Een sportief dagje

Vanmorgen stond de kajaktocht op het programma.
Na het ontbijt zag ik niet veel later Long ook al weer present en om iets voor negen lopen we al richting kano's.
Die kajaks kun je zo wie zo huren en alle watersport activiteiten daar horen ook bij deze Farmstay.
Na een minuut of tien arriveerden we bij de rivier. Er was op ons gerekend, was er lag al één kajak in het water.
Lenig als ik ben (mmmhhhm) liet ik mij in het bootje zakken of vallen, waardoor de hele boel bijna nog kapseisde, maar het liep toch nog goed af.
Long ook in de kajak, maar die weegt maar de helft van wat ik weeg en bleek goed soepel te zijn.
Omdat ik niet van te voren wist hoe nat ik zou worden, had ik mijn camera niet meegenomen, dus geen foto's vanaf het water, behalve dan die Long heeft gemaakt.
Weer geen zon vandaag, maar weinig wind en een kalme rivier.
Het eerste stuk ging tussen de akkertjes door, waar de lokale bevolking al druk bezig was deze te bewerken. Dat gaat hier nog allemaal met het handje.
Naast rijst, worden hier ook veel pinda's verbouwd.
Elk pindaplantje wordt dus ook met de hand gepoot. Het gaatje wordt met de hand gemaakt, waarna het plantje er in wordt gezet. En dat tig keer.
Alle familieleden helpen wel mee, ik vermoed dat vanaf een jaar of vijf, al meegewerkt wordt.
Op de rivier zelf kwamen we een visser tegen, die net zijn netten binnenhaalde. Ik zag wat kleine visjes en wat krabbetjes, maar erg spectaculair zag het er niet uit.
Op de oever verder veel vogels en grazend koeien.
Na twintig minuten zijn we een andere tak ingevaren. Dat was tegen de stroom in, maar met de wind in de rug. Maar in deze tijd van het jaar is erg weinig regenval en stromen de rivieren hier vrij rustig.
Met het inslaan van deze nieuwe tak, ook een ander landschap om ons heen.
Zo langzamerhand werd de rivier omsloten door de karstbergen. De vegetatie werd wat dikker, akkers verdwenen en ik zag wat meer rotspartijen in het water.
Uiteindelijk kwamen we uit bij de Dark Cave, een grot, waarin geen licht is aangebracht en waar je onder leiding van een gids met een hoofdlamp naar binnen moet.
De grot lag aan de 'verkeerde' kant van de rivier, alleen per tokkellijn te bereiken.
Maar er tokkelde helemaal niemand, laagseizoen en bijna geen toeristen.
We zijn nog een klein stukje verder gevaren, tot we bij de toren kwamen, vanaf waar de staalkabel naar de grot loopt.
Daarna weer teruggevaren. Ik had moeite om een goede roeihouding aan te nemen. Bij mij ging zo langzamerhand van alles zeer doen. Niet mijn armen, maar ik kon niet de ontspannen houding vinden.
Geprobeerd om helemaal onderuit te zakken, zodat ik bijna lag. Dat ging een tijdje goed, maar ook maar een tijdje.
Uiteindelijk vond ik de ideale houding door achter het zitgedeelte te gaan zitten. Hierdoor kwam ik wat hoger te zitten en dat was de perfecte positie om te roeien. Weet ik dat weer voor een volgende keer.
Na uiteindelijk ruim twee uur gepeddeld te hebben, waren we weer terug.
Afscheid genomen van Long en voor vanmiddag had ik een fiets vastgelegd om de boel op die manier eens te verkennen.
Toen we gisteren uit de Paradise Cave kwamen, had ik al mooie landschappen gezien in combinatie met de rivier, dus om die kant op te fietsen leek mij de beste optie.
Net al in de boot, ook hier eerst wat bebouwing, akkers en een incidenteel winkeltje.
Mensen zijn bijzonder vriendelijk, ze zwaaien steeds.
De weg voerde steeds iets omhoog, vals plat noemen we dat. Bij de aftakking van de rivier, liep de weg gewoon rechtdoor en bleef steeds wat omhoog lopen. Gelukkig had de ATB veel versnellingen, waarvan niet alle functioneel waren.
Nu reed ik op de fiets dus ook tussen de bergen door en kwam dus ook weer bij de tokkeltoren uit.
Nu waren er wel mensen, die de grot ingingen. Er stond een busje en de mensen stonden vaak al in zwembroek bij de ingang van de attractie. Ja want ik de grot kun je tegen betaling een modderbad nemen. Tuurlijk heel goed voor van alles en daarna afspoelen in het water. Leuk voor hartje zomer.
Vanaf dit punt begon het stijgingspercentage ook toe te nemen en ik moest letterlijk een tandje bijzetten.
Maar uiteindelijk bleek dat ook niet meer voldoende en werd het te steil. Ik wilde de stroomversnelling bereiken, dus het hele steile stuk maar omhoog gelopen met de fiets. Er kwam geen einde aan, zo leek het.
Na iedere bocht dacht ik het punt bereikt te hebben, maar nog steeds geen watervalletje te zien.
Maar de volhouder wint, en op een gegeven moment zag ik waarvoor ik gekomen was. In de berg zag ik ook nog een grot, maar die bleek maar vijf meter diep te zijn.
Toen ik nog eens keek, bleek ik 200 meter van de afslag naar de Paradise Cave te zitten, dus best nog wel een stukje gefietst.
De terugweg ging makkelijker. Op het hele steile stuk haalde ik een behoorlijke snelheid. Dan ben je de klim naar boven weer vergeten, heerlijk ging dat.
Na bijna drie uur op het zadel gezeten te hebben, was ik weer terug bij mijn huisje.
Moe maar voldaan het zweet eraf gespoeld en eindelijk weer eens tijd voor mijn boek, die ik al drie jaar meezeul, maar nog niet verder was dan bladzijde 85.
Vanmiddag een leuke sprong verder in het boek gekomen.
Morgenvroeg vertrek in naar Hue, maar onderweg doe ik de DMZ aan, de gedemilitariseerde zone ten tijde van de Vietnam oorlog. Er was daar een lijn getrokken en beide partijen moesten vijf kilometer afstand houden.
Benieuwd wat er nog van te zien is. De Vietnamese zijn trouwens behoorlijk openhartig over deze oorlog, zij noemen het de Amerikaanse Oorlog. Afhankelijk denk ik, of je in Noord- of Zuid Vietnam woonde.