De eerste etappe naar Anuradhapura.

Zo, het is vrijdagavond half negen. Het eten zit er in, dus nu even de update van de trip naar Sri Lanka.
Het begon al goed, mijn zus heeft me keurig bij Schiphol afgeleverd en omdat we overal rekening mee gehouden hadden, dus ook met kerstboeren, maar we geen enkele vertraging opliepen, was ik ruim, zeg maar gerust, zeer ruim op tijd voor mijn eerst vlucht. De balie bij Emirates ging wel net open, maar de afgifte van de bagage duurde nog wel even.
De wachttijd bij de security was maar vijf minuten, zodat ik nog voldoende tijd had om aan mijn, inmiddels traditionele bezoek aan de Mac, gevolg te geven.
Daarna de tijd volgemaakt met wat lezen en zo'n twee uur voor vertrek kwam de A380 er aan. Het is wel een heel groot vliegtuig. Bij Emirates kunnen, als ze twee klassen voeren, 615 passagiers mee. Maximaal kunnen er 853 mensen mee, maar ik weet niet welke maatschappij die configuratie heeft (Thom?).
We vertrokken redelijk op tijd, met ongeveer 200 stoelen niet bezet.
Vliegtijd naar Dubai, 6 uur.
Aankomst bij terminal 3, aansluitende vlucht ook vanuit terminal 3. Lekker makkelijk.
Aankomst (met Boeing 777-300) in Colombo om 08:05 uur.
Omdat er toevallig drie vluchten tegelijk binnenkwamen, was het nogal druk bij de douane. Lange rijen en regelmatig moesten mensen weer terug, omdat ze de 'rommel' niet voor elkaar hadden.
Ik wel en na een klein half uur wachten, was ik ook aan de beurt en toen ging die man uitgebreid zitten bellen! Rustig blijven, niet laten merken, dat het je irriteert. Dat werkte wel, want nadat hij de telefoon had neergelegd, keek hij vriendelijk en gaf mij het o zo begeerde stempeltje in mijn paspoort. Land nummer 103, waar ik voor 26 januari weer weg moet zijn. Nou dat gaat lukken.
Dan kom je bij de uitgang. Daar stonden zeker 70 mensen met naambordjes, hun klanten op te wachten. Na lang zoeken vond ik mijn chauffeur/gids ook. Gelukkig, dat klopte dan wel weer.
Naar de auto en vier uur rijden naar Anuradhapura. Rond half twee arriveerden we bij het hotel. Sleutel gekregen en afgesproken om morgen om half negen te vertrekken. Mijn gids, Happu geheten, wilde eerst om tien uur. Blijkbaar vanuit eerdere verzoeken van toeristen, die een relaxte vakantie wilden. Nou ik wil ook relaxen, maar dat doe ik thuis wel weer. Er zijn hier bijna 30 tempels in dit gebied en ze zullen vast niet allemaal even mooi zijn, maar ik kom hier maar één keer, dus maximaal genieten.
Even de boel op de kamer ingericht en toen naar buiten naar een tempel, waar we morgen niet heen gaan. Met de tuk tuk er heen, maar die kreeg een lekke band, dus de laatste 500 meter moest ik lopen.
Geen straf, ondanks de bijna 30 graden op de thermometer.
De naam van de rotstempel is Isurumuniya Vihara. Deze Boeddhistische tempel is gebouwd tussen 250 en 210 BC. en herbergt een drietal speciale facetten.
Een figuur uitgehakt in de rots, samen met een of zijn paard, idem olifanten en de voetstappen van Boeddha uithakt in het gesteente.
Het is een heiligdom, dus moet je daar op je blote voeten rondlopen. Schoenen in de rugtas, je weet maar nooit of er toevallig een Sri Lankees rondloopt met schoenmaat 46.
Je kunt helemaal tot boven op de rots komen en dan heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Ook de Sandahiru Seya is te zien, een ronde massieve tempel met een hoogte van 30 meter.
In 2010 is door president Rajapaksa opdracht gegeven voor de bouw van deze stupa. De uiteindelijke hoogte moet 85 meter worden, de omtrek bedraagt 244 meter.
Via een steiger voorzien van trappen, kun je bovenop de stupa komen. Mooi uitzicht.
Toen ik daar vanmiddag was, wist ik niet, dat nog maar tien jaar geleden opdracht voor de bouw was gegeven. Nu snap ik, waarom er hordes lokale mensen met stenen naar boven liepen. Het is geen restauratie, maar nieuwbouw! Ze zijn nog lang niet klaar! Dus iedereen kan van beneden een soort van plavuis mee naar boven nemen en deze ook daadwerkelijk in de cement neerleggen.
Ik schat dat er continue rond de 35 man aan het werk waren.
Als je dan rondkijkt, zie je net als in Mexico, tempels boven de bomen uitsteken. Die staan dus morgen op het programma.
Terug naar het hotel, waar ze in de minibar 1 flesje Coca Cola hebben staan, maar aan de bar alleen Pepsi hebben. Dus even gezocht naar een supermarkt in de buurt en daar fatsoenlijk vocht gehaald.
Het eten hier was vanavond in buffetvorm. Ik begon met de soep. Champignonsoep.
Er zat meer peper dan champignons in, dus dat werd 'm niet. De vis en het rundvlees waren prima. Verder bakken vol met curry's, maar dat is echt te scherp voor mij. Echt kilo's aankomen gaat hier (gelukkig) niet lukken.
Morgen dus om half negen op tempeljacht. Ben benieuwd. Het weer schijnt goed te blijven, de moessons zijn zo ongeveer weggetrokken.