De tempels van Anuradhapura

Anuradhapura is representatief voor de vroege civilisatie en dat op een enorme schaal.
De drie kolossale stupa's die dit gebied domineren zijn een van de grootste bouwwerken uit de oude tijd op aarde. Alleen de piramides van Giseh zijn groter.
Anuradhapura werd gesticht in de vierde eeuw voor Chr. En was het epicentrum van de Boeddhistische gemeenschap gedurende ongeveer 1300 jaar.
Een plaats van magnifieke kloosters en paleizen, en kon in stand gehouden worden door een ingenieus irrigatie systeem en grote waterreservoirs.
Voor de lokale Sri Lankees is dit een belangrijk pelgrimsoord, mede door de heilige Bodhi boom.
Deze erfenis uit het verre verleden spreidt zich uit over een behoorlijk groot gebied en onder te verdelen in vier zones.
Hoogtepunten zijn het Abhayagiri klooster complex (waar vroeger 5000 monniken woonden), de citadel met het koninklijk paleis en de Jetavanarama stupa.
Dat even als inleiding van vandaag.
Om half negen stond Happu voor de deur en de eerste stop was bij de Jetavanarama Dagoba, een boeddhistische stupa, volledig opgetrokken uit bakstenen en oorspronkelijk 120 meter hoog (nu nog 70 m). Gebouwd in de derde eeuw.
Toen het gebouwd werd, was het het derde grootste bouwwerk op aarde, twee Egyptische piramides waren groter. Wetenschappers hebben uitgerekend, dat er rond de 90 miljoen klinkers in verwerkt zijn.
Rond de stupa zijn nog de restanten te vinden van de onderkomens van de circa 3000 monniken, die er destijds leefden. Het museum was gesloten wegens renovatiewerkzaamheden.
We hebben een rondje om de stupa gelopen en omdat het heilige plaatsen zijn, is het niet toegestaan om met schoenen het terrein te betreden.
Dus schoenen en sokken uit en door het nog natte gras de omloop gestart. Bij een hek, wat open stond konden we de trap op en kwamen we uit op het 'bordes' rond de stupa. Daar was het al druk met ceremoniële trommelaars en dito uitgedoste mensen. Binnen in een klein gebouwtje, een liggende Boeddha.
Nadat we rond waren, terug naar de auto. Happu stelde voor, om de schoenen maar uit te laten, want bij de volgende 'attractie' moesten de schoenen toch weer uit.
Daarbij was het ook heel gezond om op blote voeten te lopen, want, zo gaat het verhaal hier, is het ook goed voor de ogen.
Nou, ik kan jullie vertellen, dat ik dit verhaal nog steeds met leesbril op, aan het typen ben.
De volgende stop was de Ruvanvelisaya Dagoba. Deze geheel witte stupa wordt bewaakt door 344 olifanten. De meeste zijn moderne kopieën van de originele uit 140 BC.
Heden ten dage is de stupa nog maar 55 meter hoog, veel lager dan het origineel. Maar desondanks is het een pelgrimsoord voor boeddhisten. Toeristen waren er nauwelijks, wel een enorme mensenschare bestaande uit Sri Lankezen.
En waarom is dat het geval? Tijdens de inwijding van deze tempel is een kleine hoeveelheid van de as van Boeddha in een altaar opgenomen.
Dat trekt de gelovigen wel aan. Een onvoorstelbare mensenstroom, die allerlei offeranden meenemen. Deels om in de tempel achter te laten, maar ook zijn er mensen, die hele voedselschalen meenemen voor de monniken.
Als je later nog eens omkijkt, zie je dat de aapjes al aan het meegebrachte offer eten zijn begonnen.
Er waren zoveel mensen, het benauwde me soms wel wat. En mijn voeten begonnen ook pijnlijk aan te voelen vanwege het lopen op losse gravel.
Vlakbij, en ook meer dan kermisachtig, de Sri Maha Bodhi. Dit is DE heilige boom van Sri Lanka. De stek van deze boom komt uit Bodhgaya, India en is hier geplant. De mare bestaat uit het feit, dat deze boom hier al 2000 jaar staat en daarmee de oudste boom op aarde zou zijn. Omzagen en de jaarringen tellen wordt 'm denk ik niet, dus blijft de boom voorlopig 2000 jaar oud.
De takken worden ondersteund door met bladgoud belegde constructies. Daaromheen wederom een enorme schare van mensen, ook weer voorzien van meegebrachte, of ter plaatse gekochte, offers. Dat kan eten zijn, maar ook fruit of bloesem van de lotusbloem.
Door naar de Lankaramaya stupa, ook een heilige plaats en deze tempel dateert uit de eerst eeuw voor Chr.
Lankarama is een stupa gebouwd door koning Valagamba, op een oude plaats in Galhebakada in het oude koninkrijk van Anuradhapura, Sri Lanka. Er is niets bekend over de oude vorm van de stupa, later werd deze gerenoveerd.
Omgeven door bos, zie je opeens een enorme waterplas. Geen natuurlijke plas, maar kunstmatig aangelegd. En hoewel er waarschijnlijk nooit dikhuiden in hebben gezeten, heeft dit bassin toch de Elephant Pond. Waarschijnlijk heeft het gefungeerd als een opslagreservoir voor water. Met afmetingen van 159 bij 53 meter en tien meter diep, kon er aardig wat water worden opgeslagen.
Vlak daarbij nog een meditatiegrot, maar van mediteren komt volgens mij weinig meer, want de apen maken daar nu de dienst uit.
Iets verder de ruïnes van het 'Jewel Palace' , Ratnaprasada geheten.
Origineel acht verdiepingen, maar daar is niets van over. Bij de ingang staat een prachtig beeld van de guardian van het paleis, zijnde de Cobra King.
Daarna weer een absoluut hoogtepunt, de Abhayagiri tempel, ook uit de eerste eeuw voor Chr. Hier woonden indertijd ruim 5000 monniken. Origineel ruim 100 meter hoog, maar na diverse reconstructies meet de tempel nog 75 meter.
Als laatste stop de Kuttam Pokuna oftewel de Twin Ponds. Twee zwembad achtige bassins, die door monniken werden gebruikt om te baden en reeds voorzien van een filtersysteem.
Daarna terug naar het hotel. Rond half drie heb ik nog een rondje gelopen, eerst een stuk langs het meer en op de terugweg via een tweetal kruispunten, waar op de rotonde resp. een olifant en een klokkentoren staat.
Ik moet zeggen, het was wel wat warm, rond de dertig graden, dus ook bij de super weer wat vocht ingeslagen.
Rond zeven uur, wilde ik gaan eten, toen net de telefoon ging. Het was Happu. Mijn trip naar het Wilpattu National Park ging niet door. Na even te hebben doorgevraagd, bleek, dat er geen jeeps beschikbaar waren. Raar, want ik heb dat al maanden geleden via de lokale agent geboekt. Dit boeken dat blijkbaar een dag van te voren en dan gaat het wel eens mis. Zwaar kloten, want dit is wel een park, waar je luipaarden kunt zien. Ik moet me dan maar een dag bij het hotel vermaken. Nou echt niet.
Ik heb de agent gesproken en ook nog aangegeven, dat ik best wel met andere mensen in een jeep wilde zitten, maar alles zat vol.
Nu ga ik overmorgen de jeepsafari doen, maar dat is nooit een hele dag, want de volgende bestemming is precies de andere kant op.
Ik heb in ieder geval geregeld, dat we er morgen wel op uit gaan. Happu, die er immers ook niks aan kan doen, verzekerde mij, dat hij nog wel een aantal mooie dingen in de omgeving weet.
Zal straks zelf ook nog even op onderzoek uitgaan.
Het is hier geen Nederland, dingen kunnen soms even anders lopen, dan verwacht, maar het is wel uitermate jammer, dat mijn hele dag safari niet gaat lukken.