The Temple of the Sacred Tooth Relic

Gisteravond was er een diner buffet. Nou, wel van een iets ander niveau dan in het eerste hotel in Anuradhapura.
Koud voorgerecht, soep, tig vleessoorten en groentes en een fruit en dessert buffet.
Alleen de koffie kon beter, de bodem van het kopje was zichtbaar, wat impliceerde, dat voor de koffie niet de meeste bonen zijn gebruikt.
Om half elf vielen de ogen dicht. Behalve een roeptoeter op een moskee in de verte, heb ik niks gehoord en werd om half zeven weer wakker.
De hele dag in touw èn elke dag tegen de dertig graden hebben een positieve uitwerking op de nachtrust.
Ontbijt ook prima en aansluitend zijn we rond half negen weer vertrokken. Als eerste naar de Tempel van de Heilige Tand.

Als je altijd al één van de meest heilige boeddhistische pelgrimsoorden ter wereld wil bezoeken mag de Temple of the Tooth, ook wel de Dalada Maligawa genoemd, niet ontbreken. De tempel staat in de stad Kandy. Elke dag komen duizenden boeddhisten naar deze tempel omdat hier de tand van Boeddha bewaard wordt.
Volgens de verhalen is de tand van Boeddha hier terecht gekomen na de crematie van Boeddha in 543 voor Chr. De tand hebben ze uit het as gehaald en deze is in 313, in het haar van een Indiase prinses, Sri Lanka in gesmokkeld.
De tand kwam niet in één keer in Kandy terecht, maar is in de loop der jaren via verschillende koningen en verschillende steden uiteindelijk in Kandy beland.
In eerste instantie werd de tand onder gebracht in een tempel in Anuradhapura, de toenmalige hoofdstad. Doordat de tand zo vaak verplaatst werd zijn er in verschillende steden tempels gebouwd voor de tand.

Het duurde tot de 16e eeuw voordat de tand naar Kandy kwam waar het vandaag de dag in een (zwaar bewaakte) tempel ligt. Deze tempel is gebouwd tussen 1687 en 1707 maar werd door oorlogen flink beschadigd.
De binnenkant van de tempel is schitterend versierd met houtsnijwerk. De tand zelf is helaas niet zichtbaar, deze ligt namelijk opgeborgen in 7 gouden kistjes van opeenvolgende grootte. Wel wordt er drie keer per dag de buitenste kist aan pelgrims en toeristen getoond en het is me gelukt deze op de foto te krijgen.

Tijdens het jaarlijkse Esala Perahera festival wordt het heilige relikwie door een versierde olifant door de straten van Kandy gereden. Een bijzondere optocht waar muzikanten, dansers en heel veel olifanten aan mee doen. De tand wordt overigens niet over straat gereden, dit uit angst dat deze gestolen wordt.

Het complex wordt zwaar bewaakt. Rugzak door de scanner en je wordt gefouilleerd en dan verder.
Ook de weg vlak langs het complex is afgesloten voor het verkeer, nadat in vroegere dagen de Tamils een aanslag met een vrachtwagen op de tempel hebben uitgevoerd.
Happu adviseerde me ruim voor we de schoenen ook daadwerkelijk uit moesten doen, deze al vast in de rugzak te doen.
Prima. Wij kaartje halen en dan moet je nog een keer langs een controlepost en die man zag mijn slippers in de rugzak. Mag ook niet, geen schoenen in de tempel, aan of uit, NEE.
Moest ik het hele eind teruglopen naar de kassa, want daar was het schoenendepot.
Ook vlakbij een Hindoe tempel en daar heb ik de slippers ergens neergelegd.
Wij naar binnen en het eerst waar je nietsvermoedend over heen loopt is de zg. maansteen. Een halfronde steen met prachtige inscripties.
Doorlopend mooi versierde deurposten en aanpalend beeldhouwwerk.
Toen kwamen we in de tempel. Rijen, rijen en nog eens rijen mensen, allemaal met bloesems op schalen, welke ter offering werden aangeboden.
Als de mensen weer uit het zicht waren gingen de bloemetjes regelrecht de prullenbak in, om ruimte te maken voor nieuwe bloemetjes.
Wij hoefden niet in die rij te staan. Die rij ging langs de kamer waar de tand in een gouden, stupa vormige, kist is opgeborgen. In die gouden kist bevinden zich zes, ook stupa vormige kistjes, de volgende steeds wat kleiner dan de andere. In de kleinste zit de tand.
Mensen, die niet in die rij staan, zoeken een plekje loodrecht op de deur, die op enig moment open zou moeten gaan.
Dat gaat best gemoedelijk. Een beetje manoeuvreren en het lukt redelijk goed om op de juiste plek te komen.
Dan gaat de deur open. De o zo rustige, vriendelijke, geduldige, religieuze Boeddhisten vervallen in ordinair duw en trekwerk. Ze worden opeens mens.
Aangezien ik veruit de langste en zwaarste in de ruimte was, kon ik het me permitteren om mee te doen in het gedrang.
Ondertussen steeds maar foto's blijven makend, lukte het me op enig moment 15 man van de plek te drukken en ik had mijn foto.
Daarna snel wegwezen. Mijn gids zag het glimlachend aan.

Tegenover deze tempel staat het Boeddha Museum. Best een groot museum met veel aandacht voor Boeddhistische invloeden in de landen van Zuid-Oost Azië.
Toch ook een aantal bekende plaatjes voor mij uit oa. Bangladesh, Tibet, Vietnam en China.
Daarna via de tempel naar de Hindoe tempel, schoenen opgepikt en daar nog wat foto's geschoten.
Tijd om te wandelen. Vlakbij het tempelcomplex, ligt op een berg het Udawattakele bos. Daar moest wel een entreekaarten voor gekocht worden en die kostte R 836,= .
Beetje raar bedrag. Maar goed, het ging eerst omhoog, van 549 naar uiteindelijk 602 meter. Het was rond de middag, behoorlijk warm en dan doen de beestjes niet veel.
Ik heb nog een paar apen gespot en een specht. Ook bijzonder was een 200 jaar oude liaan, die inmiddels 2 ha in beslag neemt.
Terug bij de auto, maar eens even gevraagd wat de bedoeling was. Nou, ik kreeg de indruk dat hij mij wel weer bij het hotel wilde afzetten.
Mijn suggestie om naar een gecombineerde Boeddha / Hindoe tempel te rijden op 15 km afstand, stuitte op enige weerstand, want de weg er naar toe was zo druk.
Ik had geen haast en uiteindelijk gingen we daarheen.
Onderweg stopte hij nog bij een tempel, die volledig aan het zicht onttrokken was door steigers. 'Rij maar door', hier hoef ik er niet uit.
Vlakbij de eindbestemming, kwam ie met de suggestie om een theefabriek te bezoeken. Hij had nota bene een voucher in de auto liggen.
De toer duurde 10 minuten en dan wordt je losgelaten in de aanpalende winkel en voorzien van de goedkoopste thee. Wel een koekje erbij. Dat dan weer wel.
De dame vroeg nog wel of ik van thee hield, dus ik eerlijk geantwoord, dat ik bij een asfaltbedrijf werk en we daar alleen maar zwarte koffie krijgen. Zo, ook weer klaar.
Door naar de tempel. Deze heet voluit de Lankatilake Temple.
Dit bouwwerk dateert uit de veertiende eeuw en is op een rotsplateau gebouwd.
De tempel bestaat uit twee delen, één is Boeddhistische, de andere kant Hindoeïstisch.
In de boeddhistische kant staat uiteraard een beeld van Boeddha, maar ook oude, originele tekeningen zijn nog te zien.
Da andere kant bleek op slot, maar de sleutelfiguur was nog in de buurt en liet ons de binnenkant zien. Die was veel groter. Meerdere ruimtes, muren en plafonds opgetrokken uit bakstenen, zonder gebruik gemaakt te hebben van cement.
Nu was de dag dan redelijk om. Tijd om terug te gaan naar het hotel.
Het diner buffet was duidelijk van mindere kwaliteit dan gisteren, maar op zich niet vies of zo.
Morgen een stuk met de trein. Ik word 's morgens ergens in de buurt van Kandy op de trein gezet en bij Nanu Oya moet ik er uit en daar staat de auto dan weer.
De laatste zeven kilometer met de auto dan naar Nuwara Eliya.