Cultuur en autorijden, de kenmerken van vandaag.

Het eerste programmapunt van vandaag was Butrint. Uiteraard daarover later meer.
Butrint opent elke dag om 08:00 uur voor het publiek. Ik wil er dan graag ook zijn, heb je altijd een voorsprong op de bussen met bejaarde Duitsers, die overigens rond het middaguur van het programma willen afwijken, omdat ze zo nodig moeten lunchen. Maar dat terzijde. In huize 'waar Henk sliep' begon het ontbijt pas om acht uur. Veel te laat en ik heb nog getwijfeld om gewoon om half acht weg te rijden, maar ik had al wel gelezen, dat er in Butrint nog geen flesje water gekocht kon worden, dus toch maar tot acht uur gewacht en in het hotel ontbeten.
Op mijn kamer was er ook vanmorgen geen warm water.
Snel uitchecken en naar Butrint. Over betalingen heb ik niemand meer gehoord.
Om iets voor negen was ik in Butrint.
Tja, wat is Butrint eigenlijk. Het is de meest bezochte culturele toeristische attractie in Albanië. In 2016 voor het eerst meer dan 100.000 bezoekers. Veel dus blijkbaar voor hier.
Butrint is ontdekt door de Italiaan Luigi Maria Ugolini en hij werkte hier elf jaar.
Wat je hier te zien krijgt is best wel uniek, want het is een reis door de tijd. De oudste vondsten (boven op de heuvel of Acropolis) dateren uit de 8-ste eeuw BC.
Latere beschavingen alhier waren Hellenen, Romeinen, Byzantijnen, Venetianen en tenslotte de Ottomanen.
Het schijnt zo te zijn, dat het bannelingen waren uit Troje, die Buthrotum gesticht hebben.
In de vierde eeuw BC werd er een verdedigingsmuur rond de stad gebouwd. Hierdoor transformeerde de stad naar een cult center.
Een kapel opgedragen aan Asclepius, god van de geneeskunst, werd gefinancierd door rijke sponsoren.
In de derde eeuw BC kwam de stad onder Romeins bevel te staan. En 200 jaar later, werd het een onderdeel van de provincie Macedonia.
De Romeinen deelden de stad anders in, de muur werd verder vanuit het centrum gezien opgebouwd en gebouwen verloren hun functie en er werden nieuwe gebouwen op die fundamenten gebouwd. Te noemen zijn het theater, het Forum, fonteinen, baden, villa's en tempels.
Vanaf de zesde eeuw worden er Christelijke invloeden zichtbaar, zoals de bouw van een basiliek en minstens acht kerken.
In het begin van de 19-de eeuw was de ingang naar de stad nog altijd gefortificeerd, maar buiten de muren ontstonden ook kleine vissergemeenschappen.
Ali Pasha bouwde een stuk verderop zijn eigen fort, om zeker te zijn, dat hij veilig zat voor de Fransen, die vanaf Korfu aanvallen opzetten. Na zijn dood kwam Butrint onder Ottomaans bestuur. Dit duurde tot 1912, het jaar dat Albanië onafhankelijk werd.
Sinds 1992 staat Butrint op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Toen ik rond was, ben ik met een pontje het water overgestoken en heb nog even in het driehoekige kasteel gekeken. Daarna nog doorgelopen (ruim 35 graden) naar wat overblijfselen van het Romeins aquaduct.
Weer met het pontje over en in de auto op naar Gjirokaster. Daar was ik rond twee uur. Auto geparkeerd onder aan de heuvel, want er was geen parkeergelegenheid bij het kasteel aldaar. Ik moest in de bloedhitte 80 meter klimmen en ik kwam uit bij de poort van het kasteel, waar zeker vijf auto's stonden. Kon dus wel.
Dit kasteel heeft ook een rijke historie, die ik in het kort zal benoemen.
Tot voor kort was het nog in gebruik als een garnizoensplaats en gevangenis. Dat is ook te zien aan de mortieren, luchtafweergeschut, tanks ed., die binnen in het kasteel staan opgesteld.
Ook hier in de 8-ste eeuw BC de eerste bewoners op deze heuvel, 300 jaar later is er een muur omheen gebouwd en door de despoot Epirus is deze verder versterkt en uitgebouw (13-de) eeuw.
Begon 19-de eeuw heeft er nog een grote verbouwing plaatsgevonden onder leiding van niemand anders dan Ali Pasha.
Half vier, ik zit weer in de auto. Volgens de man, die de hotels voor mij geboekt heeft, was het ongeveer 6 uur rijden van Saranda naar Korca. Dus nog ruim vier uur te gaan.
Dat bleek precies te kloppen. Ik moest een paar bergmassieven passeren en de wegen door die bergen zagen er uit als gatenkaas. Smalle bergweggetjes, tegenliggers (Albanezen kunnen absoluut niet autorijden) en dikke kuilen in de weg, waarvan het beter is, er omheen te rijden.
In Korca aangekomen had ik mijn guesthouse zo gevonden. Van alle locaties had ik thuis al printjes gemaakt met de plattegrond van de stad en de locatie van mijn onderkomen.
Deze voorbereiding heeft me veel zoektijd bespaard.
Enfin, om iets over acht stond ik voor de deur en ben eerst maar even gaan eten.
Morgen de laatste volle dag in dit land. Morgenavond slaap ik in ieder geval weer in een heeeeel goed hotel in Tirana.