Terug in Tbilisi
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
15 Juni 2019 | Georgië, Tbilisi
Het Vardzia Resort kan ik aanbevelen. Super locatie, rustige ambiance, twee zwembaden, waarvan één ondiepe en niet dichtbij de andere, goed ontbijt en, zoals verwacht, een uitstekend restaurant.
Zalm in abrikozensaus, wie verzint dat? Nou, deze kok in ieder geval en het was een goede combinatie.
Na het ontbijt uitgecheckt. Er zijn twee manieren om naar Tbilisi te komen. De noordelijke route, via Gori en die had ik al gereden, of de zuidelijke route langs de Turkse en Armeense grens.
Aangezien Armenië ook een volledig veilig land is, durfde ik het wel aan, om de zuidelijke route te pakken.
Klein stukje terug tot bij het kasteel, dan rechtsaf. Weg nummer 11.
Op de kaart een rode weg, dus zou goed moeten zijn. Dat was het ook een klein stukje. Maar van Akhalkalaki tot Ninotsminda moest ik echt zoeken naar asfalt tussen de gaten. De gemiddelde snelheid daalt dan hard.
In de laatst genoemde plaats, linksaf, de 31 op. Dat ging beter. Mooie weg, geen gaten en ik kon lekker doorrijden.
De weg liep ook omhoog en ik kwam uit op een hoogvlakte. Hoogste punt rond de 2150 meter. Parallel aan de weg een nieuw aangelegd spoor, welke loopt van Tbilisi tot aan het vliegveldje van Akhalkalaki. Daar stopt het spoor.
Maar aan ook een goede weg komt een eind; wegwerkzaamheden.
Dat over een lengte van 30 km en je rijdt dan over een puinweg met allemaal gaten en modder.
Na dat avontuur daalde de weg weer af naar ca. 700 meter. Op zich was dit een mooie route.
Tijd om voorbereidingen te treffen om de auto in te leveren. Hij moest schoon worden ingeleverd, d.w.z. de man moest kunnen beoordelen of er extra schade aan de KIA was komen. De hele auto zat onder de deukjes, krassen en lakschades.
Dus in de navigatie een carwash ingevuld en daar kwam ik ook keurig uit.
Maar een wasstraat met borstels hebben ze hier niet, daar hebben ze een meneer voor lopen. Voor € 1,50 was de auto weer schoon. Alle modder, die er tijdens wat omleidingen op was gekomen, was verdwenen. Zelfs van de onderkant van de auto.
Daarna de auto aftanken. Tanken is hier een feestje. Een liter Euro 95 kost € 0,70 .
Al met al heb ik rond de 1500 km gereden en € 90,= aan benzine uitgegeven.
Na aankomst in het hotel heb ik de man van Hertz even gebeld, dat ik er weer was en een uurtje later was hij hier om de auto weer op te halen.
Gelijk ook maar even de locale agent gebeld om even te checken of mijn transfer naar het vliegveld in de boeken stond en dat bleek het geval. Morgenvroeg om 03:00 wordt ik opgehaald. Dan ben ik rond half vier op het vliegveld en om half zes vlieg ik naar Kiev.
Het zit er dus weer op.
Georgië is een mooi land, er is veel te zien en je kunt hier fantastisch wandelen.
Liggend op de grens tussen Europa en Azië kent het gebied een rijke geschiedenis. Die zie je ook terug in kastelen, kloosters en (orthodoxe) kerken.
Ik heb er in ieder geval van genoten. En het is zeker een land, die je ook op eigen houtje kunt ontdekken.
Zalm in abrikozensaus, wie verzint dat? Nou, deze kok in ieder geval en het was een goede combinatie.
Na het ontbijt uitgecheckt. Er zijn twee manieren om naar Tbilisi te komen. De noordelijke route, via Gori en die had ik al gereden, of de zuidelijke route langs de Turkse en Armeense grens.
Aangezien Armenië ook een volledig veilig land is, durfde ik het wel aan, om de zuidelijke route te pakken.
Klein stukje terug tot bij het kasteel, dan rechtsaf. Weg nummer 11.
Op de kaart een rode weg, dus zou goed moeten zijn. Dat was het ook een klein stukje. Maar van Akhalkalaki tot Ninotsminda moest ik echt zoeken naar asfalt tussen de gaten. De gemiddelde snelheid daalt dan hard.
In de laatst genoemde plaats, linksaf, de 31 op. Dat ging beter. Mooie weg, geen gaten en ik kon lekker doorrijden.
De weg liep ook omhoog en ik kwam uit op een hoogvlakte. Hoogste punt rond de 2150 meter. Parallel aan de weg een nieuw aangelegd spoor, welke loopt van Tbilisi tot aan het vliegveldje van Akhalkalaki. Daar stopt het spoor.
Maar aan ook een goede weg komt een eind; wegwerkzaamheden.
Dat over een lengte van 30 km en je rijdt dan over een puinweg met allemaal gaten en modder.
Na dat avontuur daalde de weg weer af naar ca. 700 meter. Op zich was dit een mooie route.
Tijd om voorbereidingen te treffen om de auto in te leveren. Hij moest schoon worden ingeleverd, d.w.z. de man moest kunnen beoordelen of er extra schade aan de KIA was komen. De hele auto zat onder de deukjes, krassen en lakschades.
Dus in de navigatie een carwash ingevuld en daar kwam ik ook keurig uit.
Maar een wasstraat met borstels hebben ze hier niet, daar hebben ze een meneer voor lopen. Voor € 1,50 was de auto weer schoon. Alle modder, die er tijdens wat omleidingen op was gekomen, was verdwenen. Zelfs van de onderkant van de auto.
Daarna de auto aftanken. Tanken is hier een feestje. Een liter Euro 95 kost € 0,70 .
Al met al heb ik rond de 1500 km gereden en € 90,= aan benzine uitgegeven.
Na aankomst in het hotel heb ik de man van Hertz even gebeld, dat ik er weer was en een uurtje later was hij hier om de auto weer op te halen.
Gelijk ook maar even de locale agent gebeld om even te checken of mijn transfer naar het vliegveld in de boeken stond en dat bleek het geval. Morgenvroeg om 03:00 wordt ik opgehaald. Dan ben ik rond half vier op het vliegveld en om half zes vlieg ik naar Kiev.
Het zit er dus weer op.
Georgië is een mooi land, er is veel te zien en je kunt hier fantastisch wandelen.
Liggend op de grens tussen Europa en Azië kent het gebied een rijke geschiedenis. Die zie je ook terug in kastelen, kloosters en (orthodoxe) kerken.
Ik heb er in ieder geval van genoten. En het is zeker een land, die je ook op eigen houtje kunt ontdekken.
-
15 Juni 2019 - 21:11
Tine Hamminga:
Goede reis terug.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
