Mihintale en een museum

Mijn hele dag safari gaat wel lukken! Dat staat morgen op het programma.
Vandaag een alternatief programma, maar wel een leuk alternatief.
Vijftien kilometer ten oosten van waar ik nu zit, ligt de plaats Mihintale.
Een plaatsje van niks, maar wel een, die zeer bekend is bij de Sri Lankezen.
In 247 v Chr was koning Devanampiya Tissa op hertenjacht in de buurt van de berg van Mihintale. Hij werd benaderd door Mahinda, de zoon van een Indische keizer, die Boeddhist was. Mahinda testte hoe wijs de koning was en kwam tot de conclusie, dat hij een waardig discipel van het Boeddhisme kon zijn en bekeerde de koning ter plaatse. Mihintale wordt hierdoor geassocieerd met de vroegste introductie van het Boeddhisme in Sri Lanka.
Voor we bij het klooster aankwamen, een eerste stop bij 'het oudste ziekenhuis ter wereld', welke gedateerd is uit de negende eeuw. Uit opgravingen is gebleken, dat er toen ook al geopereerd werd en er specialisten waren op het gebied van botten, spieren en aderlatingen met bloedzuigers.
Daarna met de auto een stuk de heuvel op, om vanaf de parkeerplaats naar de eerste ruïne te lopen, de vroegere meditatietempel van de monniken.
Vanaf dit punt gaat er een trap omhoog (70 m) naar, eerst een centraal plein, om vandaar nog 30 meter te klimmen naar de Ambasthale Dagoba, een boeddhistische tempel. Deze is gebouwd op de plek, waar Mahinda de koning ontmoette. Ten zuiden van de tempel staat dan ook een beeld van de koning.
Ik heb er een rondje omheen gelopen en vond achter het nieuwe bouwwerk nog de originele stupa.
Eerst weer naar beneden en toen weer 35 m omhoog. Ditmaal over kale, hete rotsen, waar dan wel een reling op aangebracht was, maar het toch een hele uitdaging was om boven te komen. Dit vooral door de drukte. Eigenlijk is het pad alleen geschikt voor éénrichting verkeer, maar ja, wat boven is aangekomen, moet ook weer naar beneden. Al met al ben ik ook boven aangekomen en het uitzicht is dan toch erg mooi. De rots heet Aradhana Gala, wat meditatie rots betekent.
Toen de uitdagende tocht weer naar beneden en daarna weer omhoog naar een groot wit Boeddha beeld aan de andere kant van het plein gesitueerd. En dit alles uiteraard weer op blote voeten.
Na nog wat rondgelopen te hebben, terug naar de auto om vandaar toch nog even 100 traptreden te trotseren om bij een van de oudste stupa's van Mihintale uit te komen. Hij is 12 meter hoog (origineel 30 m) en 130 m in omtrek.
Het bouwwerk is ooit gefinancierd met de belasting op het nabij gelegen waterreservoir.
Daarna terug naar het hotel, met onderweg nog wat stops.
De rest van de middag ben ik zelf op pad gegaan. Een kilometer of wat ten noorden van het hotel, bevinden zich ook nog wat ruïnes en er was nog een museum in de buurt, waar ik ook nog wel even heen wilde.
Dus lopend naar de ruïnes en daarna met de tuk tuk naar het museum.
Helaas mocht ik binnen geen foto's maken, nog even kijken of er op internet nog wat te vinden is. In ieder geval veel oude munten, aardewerk, kleding en stenen ornamenten.
Rond vijf uur weer terug in het hotel, moe, maar voldaan. Het was een intensieve dag, die zeker voldoening heeft gebracht.
Toeristen zie je hier bijna niet. Het is voornamelijk super druk met Sri Lankezen, die hun geloof belijden bij de diverse tempels hier.
Nu het weekend om is, zie je ook direct een enorme afname van dat publiek. Ook hier in het hotel, er bijna niemand meer. En wat er nog aan tafel zat vanavond, zag er ook niet echt westers uit.
Na het eten heb ik alles van de afgelopen drie dagen afgerekend. Drie diners met drinken en koffie voor het astronomische bedrag van € 26,45 . Thuisblijven was duurder geweest.
Morgen om vijf uur vertrek naar Wilpattu National Park. Ben benieuwd wat ik daar ga zien.