In en rond Paramaribo

Vandaag uitslapen! Ik word pas om negen uur opgehaald voor de Paramaribo tour. Dat wil zeggen, Paramaribo en omgeving.

Gisteren was de tour met zes personen, vandaag was ik alleen met de gids Mahieda, een vrouw van 68 jaar.

De start was bij fort Zeelandia, op zo'n 700 meter van het hotel. Ik was er gistermiddag al even in de buurt geweest.

Maar vanmorgen om kwart over negen, waren we er, en het museum was open en verder was er nog niemand.

Het vijfhoekige fort ontstond in het begin van de 17e eeuw, toen Nederlandse kolonisten een handelsvestiging stichtten nabij het inheemse dorp Parmurbo, het latere Paramaribo. Om de nederzetting te verdedigen werd een versterking aangelegd.

De Engelsen veroverden het fort in 1651 en noemden het Fort Willoughby, naar Francis Willoughby. In maart 1667 veroverden de Zeeuwen onder Abraham Crijnssen het fort en de nederzetting. Het fort werd door hen Fort Zeelandia genoemd; op een van de kruithuizen is nog het Zeeuwse wapen te zien. De nederzetting kreeg de naam Nieuw Middelburg. Op 13 oktober 1667 werd het weer even heroverd door de Engelsen maar kwam terug in handen van de Nederlanders door uitvoering van het Verdrag van Breda dat al op 31 juli was gesloten.

Fort Zeelandia, gelegen aan de Surinamerivier, werd uitgebreid met vijf bastions. Drie daarvan, bastion Middelburgh, bastion Veere en bastion Zierikzee, bestaan nog, de twee die aan de landkant waren gebouwd, werden weggehaald toen Fort Nieuw-Amsterdam werd gebouwd.

Nadat de Fransen in 1712 een succesvolle aanval hadden uitgevoerd op een deel van de plantages rond Fort Zeelandia werd op de rechteroever van de rivier een nieuw fort gebouwd: Fort Nieuw-Amsterdam. Fort Zeelandia werd een kazerne en later een gevangenis.

In 1967 werd het fort gerestaureerd, waarna het Surinaams Museum hier werd gehuisvest. Dit was in de tijd dat Johannes Michels voorzitter van dit museum was. Op 24 november 1975, de dag voor de onafhankelijkheid van Suriname, werd het standbeeld van koningin Wilhelmina van het Onafhankelijkheidsplein naar het fort verplaatst. Op de plek waar het beeld had gestaan, werd een vlaggenmast geplaatst waaraan de volgende dag de nieuwe Surinaamse vlag werd gehesen.

Fort Nieuw-Amsterdam zou ik later vandaag nog bezoeken.

Na fort Zeelandia, kwamen we aan bij het Onafhankelijkheidsplein.

Rondom dit plein prachtige gebouwen, zoals het presidentieel paleis, de rechtbank, ministerie van Financiën en het Duplessis huis.

Door naar de basiliek van St. Peter en Paul.

De Sint Petrus en Pauluskathedraal (voluit: de Kathedrale Basiliek van Sint Petrus en Paulus) is een houten kathedraal in het centrum van Paramaribo tussen 1883 en 1887 gebouwd. De kathedraal aan de vroegere Gravenstraat (tegenwoordig Henck Arronstraat), is geheel uit hout opgetrokken en behoort met de St. George's Cathedral in Georgetown tot de grootste van hout geconstrueerde kerken van Zuid-Amerika. Op 6 april 2014 is de Sint Petrus en Pauluskathedraal tot basiliek verheven. Dat was ook het moment, dat pater Peerke Donders zalig verklaard werd door de paus.

Peerke was daar in 1921 al begraven.

Tegenover de basiliek het vroegere nonnenhuis. Naast de kerk de vestiging dan de DSB bank. Staat voor De Surinaamse Bank.

Door naar de Neveh Shalom synagoge.

De Synagoge Neve Shalom is een joods gebedshuis in Paramaribo in Suriname.

Bij de synagoge bevinden zich een klein Joods Museum, bibliotheek, Mikvah (huis van een rabbi) uit de jaren 1870, 18e eeuwse grafstenen en een souvenirswinkel. Veel leden van onze koninklijke familie hebben deze synagoge bezocht. Koning Willem III heeft de eerste steen geplaatst, later zijn prins Bernhard, kroonprinses Beatrix en de prinsessen Irene en Margriet hier ook geweest.

De synagoge staat zij aan zij met de Moskee Keizerstraat en dit feit geldt internationaal als een lichtend voorbeeld van wederzijds respect tussen de twee religies islam en jodendom.

De vloer van de synagoge is van hout, maar afgestrooid met wit savannezand. Het is brandwerend en beschermd het hout eronder. In het Caribisch gebied zij in totaal vier synagogen met dit zand op de vloer.

Buiten nog een monument ter nagedachtenis van de vermoorde Joden in de tweede wereldoorlog.

De Moskee Keizerstraat in Paramaribo is de hoofdzetel van de Lahore Ahmadiyya Beweging in Suriname. Hij dateert van 1984 en staat op de plaats waar in 1932 al een moskee in traditionele Surinaamse houtbouw werd gerealiseerd.

We verlaten het centrum van Paramaribo en rijden naar de loopsteiger Leonsberg. Vanaf dit punt met een boot naar de plantage Rust en Werk.

VCM Plantations bestaat uit Plantage Rust en Werk tezamen met de belendende plantages Lust tot Rust en Einde Rust, werden rond 1750 opgericht door Gouverneur Wigbold Crommelin, die toentertijd de Governeur Generaal in de kolonie Suriname was. Op deze plantages werden oorspronkelijk katoen en suikerriet verbouwd met nog enkele andere gewassen. De grootste suikerfabriek in Zuid-Amerika stond op Rust en Werk. In de loop der eeuwen vanaf de tijd van Crommelin werd de plantage verkocht en overgedragen aan verschillende eigenaren en in 1947 kwam er een ommekeer met de oprichting van de N.V. Verenigde Cultuur Maatschappij N.V. en uitbreiding van zaken met meer plantages dan alleen Rust en Werk. N.V. VCM werd in 1979 gekocht door de huidige eigenaar dhr. Armand van Alen en is sindsdien een bloeiende veeboerderij. In de afgelopen jaren werd het bedrijf uitgebreid en het beslaat nu 11 omliggende plantages met een 12de plantage Nut en Schadelijk, beter bekend als Herendijk, die verder stroomopwaarts ligt. Op de plantage Einde Rust is sedert 1987 een vis- en garnalenbedrijf genaamd Comfish gevestigd.

De eigenaar is twee weken geleden overleden, zijn vier zonen beheren het bedrijf nu.

We lopen terug naar de steiger en gaan op zoek naar dolfijnen. Albert, de schipper, weet ze feilloos te vinden, echter het is wel moeilijk om er fatsoenlijke foto's van de maken. Ze duiken maar even op en erg springerig zijn ze ook al niet.

Toch heb ik een aantal foto's kunnen maken, waarin je een dolfijn zou kunnen herkennen.

Door naar fort Nieuw-Amsterdam. Dat ligt aan de zuidoever van de Commewijne rivier.

Fort Nieuw-Amsterdam is een voormalig Nederlands fort bij Nieuw-Amsterdam in Suriname. Het fort ligt aan de rechteroever van de Surinamerivier waar deze met de Commewijnerivier samenvloeit.

Nadat in 1712 de Fransen een succesvolle aanval hadden uitgevoerd op een deel van de plantages rond Fort Zeelandia, werd op de rechteroever van de rivier dit fort gebouwd.

De eerste steen voor de bouw van het fort werd door J.A.H. de Cheusses gelegd in december 1734. De bouw duurde tot 1747. Net als Fort Zeelandia heeft het fort de vorm van een regelmatige vijfhoek met bastionpunten. Het ontwerp was van ingenieur P. Desroques, directeur-generaal van 's lands fortificatiën van 1713-1730.

De bouw verliep moeizaam. Men was van plan de stenen ter plaatse te bakken, maar de klei bleek te zilt en te nat te zijn om goede stenen van te maken. Baksteen moest daarom uit Nederland aangevoerd worden. Ook bleek dat de moerassige bodem ongeschikt voor de bouw van dikke muren. In 1735 werd daarom besloten om een aarden wal aan te leggen met daarop een palissade.

Tussen de binnenmuur en de wal kwam een gracht met een ophaalbrug. Er werd ook een sluis gemaakt om de waterstand in het fort te beheersen. In het fort waren kazernes, twee kruithuizen, wachtgebouwen, een timmerloods, een smederij, een steenbakkerij en diverse waterreservoirs. Het eerste Kruithuis bleek al snel te klein en werd, toen een groter gereed was, in gebruik genomen als artillerielaboratorium.

Het fort ligt op een zeer strategisch punt van waaruit beide rivieren verdedigd kunnen worden. Samen met andere forten diende het als verdedigingslijn tegen binnenvallende vijandelijke vloten. De fortificatie werd in 1799 door de Engelsen veroverd en bleef, net als de rest van Nederlands-Guyana, met een kleine onderbreking tot 1816 onder Engels gezag. Daarna werd het weer Nederlands.

Op de locatie van het fort is sinds 1968 een openluchtmuseum gevestigd. Het raakte in de militaire jaren 1980 in verval en werd in 2007 met Nederlandse steun opnieuw opgeknapt en werd het museum heropend. Het terrein heeft een oppervlakte van bij elkaar twintig hectare.

De gebouwen zijn allemaal gerestaureerd en wat ik mooi vind aan dit openluchtmuseum is dat ze de geschiedenis van Suriname van 10.000 v. Chr. tot nu prachtig in beeld hebben gebracht. Ik heb alles gefotografeerd en komt in het online fotoalbum wel terug.

Met Mahieda heb ik vandaag ook leuke gesprekken gevoerd. Ze vroeg vanmorgen al of ik moeite had met oa. de woorden 'zwarten' , 'blanken' .

Nee, geen moeite mee.

Gevraagd naar de stemming in het land betreffende Bouterse. Zij vindt, dat ie de bak in moet. Maar er zijn heel veel Surinamers, die hem steunen omdat Bouterse in het verleden of zelfs nu nog, die mensen in een bepaalde macht heeft. Wiens brood men eet , .....

Ook heb ik haar gevraagd naar het gevoel wat zij had bij de excuses, die voor het slavernijverleden, door onze koning gemaakt zijn.

Haar antwoord was simpel, 'dikke flauwekul'. Mensen, die nu leven hebben er totaal geen aandeel in gehad en het is veel beter, dat we vooruit kijken. 'Suriname is een ontwikkelingsland, daar moeten we druk mee zijn, niet met het verleden'.

Ik gaf aan dat de Nederlandse Surinamers heel veel baat bij de excuses van de koning hebben gehad. Tenminste, dat hoorde ik gisteren in de groep.

Volgens haar zijn de Nederlanders er druk mee, want die wonen niet in een ontwikkelingsland. En waarschijnlijk hopen ze op geld.

Dat speelt in Suriname helemaal niet.

Morgenochtend word ik om half acht opgehaald voor de trip naar Nickerie.

Daar een boottocht en aansluitend word ik naar de Residence Inn gebracht voor een overnachting.