Ter land en ter zee

En wat heb ik goed geslapen.... Acht uur zelfs en dat is lang voor mijn doen.
Verandering van omgeving en iets meer beweging overdag dan thuis, tja dan wil 't wel.
Na weer en goed ontbijt, ben ik naar de ferry's gelopen. Even uitzoeken welke maatschappij ik moest hebben en een kaartje gekocht. Volgens de LP zou de boot om 11:00 uur vertrekken, maar de dienstregeling was aangepast, hij voer al om tien uur.
Volgens dezelfde reisgids moest je aan de linkerkant gaan zitten, dan zag je alles het best. Dat bleek ook zo te zijn.
Het merendeel was nu toerist. Ik had een mooi plek achterop de boot, mooi in de zon. Tegenover mij zat een vrouw, die bleek uit Canada te komen. Was hier voor een bruiloft, die niet doorging, omdat de bruid de avond voor zijn trouwen was overleden.
Reizigers onderling hebben altijd wel wat te praten en tussen de foto's door hebben we de tijd kunnen besteden aan een leuk gesprek.
De boot voer ongeveer een 20 km ver, draaide en dan weer terug.
Eerst langs de linkeroever, op de terugweg, je raadt het al, langs de rechteroever.
Wat valt er zoal te zien? Moskeeën, paleizen en luxe privé onderkomens met aan de steiger vaak nog een 'lullig' bootje.
Hoewel het water achter de deur, hebben de meeste huizen ook nog een zwembad.
De boot maakte een korte stop op de terugweg aan de Aziatische zijde, waar de Canadese van boord ging. Haar hotel was daar vlakbij.
De laatste etappe was wat saai en na ruim anderhalf uur, waren we terug bij de Galata brug.
Onder deze brug bevinden zich allemaal restaurants en cafés en dus maar een bakkie gedaan.
Van hier de straat over en dan kom je in de kruiden bazaar. Het ruikt er ook kruidig, dus weet je dat je goed zit.
Het frappante vind ik altijd in deze bazaars, dat ze allemaal precies hetzelfde verkopen. Blijkbaar kunnen ze toch allemaal bestaan.
Vanuit de bazaar naar het oosten gelopen. Tijd voor een bezoek aan de Basilica Cistern, een ondergrondse opslag voor water. Nu niet meer, maar toen het werd aangelegd in 532 wel.
Het plafond wordt gedragen door 336 kolommen. Drie ervan vertonen een afwijkend beeld. Één heeft een tranen motief in de zuil, de twee anderen hebben als voet een gezicht. De een op de kop, de ander horizontaal.
De totale inhoud was 80.000 m3.
Initiatiefnemer was keizer Justianus, die trouwens ook de Aya Sofya liet bouwen in 537.
Nadat de Byzantijnse machthebbers een andere locatie betrokken, raakte de Cistern in vergetelheid.
Pas in 1545 werd de opslag herontdekt, maar daarna gebruikt om afval, grond en lijken in te dumpen.
In 1985 werd besloten het geheel te restaureren en in 1987 werd het opengesteld voor het publiek.
Ook zijn er een aantal filmscenes opgenomen.
Vanuit de koelte weer in de warmte. Nu de straat oversteken om naar de Aya Sofya te gaan.
Wel even in de rij staan voor een kaartje, maar dat bleek zeker de moeite waard.
Wat een immens gebouw. Ooit dus kerk, maar in 1453 werd het een moskee (Mehmet de Veroveraar) en tenslotte in 1935 wist Atatürk er een museum van de maken.
Overigens wil Erdoan er weer een moskee van maken. Moeten ze niet doen.
De grootsheid straalt je tegemoet. Imposante gewelven, mooie vloeren, schilderingen en bijna 1500 jaar oude mozaïeken, maken je sprakeloos.
Het is ook niet goed te beschrijven wat je ziet. En ik vraag me af, of het op een foto wel te zien is. Je moet er heen om het te bevatten.
Daarna de eerste etage op en dan sta je een meter of 30 boven het vloeroppervlak. Ook hier dezelfde aanblik van schilderingen en mozaïeken.
Buitengekomen, kijk je tegen de Blauwe Moskee aan.
Een projectje van Sultan Ahmet I. Ahmet wilde een imposanter bouwwerk dan de Aya Sofya neerzetten. We praten over begin 17-de eeuw.
Aan de buitenkant is het zeker gelukt, de binnenkant ziet er uit als menig ander moskee.
Om binnen te komen stond ik een uur in de rij. Binnen op de vloer de bekende Perzische tapijten. Vier enorme kolommen vormen het dragende deel van de moskee. Verder grote kroonluchters en op de wanden mozaïeken.
Niet echt bijzonder, maar je wilt het wel gezien hebben.
Weer buiten, bewolking. Donkere wolken, maar het waaide over en een half uurtje later scheen de zon weer.
Bij een fontein een blikje van het bekende spul gedronken en daarna de directe omgeving verkend. Bleek nog een mooi plein te zijn met mooie uitzichten op de Blauwe Moskee en de Aya.
Op het plein ook twee obelisken, één met Egyptische hiërogliefen.
Inmiddels een uur of half zeven, even terug naar het hotel en dan eten.
Toen ik terugliep, kwam ik langs een leuk restaurant. Het was er ook erg druk en dat is een goed teken.
Dus vanavond daar gegeten en het was ook erg goed.
Morgen staat het Topkapi paleis op het programma met alles wat er omheen te zien is. Morgenmiddag naar het moderne gedeelte van Istanbul.