(Aan)geland in Pemba
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
14 Augustus 2014 | Mozambique, Pemba
Om kwart over acht was er nog niemand, dus ik weer bellen.
Hij moest er zijn, zeiden ze. Nou, ik stond op straat en er was niemand. Twee minuten later belde hij terug, de chauffeur stond bij het verkeerde hotel. Nog weer twee minuten later stond hij voor de deur.
Het ritje naar het vliegveld duurde geen kwartier.
Eerst maar even inchecken. De dame achter de balie wist gelukkig van mijn komst af, want ik kreeg na verloop van tijd een boardingpas.
Ik vroeg of ik bij de nooduitgang kon zitten en dat was geen probleem.
Iets verlaat, landde het vliegtuig. Het viel mij op, dat het vliegtuig helemaal wit was. Geen enkel herkenningsteken van welke maatschappij dan ook.
Dat was ook de bedoeling, zo hoorde ik later van iemand in het vliegtuig, ze huren een vliegtuig met bemanning. In dit geval blanke Zuid-Afrikaanse dames, die ook geen woord Portugees spraken.
Het type vliegtuig week ook af van wat er om mijn e-ticket stond.
En daar ging het mis, denk ik, want ik zat op rij 11, net achter de stoelen bij de nooduitgang.
De mensen, die daar zaten, spraken alleen Portugees en als je geen Engels spreekt, mag je daar niet zitten.
Ik hoorde dat en bood mij spontaan aan, om als Engels sprekende passagier, die taak op mij te nemen.
Dat was snel geregeld. Er waren een paar mensen, die ėn Engels ėn Portugees spraken, en die moesten aan de mensen uitleggen waarom ze moesten verkassen.
Dus, uiteindelijk toch in de goede rij.
Naast mij zat niemand en daarnaast een Zwitser, die in de olieindustrie werkzaam is. Dat werd een leuk gesprek, die de hele vlucht duurde.
Nadat de bagage gearriveerd was, stond er al iemand klaar met een busje om mij naar het Pemba Beach Hotel te brengen.
Tjee, een 5 sterren hotel en de uitstraling was al bijzonder.
Een heel groot complex. Zo groot, dat mijn bagage én ikzelf, op een golfkarretje naar mijn kamer werd gereden. Ik moest nog wel zelf een trap oplopen en dat verwacht je dan weer niet.
Even de mail checken, nog een paar mailtjes versturen in antwoord op vragen van collega's en wat foto's uploaden voor Facebook. Nou, dat ging al niet meer.
Eerst maar een even de boel verkennen en heb ik de namiddag schemering nog wat langs het strand gelopen en rond het hotel.
Pemba heeft best potentie om in een jaar of vijf uit te groeien tot iets moois. Dit hotel is een goede start. Ook worden hier veel conferenties gehouden. De Zwitser zei, dat een Italiaans olieconcern hier alles heeft afgehuurd volgende week.
De wandeling besloten met een bezoek aan het terras hier.
Weer in mijn kamer gekomen, bleek de Wifi niet meer te werken. Wat blijkt, als je hier binnenkomt krijg je een code en die werkt maar een uur. Als je dan met tablet ėn smartphone in de weer bent, is het gauw gedaan met de pret.
Dus ik naar de receptie (lopend, want de golfkar was er niet) en dan blijkt, dat je extra tijd moet bijkopen. Belachelijk voor zo'n hotel. Maar om dit verhaaltje te kunnen typen, heb ik toch maar een uurtje bijgekocht en daar vragen ze dan $ 10,= voor.
De vlucht morgen naar Niassa, vertrek om 08:00 uur. Vertrek hier, half acht. Is gewoon een klein vliegtuigje en de piloot slaapt hier ook en rijdt met hetzelfde busje mee.
In Niassa zit ik letterlijk in de rimboe, dus de komende 4 dagen geen berichten van mij, om ze moeten al iets geregeld hebben daar, maar ik denk het niet.
Google Niassa Reserve maar eens, je eindigt in een prachtige ambiance van oerbos en prachtige landschappen.
Hij moest er zijn, zeiden ze. Nou, ik stond op straat en er was niemand. Twee minuten later belde hij terug, de chauffeur stond bij het verkeerde hotel. Nog weer twee minuten later stond hij voor de deur.
Het ritje naar het vliegveld duurde geen kwartier.
Eerst maar even inchecken. De dame achter de balie wist gelukkig van mijn komst af, want ik kreeg na verloop van tijd een boardingpas.
Ik vroeg of ik bij de nooduitgang kon zitten en dat was geen probleem.
Iets verlaat, landde het vliegtuig. Het viel mij op, dat het vliegtuig helemaal wit was. Geen enkel herkenningsteken van welke maatschappij dan ook.
Dat was ook de bedoeling, zo hoorde ik later van iemand in het vliegtuig, ze huren een vliegtuig met bemanning. In dit geval blanke Zuid-Afrikaanse dames, die ook geen woord Portugees spraken.
Het type vliegtuig week ook af van wat er om mijn e-ticket stond.
En daar ging het mis, denk ik, want ik zat op rij 11, net achter de stoelen bij de nooduitgang.
De mensen, die daar zaten, spraken alleen Portugees en als je geen Engels spreekt, mag je daar niet zitten.
Ik hoorde dat en bood mij spontaan aan, om als Engels sprekende passagier, die taak op mij te nemen.
Dat was snel geregeld. Er waren een paar mensen, die ėn Engels ėn Portugees spraken, en die moesten aan de mensen uitleggen waarom ze moesten verkassen.
Dus, uiteindelijk toch in de goede rij.
Naast mij zat niemand en daarnaast een Zwitser, die in de olieindustrie werkzaam is. Dat werd een leuk gesprek, die de hele vlucht duurde.
Nadat de bagage gearriveerd was, stond er al iemand klaar met een busje om mij naar het Pemba Beach Hotel te brengen.
Tjee, een 5 sterren hotel en de uitstraling was al bijzonder.
Een heel groot complex. Zo groot, dat mijn bagage én ikzelf, op een golfkarretje naar mijn kamer werd gereden. Ik moest nog wel zelf een trap oplopen en dat verwacht je dan weer niet.
Even de mail checken, nog een paar mailtjes versturen in antwoord op vragen van collega's en wat foto's uploaden voor Facebook. Nou, dat ging al niet meer.
Eerst maar een even de boel verkennen en heb ik de namiddag schemering nog wat langs het strand gelopen en rond het hotel.
Pemba heeft best potentie om in een jaar of vijf uit te groeien tot iets moois. Dit hotel is een goede start. Ook worden hier veel conferenties gehouden. De Zwitser zei, dat een Italiaans olieconcern hier alles heeft afgehuurd volgende week.
De wandeling besloten met een bezoek aan het terras hier.
Weer in mijn kamer gekomen, bleek de Wifi niet meer te werken. Wat blijkt, als je hier binnenkomt krijg je een code en die werkt maar een uur. Als je dan met tablet ėn smartphone in de weer bent, is het gauw gedaan met de pret.
Dus ik naar de receptie (lopend, want de golfkar was er niet) en dan blijkt, dat je extra tijd moet bijkopen. Belachelijk voor zo'n hotel. Maar om dit verhaaltje te kunnen typen, heb ik toch maar een uurtje bijgekocht en daar vragen ze dan $ 10,= voor.
De vlucht morgen naar Niassa, vertrek om 08:00 uur. Vertrek hier, half acht. Is gewoon een klein vliegtuigje en de piloot slaapt hier ook en rijdt met hetzelfde busje mee.
In Niassa zit ik letterlijk in de rimboe, dus de komende 4 dagen geen berichten van mij, om ze moeten al iets geregeld hebben daar, maar ik denk het niet.
Google Niassa Reserve maar eens, je eindigt in een prachtige ambiance van oerbos en prachtige landschappen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
