Het Gareja klooster en Sighnaghi

Vandaag verlaat ik Tbilisi en ga het platteland op.
Gisteravond toen ik nog WiFi had, even gekeken naar de route op de tablet, die ik vandaag moest gaan rijden.
Via Rustavi en Gardabani zou ik via gele en witte wegen het David Gareja klooster bereiken.
Net buiten Tbilisi nam ik de verkeerde afslag, maar dat had ik al gauw in de gaten.
Even terug en weer en route.
Maar de gele en witte wegen waren niet echt goed. Soms ontbraken er hele stukken en reed ik over de losse stenen.
Het werd slechter en slechter en ik heb besloten geen onnodige risico's te lopen en ben omgedraaid.
Via de 5 en de 172 ben ik uiteindelijk bij het klooster aangekomen. En om nou te zeggen, dat die weg er goed bij lag, nou nee.
Veel gaten, waar omheen gemanoeuvreerd moest worden en dan gaat de snelheid er wel uit.
Uiteindelijk kwam ik bij het klooster, Lavra genaamd.
Dit is na de sovjet heerschappij, geheel gerestaureerd en wordt ook weer bewoond door monniken.
De eerste bebouwing dateert uit de zesde eeuw. Al gauw populair, groeide het aantal kloosters in deze omgeving uit tot 15 stuks. Er zijn er nog twee over en naast Gareja is er ook het Udabno klooster met mooie fresco's.
De Mongolen verwoestten de kloosters in 1265, maar herbouwd in de 14-de eeuw door Giorgi V de Slimme.
In 1615 is alles weer verwoest, ditmaal door Shah Abbas. Zijn soldaten doodden meer dan 6000 monniken en veel artistieke schatten werden ook verwoest.
Tijdens de Sovjet overheersing werden de kloosters door de militairen gebruikt en dat had ook niet echt een heilzaam effect op wat er stond.
Mijn tocht begon dus bij het Lavra klooster. Ik vond het een imposant bouwwerk. Gedeeltelijk gebruik makend van de rotsen en gedeeltelijk uit steen opgetrokken, staat er wel een echt klooster. Bovenin beginnend de privé vertrekken van de monniken en afdalend naar de binnenplaats, ook de ingang naar de kerk.
Lekker koel binnen. Buiten ruim 32 graden.
Het zegt mij verder niet zo veel, maar er hangen tig iconen en deze zullen vast allemaal een betekenis hebben.
Na dit bezoek, de berg opgelopen. Was eerst eigenlijk niet van plan in deze hitte de top te bereiken, maar het ging best goed en een half uur later stond ik op de grens met Azerbeidzjan. Allemaal militairen op de top, van beide landen aanwezig.
Ze reageerden niet op mij en ik wist ook niet of ik de grens gepasseerd was. Er liep wel een stalen leuning door de bergen en die ben ik een aantal keren overgestoken.
Om geen risico te lopen het verkeerde pad in te slaan, ben ik een klein stukje naar beneden gelopen en een vaag pad door het gras ingeslagen, parallel met het pad over de bergtop. Helaas miste ik hierdoor het klooster op de bergtop. Ik heb de fresco's niet gezien, maar een stel Nederlanders, die daar wel waren geweest hadden daar ook geen fresco's gezien.
Tijdens de afdaling kwam ik ook nog langs een grot, maar ook daarin geen fresco's.
Afijn, de wandeling was heavy, maar de moeite waard.
Daarna een uur terugrijden naar de hoofdweg nummer 5 en rechtsaf richting Sighnaghi.
Op deze weg kon ik lekker doorrijden en binnen een uur was ik bij de afslag. Dit plaatsje ligt op een heuveltop en vol van 18-de en 19-de eeuwse architectuur. Het doet wat Italiaans aan.
Oorspronkelijk ontwikkeld door koning Erekle II, gedeeltelijk als toevluchtsoord voor de bewoners hier te beschermen tegen de Lezgin en de Perzen. De Lezgin zijn een etnische groep uit de Kaukasus.
Erekle heeft ter bescherming en verdediging een 4 km lange muur laten bouwen met daarin 23 torens. Verder zes poorten.
Een gedeelte daarvan heb ik vandaag gelopen. Het was weer op en af, maar wel de moeite waard.
Bovenop een van de torens ontmoette ik een viertal Russen. Ze deden hun reputatie eer aan, want er werd flink gedronken op de toren.
En omdat ze geen cola bij zich hadden, moest ik uit mijn eigen voorraad putten.
Daarna teruggelopen en gekeken naar een restaurant. En hoewel het half negen was, zat er bijna niemand te eten.
Uiteindelijk terug gegaan naar mijn Homestay dit keer, de auto gepakt en rondgereden, tot ik iets tegenkwam, waar mensen zaten.
Dat bleek een Georgisch restaurant te zijn. Heerlijk gegeten, maar de porties waren aan de grote kant. Niet alles op gekregen.
Terug naar mijn kamer en eerst onder de douche en dan nu het verslag typen.
Morgen weer verder naar Telavi, met een aantal mooie stops onderweg.