Het avontuur in Bahir Dar
Blijf op de hoogte en volg Henk
22 Augustus 2012 | Ethiopië, Bahir Dar
Vanmorgen om half acht werd ik met een minibusje opgehaald, om de dag te beginnen met een boottocht over het Tana meer, met als eindbestemming het Zehe schiereiland, waar we het zoveelste klosster gingen bezoeken.
Nou vaart er een ferry tussen Bahir Dar en het schiereiland, maar jullie raden het al, ... daar gingen we niet mee.
nee hoor, er lag een boot klaar voor mij alleen en uiteraard ging de gids mee.
na een uurtje varen, waren we er al en toen nog een kwartiertje de heuvel op en zowaar, daar lag de kerk. Gebouwd in de 14-de eeuw, rond dit keer en voorzien van dezelfde afbeeldingen, die ik overal al had gezien.
Ik had het na de uitleg ook wel gezien en terug naar de boot.
Die ging nog even van de route af om mij wat nijlpaarden te laten zien en we zijn nog even doorgevaren naar de bron van de Blauwe Nijl, een putn waar een rivier het meer verlaat.
Anders dan dat ik gwend was, gingen we nu lopen naar de lunchbestemming. De gids Didier, vond dat veel leuker dan steeds in het busje rond te toeren.
Was ook zo, we hebben een heel eind rond het meer gelopen, totdat we bij een leuk tentje aan het water terecht kwamen. Hij zou weg gaan, want zijn lunch werd niet betaald. Nou, die heb ik dan maar betaald (2 euro) en zo hebben we gezellig zitten babbelen onder het genot van een cheeseburger en een cola.
Aansluitend stond het busje wel klaar, want we gingen naar de Blue Nile Falls. De weg er heen was erg slecht en hier praten ze dan over een automassage. dat bleek ook zo te zijn, een uur lang over een weg, die nauwelijks weg te noemen was.
Aangekomen, werden eerst de kaarten gekocht, vervolgens moesten we een stuk lopen totdat we bij de rivier kwamen. Daar werden we overgezet met een bootje, toen weer een stuk lopen en uiteindelijk zag ik de waterval. Echt wel mooi en door de vele regen, was de wateraanvoer ook erg goed.
Toen weer terug en we werden toch overvallen door een partij regen. Ongelooflijk en daarbij een partij hagel. Waar het bootje aanlegde, was een soort van schuilhut, daar stonden we droog.
Een half uur later kwam het bootje weer te voorschijn en konden we terug naar de vaste wal. Inmiddels was het weer droog.
Toen het hele stuk weer terug, maar we waren nog geen tien minuten op pad of we kwamen bij een overstroomde weg. Een partij water spoelde de weg over en de chauffeur durfde er niet doorheen. Van de andere kant kwam er ook een minibusje aan en die zat op het diepste punt muurvast in het water. Niemand kon er ook meer langs.
natuurlijk was dit alles geen enkel probleem, het was droog en het water zou net zo snel zakken als een Ethiopier kon hardlopen.
Blijkbaar hebben die niks gespresteerd op de Olymische Spelen, want het water steeg alleen maar.
Na een uurtje of twee wachten, zakte het water iets.
Achter ons stond een 4WD met twee Italianen, waar ik overigens een leuke babbel mee heb kunnen voeren en die boden aan, dat we wel met hun auto mee konden rijden door het water.
Dat lukte goed en ik werd keurig bij mijn hotel afgezet. Onze chauffeur staat er denk ik, nog steeds, want het regent al weer flink.
Met de gids nog een colaatje gedronken hier op het terras en ik heb net mijn pizza naar binnen gewerkt.
Morgen vlieg ik naar Addis en overmorgen ga ik het zuiden voor een dag of acht, verkennen. Ik krijg mijn eigen vertrouwde chauffeur weer voor die periode.
Nou vaart er een ferry tussen Bahir Dar en het schiereiland, maar jullie raden het al, ... daar gingen we niet mee.
nee hoor, er lag een boot klaar voor mij alleen en uiteraard ging de gids mee.
na een uurtje varen, waren we er al en toen nog een kwartiertje de heuvel op en zowaar, daar lag de kerk. Gebouwd in de 14-de eeuw, rond dit keer en voorzien van dezelfde afbeeldingen, die ik overal al had gezien.
Ik had het na de uitleg ook wel gezien en terug naar de boot.
Die ging nog even van de route af om mij wat nijlpaarden te laten zien en we zijn nog even doorgevaren naar de bron van de Blauwe Nijl, een putn waar een rivier het meer verlaat.
Anders dan dat ik gwend was, gingen we nu lopen naar de lunchbestemming. De gids Didier, vond dat veel leuker dan steeds in het busje rond te toeren.
Was ook zo, we hebben een heel eind rond het meer gelopen, totdat we bij een leuk tentje aan het water terecht kwamen. Hij zou weg gaan, want zijn lunch werd niet betaald. Nou, die heb ik dan maar betaald (2 euro) en zo hebben we gezellig zitten babbelen onder het genot van een cheeseburger en een cola.
Aansluitend stond het busje wel klaar, want we gingen naar de Blue Nile Falls. De weg er heen was erg slecht en hier praten ze dan over een automassage. dat bleek ook zo te zijn, een uur lang over een weg, die nauwelijks weg te noemen was.
Aangekomen, werden eerst de kaarten gekocht, vervolgens moesten we een stuk lopen totdat we bij de rivier kwamen. Daar werden we overgezet met een bootje, toen weer een stuk lopen en uiteindelijk zag ik de waterval. Echt wel mooi en door de vele regen, was de wateraanvoer ook erg goed.
Toen weer terug en we werden toch overvallen door een partij regen. Ongelooflijk en daarbij een partij hagel. Waar het bootje aanlegde, was een soort van schuilhut, daar stonden we droog.
Een half uur later kwam het bootje weer te voorschijn en konden we terug naar de vaste wal. Inmiddels was het weer droog.
Toen het hele stuk weer terug, maar we waren nog geen tien minuten op pad of we kwamen bij een overstroomde weg. Een partij water spoelde de weg over en de chauffeur durfde er niet doorheen. Van de andere kant kwam er ook een minibusje aan en die zat op het diepste punt muurvast in het water. Niemand kon er ook meer langs.
natuurlijk was dit alles geen enkel probleem, het was droog en het water zou net zo snel zakken als een Ethiopier kon hardlopen.
Blijkbaar hebben die niks gespresteerd op de Olymische Spelen, want het water steeg alleen maar.
Na een uurtje of twee wachten, zakte het water iets.
Achter ons stond een 4WD met twee Italianen, waar ik overigens een leuke babbel mee heb kunnen voeren en die boden aan, dat we wel met hun auto mee konden rijden door het water.
Dat lukte goed en ik werd keurig bij mijn hotel afgezet. Onze chauffeur staat er denk ik, nog steeds, want het regent al weer flink.
Met de gids nog een colaatje gedronken hier op het terras en ik heb net mijn pizza naar binnen gewerkt.
Morgen vlieg ik naar Addis en overmorgen ga ik het zuiden voor een dag of acht, verkennen. Ik krijg mijn eigen vertrouwde chauffeur weer voor die periode.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
