En de lange terugweg naar huis is begonnen
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
19 Augustus 2013 | Chili, Arica
Eergisteren zag ik, dat de band van de 4WD van een Italiaanse familie iets aan de lege kant was.
Ze hebben de band verwisseld, maar hoe krijg je een lekke band in Putre gerepareerd? Niet dus. Europcar kwam 's avondspits met een nieuwe auto, maar daar konden de vier (kleine) Italiaantjes met bagage helemaal niet in.
Pa en een zoon zijn met alle auto's terug gegaan naar Arica en hebben daar gisteravond een andere, vergelijkbare auto opgehaald. Ze moesten vandaag best een stuk rijden en ook nog eens over gravelwegen, dus zonder reservewiel was dat niet vertrouwd.
Toen ik vanmorgen buiten kwam, bleken ze alweer een lekke band te hebben, hoe de weg van Arica naar Putre helemaal geasfalteerd is. Dat is dubbel pech, want nu moesten ze eerste weer naar Arica voor een nieuwe reserveband.
Lekke banden zijn mij bespaard gebleven. De laatste lekke band, die ik had was in 1997, ook op een zondag, in Namibië.
De Italianen weg, ik naar het ontbijt. Verder was er ook niemand.
Hoewel, toen ik gisteravond in een restaurantje zat, trof ik daar ook nog wel een paar toeristen, maar druk met reizigers is het niet.
Daar in Putre is het 's nachts behoorlijk koud. De kamers hebben een radiator en die gaat rond zeven uur 's avonds aan.
Twaalf uur later gaat ie weer uit.
Gelegen op 3500 m vriest het 's nachts wel wat, maar niet meer dan een graad of vijf.
Na een goed ontbijt, spullen in de auto en kon ik mijn reis terug naar Arica beginnen. Eigenlijk ben je dan begon ben met de terugreis. Arica, nog een dagje Santiago en donderdag tegen de tijd in, via Sao Paulo weer naar Schiphol.
Ik had dus alle tijd en heb onderweg nog wat zijwegen afgereden, maar zo rond één uur was ik in Arica.
Ik ben eerst naar het centrum gereden, vond zowaar een parkeerplaats en kwam midden in een demonstratie terecht. Politie, een soort ME, alles was aangeschoven, maar er gebeurde verder niks.
Voor een maandag vond ik het druk in de stad. Veel meer mensen dan afgelopen vrijdag. Veel artiesten op de promenade, die allemaal hun CD-tje willen slijten.
Lunch, nog maar een keer naar de Mac. Een Angus-bacon burger met friet en een cola. De calorieën staan bij elk menu vermeld in Chili. In Argentinië trouwens ook. Deze combo was 1157 cal.
Kon ook geen kwaad, want een paar kilo's heb ik wel in de Andes achtergelaten.
In de loop van de middag heb ik mijn kamer weer gekregen in het Panamerican Hotel Arica. Wegnummer 5 is de Panamerican Highway. Die loopt van zuid Chili tot in noord Amerika.
Dit is een **** hotel en een single kamer kost hier US$ 179,= .
Of Protours dat ook betaald is maar de vraag, maar dit is een goed hotel. Ook in Santiago zit ik in een vier sterren hotel, hotel Bonaparte.
Zo langzamerhand zie ik de zon de Pacific Ocean inzakken, nog een uurtje dan is ie weg.
Morgen moet ik de auto inleveren op het vliegveld en iets over drie morgenmiddag vlieg ik via Iquique, naar Santiago de Chile.
Dus morgen ook een rustig dagje.
Ze hebben de band verwisseld, maar hoe krijg je een lekke band in Putre gerepareerd? Niet dus. Europcar kwam 's avondspits met een nieuwe auto, maar daar konden de vier (kleine) Italiaantjes met bagage helemaal niet in.
Pa en een zoon zijn met alle auto's terug gegaan naar Arica en hebben daar gisteravond een andere, vergelijkbare auto opgehaald. Ze moesten vandaag best een stuk rijden en ook nog eens over gravelwegen, dus zonder reservewiel was dat niet vertrouwd.
Toen ik vanmorgen buiten kwam, bleken ze alweer een lekke band te hebben, hoe de weg van Arica naar Putre helemaal geasfalteerd is. Dat is dubbel pech, want nu moesten ze eerste weer naar Arica voor een nieuwe reserveband.
Lekke banden zijn mij bespaard gebleven. De laatste lekke band, die ik had was in 1997, ook op een zondag, in Namibië.
De Italianen weg, ik naar het ontbijt. Verder was er ook niemand.
Hoewel, toen ik gisteravond in een restaurantje zat, trof ik daar ook nog wel een paar toeristen, maar druk met reizigers is het niet.
Daar in Putre is het 's nachts behoorlijk koud. De kamers hebben een radiator en die gaat rond zeven uur 's avonds aan.
Twaalf uur later gaat ie weer uit.
Gelegen op 3500 m vriest het 's nachts wel wat, maar niet meer dan een graad of vijf.
Na een goed ontbijt, spullen in de auto en kon ik mijn reis terug naar Arica beginnen. Eigenlijk ben je dan begon ben met de terugreis. Arica, nog een dagje Santiago en donderdag tegen de tijd in, via Sao Paulo weer naar Schiphol.
Ik had dus alle tijd en heb onderweg nog wat zijwegen afgereden, maar zo rond één uur was ik in Arica.
Ik ben eerst naar het centrum gereden, vond zowaar een parkeerplaats en kwam midden in een demonstratie terecht. Politie, een soort ME, alles was aangeschoven, maar er gebeurde verder niks.
Voor een maandag vond ik het druk in de stad. Veel meer mensen dan afgelopen vrijdag. Veel artiesten op de promenade, die allemaal hun CD-tje willen slijten.
Lunch, nog maar een keer naar de Mac. Een Angus-bacon burger met friet en een cola. De calorieën staan bij elk menu vermeld in Chili. In Argentinië trouwens ook. Deze combo was 1157 cal.
Kon ook geen kwaad, want een paar kilo's heb ik wel in de Andes achtergelaten.
In de loop van de middag heb ik mijn kamer weer gekregen in het Panamerican Hotel Arica. Wegnummer 5 is de Panamerican Highway. Die loopt van zuid Chili tot in noord Amerika.
Dit is een **** hotel en een single kamer kost hier US$ 179,= .
Of Protours dat ook betaald is maar de vraag, maar dit is een goed hotel. Ook in Santiago zit ik in een vier sterren hotel, hotel Bonaparte.
Zo langzamerhand zie ik de zon de Pacific Ocean inzakken, nog een uurtje dan is ie weg.
Morgen moet ik de auto inleveren op het vliegveld en iets over drie morgenmiddag vlieg ik via Iquique, naar Santiago de Chile.
Dus morgen ook een rustig dagje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
