Weer 'thuis'.
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
19 Augustus 2014 | Zuid-Afrika, Nelspruit
Weer 'thuis', dat klinkt misschien wat raar, maar na Nederland is Zuid-Afrika het land, waar ik het langst aaneengesloten ben geweest.
Vanaf juli 1984, heb ik 7 maanden in Pietersburg gewerkt.
Dus toen ik de grens vandaag weer over was en richting Nelspruit reed, had ik opeens het gevoel weer op bekend terrein te zijn.
Maar goed even terug naar gisteren.
Gisteravond heb ik wél een juicy steak gescoord. Vlak bij het guesthouse een heel leuk restaurant met een goede kaart.
Vooraf gerookte ham en dus de steak als hoofdgerecht. SUPER.
Espressootje om het geheel te complementeren en lekker slapen.
Vanmorgen dus naar Nelspruit, maar voor het zover was, heb ik eerst Maputo vanmorgen verkend.
Veel is er eigenlijk niet te zien, het mooiste vond ik het 19-de eeuwse fort, gelegen aan de zuidkant van de stad met uitkijk op zee.
Verder kwam ik nog wat oude, vervallen en verlaten koloniale gebouwen tegen, een kathedraal en een statig beeld voor een regeringsgebouw.
Alle straten in Maputo zijn vernoemd naar een communist. Russisch, Chinees, Noord Koreaans en Cubaans.
Rond elf uur ben ik uit Maputo vertrokken. Het was maar 210 km naar Nelspruit.
Ik was nog in Maputo, toen de wegwerkzaamheden al begonnen en die duurden 35 km. Veel stilstaan en als je kunt rijden, mag je niet harder dan 60. Doe ik ook niet, hoeveel vrachtwagens ook op mijn bumper hangen. Je bent hier zo aan de beurt, zeker als buitenlander.
Uiteindelijk was ik pas drie uur later bij de grens, een afstand van 90 km.
Ik was al gewaarschuwd en het gebeurde inderdaad, er momt altijd zo'n ventje naar je toe, die je paspoort wil hebben en de papieren van de auto en dan alles voor je rond gaat maken.
Paspoort NOOIT afgeven en ik heb me prima gered aan de Mozambikaanse grens. Geen enkel probleem. Ingevuld papier bij binnenkomst weer inleveren, bij het volgende loket een stempel halen in je paspoort, dat je het land weer verlaten hebt.
Een paar honderd meter verder de grens met ZA. Eerst krijg je een papiertje met je kenteken.
Hiermee ga je naar een balie, samen met de verzekeringspapieren van de auto. Vervolgens wordt er een stempel opgezet.
Dan naar immigratie, die zetten een stempel in je paspoort en een stempel op het autopapiertje.
Klaar! De hele ceremonie duurde nog geen kwartier.
Als je dan ZA binnenrijdt, kom je nog iemand tegen, die het papiertje met de twee stempels in ontvangst neemt.
Een km verder een tankstation, supermarkt en een KFC.
Naar dat laatste hoef ik niet, dus even de super in voor een Twix en wat cola
Ben je net weer op dreef, zijn de in ZA met de N4 aan de gang. Ruim 25 km wegwerkzaamheden. Weer veel stilgestaan, ook me overal aan de snelheid gehouden en alle 23 snelheidscontroles boetevrij gepasseerd.
Kortom, dat duurde ook best lang en ik was pas om kwart over vier bij mijn guesthouse hier in Nelspruit.
Ze hebben ook een restaurant, maar de koks hebben vakantie, dus ik pad straks de auto even en rijd terug naar het centrum.
Morgen dan de laatste etappe naar Johannesburg. Nick had mij nog een paar ideeën aan de hand gedaan over leuke routes richting Jo'burg, langs grotten en een mooie route door de Drakensbergen.
Omdat het afstand niet echt groot is, ga ik dat morgen nog doen.
Vervelend is het wel, dat ik voor 16:00 uur de auto in moet leveren, anders is daar niemand meer om mij naar het vliegveld te brengen.
Dus ik ga er van uit, dat ik rond half zes op het vliegveld ben en mijn vlucht gaat om 23:30 uur.
De tijd verstrijkt vanzelf, en zo eindigt een vakantie wel vaker, wachten tot je kunt boarden.
Vanaf juli 1984, heb ik 7 maanden in Pietersburg gewerkt.
Dus toen ik de grens vandaag weer over was en richting Nelspruit reed, had ik opeens het gevoel weer op bekend terrein te zijn.
Maar goed even terug naar gisteren.
Gisteravond heb ik wél een juicy steak gescoord. Vlak bij het guesthouse een heel leuk restaurant met een goede kaart.
Vooraf gerookte ham en dus de steak als hoofdgerecht. SUPER.
Espressootje om het geheel te complementeren en lekker slapen.
Vanmorgen dus naar Nelspruit, maar voor het zover was, heb ik eerst Maputo vanmorgen verkend.
Veel is er eigenlijk niet te zien, het mooiste vond ik het 19-de eeuwse fort, gelegen aan de zuidkant van de stad met uitkijk op zee.
Verder kwam ik nog wat oude, vervallen en verlaten koloniale gebouwen tegen, een kathedraal en een statig beeld voor een regeringsgebouw.
Alle straten in Maputo zijn vernoemd naar een communist. Russisch, Chinees, Noord Koreaans en Cubaans.
Rond elf uur ben ik uit Maputo vertrokken. Het was maar 210 km naar Nelspruit.
Ik was nog in Maputo, toen de wegwerkzaamheden al begonnen en die duurden 35 km. Veel stilstaan en als je kunt rijden, mag je niet harder dan 60. Doe ik ook niet, hoeveel vrachtwagens ook op mijn bumper hangen. Je bent hier zo aan de beurt, zeker als buitenlander.
Uiteindelijk was ik pas drie uur later bij de grens, een afstand van 90 km.
Ik was al gewaarschuwd en het gebeurde inderdaad, er momt altijd zo'n ventje naar je toe, die je paspoort wil hebben en de papieren van de auto en dan alles voor je rond gaat maken.
Paspoort NOOIT afgeven en ik heb me prima gered aan de Mozambikaanse grens. Geen enkel probleem. Ingevuld papier bij binnenkomst weer inleveren, bij het volgende loket een stempel halen in je paspoort, dat je het land weer verlaten hebt.
Een paar honderd meter verder de grens met ZA. Eerst krijg je een papiertje met je kenteken.
Hiermee ga je naar een balie, samen met de verzekeringspapieren van de auto. Vervolgens wordt er een stempel opgezet.
Dan naar immigratie, die zetten een stempel in je paspoort en een stempel op het autopapiertje.
Klaar! De hele ceremonie duurde nog geen kwartier.
Als je dan ZA binnenrijdt, kom je nog iemand tegen, die het papiertje met de twee stempels in ontvangst neemt.
Een km verder een tankstation, supermarkt en een KFC.
Naar dat laatste hoef ik niet, dus even de super in voor een Twix en wat cola
Ben je net weer op dreef, zijn de in ZA met de N4 aan de gang. Ruim 25 km wegwerkzaamheden. Weer veel stilgestaan, ook me overal aan de snelheid gehouden en alle 23 snelheidscontroles boetevrij gepasseerd.
Kortom, dat duurde ook best lang en ik was pas om kwart over vier bij mijn guesthouse hier in Nelspruit.
Ze hebben ook een restaurant, maar de koks hebben vakantie, dus ik pad straks de auto even en rijd terug naar het centrum.
Morgen dan de laatste etappe naar Johannesburg. Nick had mij nog een paar ideeën aan de hand gedaan over leuke routes richting Jo'burg, langs grotten en een mooie route door de Drakensbergen.
Omdat het afstand niet echt groot is, ga ik dat morgen nog doen.
Vervelend is het wel, dat ik voor 16:00 uur de auto in moet leveren, anders is daar niemand meer om mij naar het vliegveld te brengen.
Dus ik ga er van uit, dat ik rond half zes op het vliegveld ben en mijn vlucht gaat om 23:30 uur.
De tijd verstrijkt vanzelf, en zo eindigt een vakantie wel vaker, wachten tot je kunt boarden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
