweg gezien heb, goed samen.

Kwart voor acht staan we bij het douane gebouw. Nog niemand aanwezig.

Half negen gaat het hek open. De lopende passagiers kunnen binnen een kaartje kopen. Eerst controle of je wel ingeënt ben tegen gele koorts.

Dat bleek het geval. Dan door naar het loket.

Arche past even op mijn bagage.

Aangezien ik nog aardig wat Surinaamse dollars had, vroeg ik of ik ook daarmee kon betalen. Dat kon, SRD 560,= , € 13,75.

Met het kopen van een kaartje, moet je ook je paspoort laten zien. En die kreeg ik niet terug!

Ik werd, en iedereen trouwens, naar een naastgelegen ruimte gedirigeerd, waar je blijkbaar moest wachten.

Ik maar eens vragen aan wat mensen, wat nou de procedure is.

Nou, gewoon wachten, tot je naam wordt geroepen, dan krijg je je paspoort plus vaarbewijs terug.

Dat duurde een uur!

Door naar de douane voor de uit-stempel. Ik bleek door de militaire politie in Paramaribo keurig in het systeem gezet te zijn, want ik kreeg mijn stempeltje.

Door naar de wachtruimte. Ik maar weer eens vragen, hoe laat de ferry nou eigenlijk zou afvaren. De antwoorden bleken divers. Daaruit kon ik opmaken, dat ze maar wat doen.

Eerst de auto's, dan de losse passagiers. De auto's moesten achteruit de boot oprijden.

Uiteindelijk afvaart om 10:45 uur.

Om half twaalf meerde ik aan in Guyana. Eerst weer de auto's van boord, daarna de rest.

Sjok, sjok met al mijn bagage naar het douane kantoor.

Drie rijen. Komt er een dame op me af en vraagt hoe oud ik ben. Senior citizen. Rij 1. En zo aan de beurt.

En dan denk je, dat als de ambtenaar alles heeft gevraagd, je een stempel krijgt en je klaar bent.

Nee, doorlopen en vijf meter verderop even wachten op je paspoort.

Ondertussen moest de bagage nog even gescand worden, maar voor ik mijn paspoort terug had, was het tien minuten later.

Handbagage nog door de scan ik toen kon ik eindelijk naar buiten.

En daar stond Malcolm. Hij was er gewoon.

Onderweg heb ik hem nog gevraagd, waarom dat met dat paspoort zo lang duurde. Ze checken van alles. Ook kijken ze of je niet illegaal in Suriname was en of je vrijstelling hebt van een visumaanvraag.

Ok, ook weer duidelijk.

We hoeven als Nederlanders trouwens geen visum aan te vragen voor Guyana.

Het hele traject staat bol van de bureaucratie, het kan veel efficiënter.

Op naar Georgetown, de hoofdstad. Het is drie uur rijden.

Malcolm vertelt veel onderweg en het blijkt een aangename rit.

Ik zie onderweg ook hier in Guyana diverse Nederlandse plaatsnamen voorbij komen. Onderneming is er bv. één. Of wat dacht je van 'Letter T'.

Catarina, Victoria, New Amsterdam, Ketting, Rising Sun en Eversham.

We nemen het programma even door. Normaal zou ik morgen na het uitstapje naar de Kaiteur watervallen, de stadstour doen met Malcolm.

Maar hij gaf aan, dat dat vanmiddag ook wel kon. Het was een kwestie van de highlights afrijden.

Ik vond het prima, want ik had al wat verhalen gehoord over de veiligheid hier ten aanzien van toeristen. Hij gaf zelf ook al aan, dat ik de camera niet te ver uit het raam moest steken. Uitstappen bij de Stabroek markt, was al helemaal geen aanrader.

We begonnen bij het 1763 Monument. De persoon, die hier is afgebeeld is een Afrikaanse slaaf, Cuffy, die een leidende rol had in de opstand tegen de slavenhouders in, jawel, het jaar 1763.

Door naar de Stabroek markt.

Stabroek Market is de grootste markt van Georgetown. De markt, gelegen in het centrum van de hoofdstad, is gehuisvest in een ijzeren en stalen structuur met een prominente klokkentoren.

In 1842 wees de gemeenteraad van Georgetown de huidige locatie van de markt aan Water Street aan en erkende deze officieel als een markt, ondanks het feit dat deze al geruime tijd een dergelijke capaciteit had gediend. De markt is ontworpen door een Amerikaanse ingenieur Nathaniel McKay, en gebouwd door de Edgemoor Iron Company uit Delaware, VS in de periode 1880-1881. De bouw van de ijzer- en staalconstructie werd voltooid in 1881 en is mogelijk het oudste bouwwerk dat nog in gebruik is in de stad. De markt beslaat een oppervlakte van ongeveer 7.000 m2 en herbergt een grote verscheidenheid aan artikelen die er te koop zijn.

Via het parlementsgebouw kwamen we uit bij de St. Andrews Kirk. Net als in Paramaribo, een geheel houten kerk, maar niet de grootste in Georgetown. In gebruik sinds 1818 en de oudste kerk hier.

Wat ook een heel mooi, authentiek gebouw is, is die van de City Engineering Department. Helemaal origineel gerestaureerd.

Via het gerechtsgebouw met een beeld van koningin Victoria in de tuin , kwamen we uit bij de St. George's Kathedraal.

St. George's Cathedral is een Anglicaanse kathedraal in Georgetown. De kerk heeft een neogotische houtconstructie en bereikt een hoogte van 43,5 meter. Het is de zetel van de bisschop van Guyana.

St. George's is ontworpen door Sir Arthur Blomfield en geopend op 24 augustus 1892. Het gebouw werd voltooid in 1899. Het is gelegen aan Church Street in Georgetown en is aangewezen als nationaal monument.

Inmiddels is er bij UNESCO een verzoek ingediend om deze kerk op de wereld Erfgoed lijst te krijgen.

De Sint-Joriskathedraal wordt vooral gekenmerkt door gotische bogen, gegroepeerde zuilen en luchtbogen.

De decoratieve glas-in-loodramen reflecteren talloze kleuren in het zonlicht. Op deze ramen zijn onder meer scènes uit de kruisiging en de hemelvaart afgebeeld. Het oostelijke raam bestaat uit twee rijen van zes ramen en werd geschonken door de familie McConnell. De bovenste ramen tonen scènes uit het boek Openbaring. Het ingewikkelde ijzerwerk toont afbeeldingen van vogels en bloemen.

De glas in lood ramen zijn prachtig, de houten bouwstructuur van de houten basiliek in Paramaribo was mooier.

Het huis achter het hoge hekwerk is de residentie van de bisschop van de St. George's Kathedraal.

Het was verboden foto's te maken van het huis van de president en ook van de premier. Daar zijn we langs gereden.

Veel bomen in de tuin, om 'het fotograferen van het huis te bemoeilijken'.

Ook een pareltje en één die wel gefotografeerd mocht worden, is het Red House. Gebouwd in de 19-de eeuw en in beheer bij de National Trust.

De Umana Yana (uitgesproken als oo-man-a yan-na ) is een kegelvormige hut met palmrieten dak ( benab ) die in augustus 1972 werd gebouwd voor de conferentie van niet-gebonden ministers van Buitenlandse Zaken in Georgetown, Guyana, als VIP-lounge en recreatiecentrum.

Het bouwwerk is 17 meter hoog en is gemaakt van allibanna- en manicolepalmbladeren met rieten daken en wallaba-palen die aan elkaar zijn vastgesjord met mukru- , turu- en nibbi-wijnstokken. Er zijn geen spijkers gebruikt. Het werd gebouwd door een team van ongeveer zestig Wai-Wai indianen, een van de negen inheemse stammen van Guyana. Het is gevormd als de Wai-Wai benabs of schuilplaatsen die diep in het binnenland van Guyana te vinden zijn en beslaat een oppervlakte van 460 vierkante meter, waardoor het het grootste bouwwerk in zijn soort in Guyana is.

Op 7 april 2001 werd de Umana Yana, samen met het Afrikaans Bevrijdingsmonument (de vijf houten palen), gepubliceerd als een van de nationale monumenten van Guyana.

"Umana Yana" is een Wai-Wai- woord dat "ontmoetingsplaats van de mensen" betekent.

Vlak daarbij een beeld van een schildpad die uit het ei komt.

Het Guyana Zeeschildpadmonument promoot het natuurlijke erfgoed van Guyana door een pas uitgekomen lederschildpad af te beelden die de wereld in komt. Het monument werd in 2001 onthuld door de Guyana Marine Turtle Conservation Society om het bewustzijn ten aanzien van ons natuurlijk erfgoed te vergroten.

Mijn foto laat ook de vlag van Guyana daarop zien.

En mijn hotel lag er vlak achter, de komende twee nachten verblijf ik in het Marriott Hotel.

Morgen per vliegtuig naar de Kaieteur watervallen.