Laatste dag Moldavië.
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
06 April 2024 | Moldavië, Chisinau
Laat ik de dag vandaag nou eens niet beginnen met weer een klooster, maar met een bezoek aan het Alexander Puschkin museum.
Hij werd trouwens niet oud, deze Russische dichter, hij leefde van 1799 tot 1837.
Dolna, een heel klein dorpje, maar ca. 40 km van de hoofdstad, herbergt dit museum.
Snel gevonden, maar alles gesloten. Het kleine park was wel toegankelijk en daar stond inderdaad een standbeeld van dhr. Puschkin.
Hij is hier ook daadwerkelijk geweest.
Niet heel ver daar vandaan een natuurmuseum aan de rand van een National Park, Codrii geheten.
Dan daar maar heen. De deur van het museum stond open en dat kon ook makkelijk, want in het hele gebouw was, op enkele planten na, niets te halen. Allemaal vergane glorie.
Het park en het gebied er omheen waren wel keurig onderhouden en ik heb er nog een uurtje of zo, gewandeld.
En nu wel door naar een klooster, en wel een nonnenklooster.
Het heet Hincu en omvat een enorm complex. Het zou lange tijd een van de rijkste kloosters van Moldavië geweest zijn.
Haar geschiedenis begint in 1678 toen de dochter van Bojaren Mihalcea Hâncu de naam aannam van de heilige grote martelaar Parascheva en tot eerste abdis benoemd werd.
De legende zegt dat Hâncu een groot leger nodig had om de voivode (hoge lokale heerser) Gheorghe Ducas te onttronen en dat hij hulp kreeg van zijn familielid, de cavaleriecommandant apostel Durac, en van de slimme Sorocean Constantin die hem volgde om met zijn dochter te trouwen. Dichter bij de dag van het huwelijk weigerde zijn dochter met de bondgenoot van zijn vader te trouwen en ze rende het ouderlijk huis uit en verstopte zich in een hol. De dochter van Mihalcea Hancu verbleef een tijd in een grot en werd gesticht door de jagers die naar haar op zoek waren. Het meisje weigerde met hen mee te gaan. Toen kwam haar vader persoonlijk en smeekte haar om de grot te verlaten. Ze accepteerde het, maar op voorwaarde dat ze eruit zou komen als ze het luiden van kerkklokken hoorde. Zo gaf Mihalcea Hancu opdracht om een kerk te bouwen waar zijn dochter de rest van haar leven woonde.
Na de Tataarse invasie in Moldavië werd de kerk verwoest en de afferente gebouwen hetzelfde, waardoor de orde volledig verwoest werd.
In 1784 bouwde de prior van het klooster, Varlaam de tweede, enkele kluizenaarswoningen en een houten kerk.
In september 1949 werd het Hancu-klooster gesloten en in 1992, na een periode van 43 jaar waarin het gesloten was, hervatte het klooster zijn activiteiten.
Ik was net te vroeg om de vele bloemen in bloei, waar het klooster ook bekend om is, te kunnen zien. Een paar tulpen bloeiden, maar verder niets.
De rondlopende nonnen onderhouden alles wel keurig.
Maar dan kom je in de hoofdkerk. Van buiten mooi geel geschilderd, binnenin, een vloer van beton en voor de rest zie je alleen de ruwbouw.
Ik heb niet kunnen achterhalen wanneer deze kerk gebouwd is, maar in mijn reisgids uit 2020 staat al een foto van deze kerk.
Toch gevonden, 1835 en 1845.
Niet ver daarvandaan, nog een nonnenklooster, het klooster van de Maagdelijke Geboorte, gelegen in Varzaresti.
Met al een verwijzing uit 1420 is dit voor zover bekend, het oudste klooster van Moldavië. Het complex is veel kleiner, maar ook goed onderhouden.
Deze kerk was van binnen wel aangekleed.
Tenslotte in Nisporeni nog koffie gedronken en bij de Odido supermarkt nog wat frisdrank gehaald. Ja, Odido.
En dat besluit de reis naar Moldavië wel zo'n beetje.
Morgen de auto weer inleveren en om half twee de vlucht naar Wenen.
Moldavië is een leuk land om te bezoeken. Twee à drie dagen voor Chisinau, een dag Transnistrië en twee dagen voor het Soroca fort en wat kloosters is eigenlijk wel voldoende. Dus vijf of zes dagen.
Ik had er zeven, maar ik heb me zeker niet verveeld.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley