De Troödos Mountains en de Artemis Trail

Zo'n dag rondsjouwen is in ieder geval goed voor de nachtrust.
Dus prima geslapen, maar zoals altijd vroeg wakker en dat betekende wederom, dat ik als eerste in de ontbijtzaal arriveerde.
Men had het complete ontbijt al voor mij klaargezet.
Rond acht uur ben ik hier vertrokken en er stonden een aantal activiteiten op het programma.
Omdat de zon uitbundig scheen, leek het mij handig om eerst de Artemis Trail te gaan lopen. Profiteren van het mooie weer, het kan zo maar omslaan in de bergen.
Maar het was toch wel een stukje rijden en de bergen in rijdend, ging de snelheid er ook wat uit.
Uiteindelijk was ik om iets over tien bij het startpunt. Vanaf daar was het zeven kilometer lopen met 300 meter stijgen.
Ik zag meerdere paden vanuit dat punt vertrekken, maar twee lokale dames brachten mij op het juiste pad.
Artemis was de godin van de jacht, de natuur en de maagdelijkheid. Nadat ze geboren was, hielp ze haar moeder met de bevalling van haar tweeling broer Apollo en werd zo ook de beschermvrouwe van de bevallingen.
De zon scheen nog steeds en nadat de twee vrouwen uit het zicht waren, ben ik ook begonnen met lopen.
Na verloop van tijd een T-splitsing. De dames kwamen vanaf de rechterkant weer aanlopen. Die route was de verkeerde.
Op mijn telefoon, waren sporen van de route zichtbaar en we besloten dan maar linksaf te gaan. Even later weer rechts en daar stond de aanwijzer ook weer.
Ondertussen maakte de blauwe lucht plaats voor een bewolkte lucht.
In de verte een klap onweer.
Maar het lopen ging lekker en de dames liepen een eind achter mij.
Op een gegeven ogenblik kwam het gedonder dichterbij en er begon neerslag te vallen. Hele kleine hagelsteentjes. Maar ik veranderde wel in een lopende sneeuwpop.
De route was ook minder zichtbaar en even later kwamen de twee Cyprische dames er ook weer aan. Gezamenlijk vonden we de route weer en we zijn daarna ook bij elkaar blijven lopen. De hagel ging over in sneeuw en het sneeuwde ook flink door, wel een uur lang. Langzaam schuifelden we door het winterse landschap.
Van enig uitzicht was geen sprake, er daalde een witte mist uit de hemel op ons neer. Het bleef onweren en af en toen ook echt dichtbij.
Maar opeens stopte de sneeuw, het werd lichter en we zagen de zon weer. Ook een mooi uitzicht het dal in, maar .... dat duurde vijf minuten en daarna sneeuwde het weer.
Één van de dames vertelde dat dit zeer zeldzaam was, sneeuw in april. Was de laatste honderd jaar niet meer voorgekomen. De skiliften, die we passeerden, waren buiten bedrijf. Beetje dom, want er lag zat sneeuw, ook de oude resten lagen er nog.
De laatste twee kilometers zouden we vanaf het dalstation van de skilift moeten lopen, maar dat pad was niet meer zichtbaar. De dames wisten zeker hoe ze moesten lopen, want hier hadden ze ooit geskied.
Het ging alleen maar bergop, ploeterend door de diepe sneeuw en ik vond dat niks.
Ik ben terug gelopen naar de skilift en heb vandaar de asfaltweg genomen, terug naar het startpunt.
Ook nog toevallig, we kwamen tegelijk aan. De sneeuw was inmiddels gestopt.
Ondanks de sneeuwval, was het wel een mooie route. Het uitzicht was beperkt, maar toch leuk gelopen. Ik heb er drie uur over gedaan.
Daarna stond een route per auto op het programma, een toer van 44 km.
Die viel wel wat tegen. Onderweg slechts één klooster, waar je als toerist niet in mocht, maar wat mij dan wel gelukt is. Later bleken er meerdere mensen rond te lopen, dus zo bijzonder was het nou ook weer niet.
De weg was droog, blijkbaar had het hier niet geregend of gesneeuwd.
Toen ik aan het eind van de route kwam, was het half vijf. Terug naar het hotel was ook nog weer anderhalf uur, dus rustig aan, weer terug gereden.
Vanmorgen had ik Sunny Cars nog even een mailtje gestuurd met de vraag of de auto ook in het Turkse deel van Cyprus verzekerd was. Ik had iets gehoord, dat dat wellicht niet het geval was en dat bleek inderdaad ook zo te zijn. Beetje jammer als je aan de grens staat en je komt er dan achter.
Dus voor morgen een alternatief programma, het wordt Limasol en omgeving.
En vanavond niet in het hotel gegeten. Om half acht stond er al een rij in de wacht, om gezeten te worden. Daar wacht ik niet op en ben ik de auto gesprongen en naar Ocean Basket gereden, een seafood restaurant hier niet zo ver vandaan en daar prima gegeten.