Orheiul Vechi en Curchi kloosters

Vandaag stond het Orheiul Vechi dal op het programma.

Een locatie die al duizenden jaren bewoond wordt door verschillende beschavingen.

Het ligt 60 km van de hoofdstad. Waar de meeste toeristen heengaan is de Mariakerk, die hoog op een bergrug staat. Je kunt er alleen lopend komen. De auto's op de foto zijn van bewoners en werklui.

Vanaf de parkeerplaats is het 1700 meter lopen, bergop. Maar niet voordat je zowel € 1,= voor het parkeren als ook voor het museum hebt betaald.

Horeca was er niet, andere toeristen trouwens ook niet.

Mijn bijdrage van € 1,= werd gelijk goed ingezet, een hele ploeg begon direct de (geblindeerde) ramen van het museum te wassen.

Oud Orhei is een historisch en archeologisch complex in Nationaal park Orhei in Moldavië, op ongeveer 60 kilometer van de hoofdstad Chişinău. Het complex ligt aan de rivier Răut, in de buurt van de dorpen Trebujeni en Butuceni. Opgravingen hebben aangetoond dat het gebied al sinds de prehistorie bewoond wordt. De rivier heeft het landschap dermate uitgesleten dat er in de bocht van de rivier een ideale plek was ontstaan voor menselijke bewoning; de steile rotsen rondom boden eveneens voldoende mogelijkheden voor de aanleg van verdedigingswerken en religieuze gebouwen.

Tot de oudste resten in Orheiul Vechi behoren die van de Cucutenicultuur (ca. 4500-3000 v.Chr.). Verder zijn er onder andere de restanten gevonden van aarden en houten forten van de Thraciërs, Geten en Daciërs (10e-2e eeuw v.Chr.), de door de Gouden Horde gebouwde stad Sehr al-Cedid (14e eeuw), de stad Orhei (15e-16e eeuw), een Moldavisch fort (14e-16e eeuw), badhuizen, een moskee en karavanserai (14e eeuw), een kerk (14e eeuw) en Orthodoxe kloosters (15e eeuw). De Mariakerk (1904) en een van de kloosters zijn nog in gebruik bij monniken; de grotten worden nog gebruikt als kapellen (de oudste cellen dateren van de 15de eeuw). In de grotten zijn tevens inscripties gevonden in het Oudkerkslavisch, aangebracht door Hajduk die zich verscholen voor het Ottomaanse Rijk.

Vanaf de asfaltweg is er een mooi verhard pad aangelegd tot aan de Mariakerk.

Het torentje geeft toegang tot een aantal grotten, die vroeger door mensen bewoond werden. Verder zijn de meeste grotwoningen nu niet meer bereikbaar door de erosie door de eeuwen heen.

Het pad liep 'tegen de zon in' zodat ik ook nog vanaf de andere kant foto's heb moeten nemen met 'het licht mee'. Beetje jammer van de auto's, die er dan ook op staan.

Buiten de muur was een man aan het hout kloven, maar die ging even later weg. Verder niemand gezien. Ja, twee honden, waarvan 1 een gebroken poot had.

Tijd om terug te lopen. Kwam zowaar nog wat mensen tegen.

De meeste toeristen gaan, als ze de Mariakerk hebben bezocht, weer weg, maar er is meer te zien. Overal restanten van bewoning, echter niet heel spectaculair om te zien.

Onderweg naar het dorpje Trebujeni nog een mooi gezicht op een hele serie grotwoningen en een gerestaureerde hammam.

Van de karavanserai, de kerk en moskee, waren allen wat contouren zichtbaar in het veld.

Op dat moment had ik alle hoogtepunten gehad, tijd om naar het Curchi klooster te rijden. Maar eerst even via Orhei, want daar bevindt zich nog een Joodse begraafplaats.

Vóór de holocaust was Orhei de derde stad qua Joodse inwoners. Chisinau en Balti waren de andere twee.

Op deze begraafplaats bevinden zich ca. 25.000 graven. Mijn boek zegt dat het er gevaarlijk kan zijn vanwege grond die kan verzakken, maar het boekje is uit 2020 en de entree is in ieder geval opgeknapt en er is een gedenksteen geplaatst ter nagedachtenis aan 1941-1945.

Links daarvan een gedeelte wat totaal verwaarloosd is. Heuvel op, staan de meeste grafstenen er nog goed bij.

Gelijk ook maar de tank vol gegooid. Een liter euro95 kost hier € 1,34 . Een blikje fris bij het tankstation, € 0,90 .

Het Curchi klooster is een prachtig complex.

Het complex van het Curchi-klooster ligt op een van de meest verbazingwekkende plekken in het centrum van Moldavië, in de buurt van het dorp Buzesti. Het is gelegen op twee terrassen en is omgeven door een stenen muur met verschillende hoektorens.

Oprichter van de eerste kloostergemeenschap - Iordace Curchi, een inwoner van het nabijgelegen dorp Morozeni. Hij werd monnik onder de naam Johannes. Het is bekend dat hij op deze plaats op zijn eigen land een houten kerk bouwde, genoemd ter ere van Grote Dmitry.

Er is een van de legendes die zegt dat in dit deel van Codri een bende rovers lange tijd aan plunderingen heeft gedaan. De leider van de bende was Iordace Curchi. Op een avond zagen de bandieten een man en een vrouw op straat. Ze vielen hen aan en doodden beiden, maar toen ze de dode lichamen begonnen te doorzoeken, ontdekten ze dat de gesneuvelden de eigen ouders van de leider waren. Toen bekeerde Iordache zich van zijn zonden, stichtte een klooster en legde de kloostergeloften af. Zijn voorbeeld werd gevolgd door een deel van de overvallers.

Volgens een andere legende werd het klooster in 1765 gesticht door Iordace Curchi, een plaatselijke bewoner die samen met zijn broer Michael en de familie van de Buzesti-priester voor de Tataarse invasie vluchtte. Toen Iordace Curchi naar zijn vaderland wilde terugkeren, smeekte de weduwe van de priester hem de kinderen mee te nemen. Curchi slaagde er niet in hen te redden van de Tataren en stichtte enkele jaren later, gekweld door zijn geweten, stichtte hijeen klooster op de plek waar hij vertrok zonder de weeskinderen.

Het ensemble van het klooster bestaat uit twee kerken: de zomer Svyatodmitriyevskaya, gebouwd ten koste van Iordace Curchi, en de winterkerk van Onze Lieve Vrouw, later gebouwd, aan het begin van de 19e eeuw. Van bijzonder belang is de winterkerk, gebouwd in 1810. Bij de bouw ervan hebben de architecten zich gebaseerd op de beste tradities van het classicisme, waarbij ze parallel enkele barokke technieken toepasten.

Bovendien omvatte de structuur van het monastieke architecturale ensemble negen gebouwen met cellen en de vertrekken van de abt van de structuur van het begin van de 20e eeuw, een tuin en een klein stenen zwembad. Vroeger exploiteerde het klooster een hotel, school en weeshuis.

Het klooster van Tabara kon ik alleen via een onverharde weg bereiken en dat heb ik de huurauto maar niet aangedaan.

Terug naar Chisinau na een intensieve dag. Veel gelopen, gezien en indrukken opgedaan.

Rond half zes was ik terug bij het hotel. Daar had ik weer wifi en een bericht van Moldova Tours of ik in plaats van 3 april ook 4 april naar Transnistrië kon gaan. Ik denk, dat ze dan een betere bezetting hebben op zo'n dag. Dus ik ga donderdag die kant op.

Morgen dan maar naar Soroca in het noorden. Daar begin ik met de bezichtiging van een fort.