Durrës en Berat

Wat een heerlijk hotel in Tirana. Luxer zal het deze reis wel niet worden. Echter de laatste overnachting in Albanië is ook weer in hetzelfde hotel.
Een overdadig ontbijt en iets voor acht reed ik de stad uit, richting de kust, Durrës.
In deze stad een aantal bezienswaardigheden. Allereerst het amphitheater.
Dit reusachtige theater is gebouwd in de tweede eeuw na Chr.
Tevens het grootste amphitheater op de Balkan met een ellipsvormig publieksgedeelte, lang 130 m.
De arena zelf meet 60 bij 40 meter.
Er konden rond de 15.000 mensen in.
Ik was er redelijk vroeg, want de afstand vanaf Tirana was niet heel ver. De auto geparkeerd en de het theater was snel gevonden. Blijkbaar als enige, want er was verder echt helemaal niemand.
Voor nog geen drie euro mocht ik naar binnen, en ik kon overal kijken. Apart was te zien, dat onder de tribunes, gangen liepen, waar dieren, slaven en gladiatoren doorheen liepen. Vandaag kon ik mijzelf daaraan toevoegen, met dat verschil, dat ik de strijd niet aan hoefde te gaan met een leeuw of sterke man.
Het Alexander Moisiu huis is een van de weinig overgebleven huizen uit de Ottomaanse tijd. Nu een museum.
Deze man was een beroemd acteur in de twintiger jaren en bekend in heel Europa. Zijn moeder was Italiaanse.
Hij vroeg het staatsburgerschap van Albanië aan in 1914, maar pas twintig jaar later kreeg hij dat. Een jaar later stierf hij in Zwitserland. Het huis is nu een museum.
Het (roze) Zog paleis staat aan de noordkant op een heuvel, maar is enkele jaren geleden terug gegeven aan de nazaten van deze koning en nu ook niet meer toegankelijk. Ik ben er ook niet wezen kijken.
Even heel kort een stukje geschiedenis. In 1912 werd Albanië onafhankelijk. In 1913 werd in Londen besloten, dat er een buitenlandse prins het voor het zeggen zou hebben en niet de regering uit 1912.
De interne bevoegdheden werden gecontroleerd door majoor Lodewijk Thomson, een Nederlander, die de politiemacht leidde.
Ik wist het niet, maar zo kom je toch ook hier weer iets van een Nederlands stukje verleden tegen.
Het centrumplein was helemaal nieuw. Met mooie fonteinen, palmbomen en artistieke vormgevingen.
Aan de ene kant van het plein, het mooie gemeentehuis, aan de andere kant het theater. Dit stamt nog uit de communistische periode, ook duidelijk te zien aan het ontwerp.
Tijd om weer te vertrekken, nu naar Beirat. Dat was iets verder rijden, maar ook hier niet te laat, net na de middag om 13:00 uur, bereikte ik de citadel boven op de berg.
Volgens het boekje ben je drie uur zoet om alles te bekijken. Dat klopte dan wel weer.
De weg omhoog is vrij steil en die stenen zijn spekglad, door het eeuwenlange gebruik ervan. Ik kwam net boven, maar als het regent, dan kun je echt gaan lopen.
De parkeerplaats was ongeveer net buiten de poort, het entreebedrag nog geen euro en ik naar binnen.
De eerste fortificatie vond plaats in de vierde eeuw BC. Ook aan de andere kant van de rivier, en ook op een berg, het Gorica fort.
Met deze twee forten kon de rivier gecontroleerd worden.
In de dertiende eeuw is het fort verstevigd door, ik noem hem toch maar even, Michael II Comnenus Ducas.
Net als in Kruje leven hier binnen de muren ook nog mensen, zo'n tweehonderd.
Ooit stonden er 42 kerken binnen de muren, er zijn er nog maar 8 over. De meeste heb ik gezien, maar je kon nergens meer naar binnen, dit om de kwetsbare fresco's van de Albanese kunstenaar Onufri, te beschermen en te behouden.
Op het zuidelijkste punt, een viewpoint, met inderdaad een mooi overzicht over de vallei, de stad en de rivier.
Vanaf dit punt is ook nog een kerkje te zien, welke op de steile helling staat. Dit is St. Michael's Church.
Twee andere kerken, ongeveer even oud, dateren uit de 13-de eeuw.
Verder nog een witte en rode moskee, beide in deplorabele staat.
Ik weer naar beneden en dacht al langs mijn hotel gekomen te zijn. Bleek niet zo. De wijk heet Mangalemi en de hotels ook. Echter bij mijn hotel is Belgrad toegevoegd en lag net om de hoek. Parkeren was een beetje een uitdaging, maar dat is zonder schade gelukt.
Daarna ben ik het stadje doorgelopen. Even beide bruggen 'gedaan' en daarna het centrum in, tafeltje gereserveerd bij het 'foute' hotel en lekker op een terrasje gezeten.
Dat nog niet alles stabiel is hier, blijkt wel uit het feit, dat de stroom zojuist uitgevallen is.
Morgen via Apollonia naar Saranda.