Terug op de basis

In heel het zuiden geen computer te vinden, vandaar nu even een korte update voor ik zo naar het vliegveld ga.
's Avonds dus wel aangekomen in Addis en de volgende morgen doorgereden naar Arbaminch. Het eerste stuk was saai, maar al gauw kwamen de bergen weer in zicht met prachtige (grote) meren ertussen.
Vlak vor Arbaminch zijn we even van de weg gegaan en via een smal puin kronkelpad in het bergdorpje Chencha terechtgekomen. Hier wonen de Dorze mensen, een stam, die heel hoog in de bergen self supporting leeft.
Uiteraard was er weer een gids, die mijn rondleidde en vele van de beoefende ambachten in het dorpje, werden mij getoond. Zo schrapen ze van een bepaals blad het groen eraf, (vezels worden ook nog weer gebruikt), dat gaat drie maanden onder de grond en dan bakken ze er een soort van pannenkoek van. Moest ik ook proeven. Nou een heeeel klein stukje dan. Niet beroerd van geworden.
De volgende dag door naar Jinka, maar niet voordat we gestopt zijn bij nde Konso mensen. Ook een bergstam, die ooit boven op een berg begonnen zijn met hun dorp en inmiddels al een heel eind de berg zijn afgezakt. Elke rind van het dorp werd beschermd tegen dieren dmv een uit stenen opgebouwde mur van wel 5 m hoog en zeker 2,5 dik. Verder beheersen ze de terrasbouw als geen ander, zo wordt bodemerosie voorkomen.
In Jinka in een leuk dinggetje. Een grote tent met alle faciliteiten, met daaromheen een rieten overspanning. Erg leuk gedaan. Eigenaar is Italiaan, dus salami kwam dan ook uit Milano.
De volgende morgen vroeg weg (7 uur) op weg naar de Mursi, het volk, waar de vrouwen zo'n kleitablet tussen onderkaak en lip hebben geklemd.
We waren er als eerste en wat daar gebeurde, je houdt het niet voor mogelijk. Een foto maken kost 5 Birr (0,25) , met kind komt er 2 Birr bij.
Iedereen staat op een rijtje en ik als toerist moet dan iemand uitzoeken die ik op de foto wil zetten. Dat ging zo een 45 minuten door en ik heb best wel een aantal foto's gemaakt, zeker van vrouwen met zo'n kleitablet. Maar de hele gang van zaken deed mij toch een beetje aan WOII denken?.....
Mijn chauffeur zei, dat je er 's middags niet moet komen, want dan is het vechten omdat ze dan allemaal dronken zijn.
Toen wij weer terugreden kwamen er zeker nog acht Landrovers aanrijden en dan wordt het helemaal een chaos, met zoveel toeristen.
Terug in Jinka. Erg mooi allemaal, maar om 03:00 uur begon zowel de moskeeen en de orthodoxe kerk te roeptoeteren. Vreselijk, wat een kabaal en dat gaat rustig door tot 06:30. Dat feit deed afbreuk aan de locatie. Wel nog een paar andere stammen bezocht (Ari en Banna).
's Morgens weer op pad, weer naar Arbaminch. 's Middags zou ik een boottocht maken naar een plek op het meer, waar veel krokodillen liggen. Uiteraard lag er voor mij alleen een boot klaar, met kapitein.
Bij de krokodillen aangekomen, sprong de man uit de boot (no problem) en duwde de boot naar de rivier, waar weer wat dieper water begon.
Er lagen toch exemplaren bij van 7 meter. Verder nog nijlpaarden gezien, waarvan er een de boot aanviel en veel vogels.
Daarna door naar het meer van Langano. Dat was de meest luxe overnachtingsplek. Het was er zelfs schoon!
Heerlijk relaxed langs het meer gelopen, colaatje op het strand erbij, helemaal goed. En het eten was er uit de kunst.
Dan de laatste bestemming, Goba in de Bale Mountains.
Onderweg een Park in, waar ik met gids, een wandeling heb gemaakt op een hoogte van 3400 m. Vele dieren gezien en de meeste ook kunnen fotograferen. Tjee, wat was ik moe. Op zo'n hoogte en dan ook alleen maar omhoog? dat spreekt wat reserves aan. Qua natuur was dit toch wel heel mooi.
Na een nachtje Goba (slecht hotel) de volgende morgen op pad naar het hogste punt aldaar, het Senetti plateau op een hogte van 4377 m.
Je kunt er met de auto helemaal naar toe rijden. Maar voor we daar waren, eerst op zoek naar de Ethiopische wolf, die komt alleen hier voor.
Op een gegeven moment stond er bord, dat vanaf dat punt, we deze dieren zouden kunnen gaan zien. Nou, dat klopte precies, want na 100 m zagen we er al een. Later zijn we er nog meer tegengekomen en mijn chauffeur wist te voorspellen, waar een wolf de weg over zou steken en dat klopte ook, dus ook een aantal foto's van dichtbij kunnen nemen.
Maar goed, uiteindelijk kwamen we met de auto aan boven op het plateau. Zoals gezegd, 4377 m, en kou en waaien. Rond gelopen en vanaf alle punten foto's gemaakt. Kwam ik toch nog twee konijnen tegen op die hoogte.
Daarna weer naar beneden en nog een paar uur door het Bale Mountain National Park gehobbeld, waarna we weer naar het hotel zijn gegaan.
Op de een of andere manier was ik wat futloos na twee dagen op die enorme hoogte te zijn geweest.
Vandaag ging het weer naar beneden, ik zit nu weer op 2600 m.
De lichte hoofdpijn is weg en de energie weer terug.
Over een kwartier wordt ik opgehaald, zodat ik straks wel op tijd op het vliegveld ben.