De graven van San Agustin

Het grootste archeologische park van San Agustín beschikt over de grootste collectie religieuze monumenten en megalithische beelden in Latijns-Amerika en wordt beschouwd als ‘s werelds grootste begraafplaats. Het park staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.

Je vindt in het park meer dan 500 beelden en veel graftombes. De sculpturen stellen goden en mythische dieren voor, maar verder is er vrij weinig bekend over de beelden. Zo weet niemand zeker wanneer ze gemaakt zijn. Al denkt men dan ze stammen uit de periode eerste eeuw v. Chr tot de negende eeuw n. Chr.

Dit was het doel voor vandaag. Het bezoek aan het San Agustin archeologische park.

Stipt om acht uur stond de gids met chauffeur voor de deur. Mario achter het stuur en Rianna als gids.

Één probleem, de stroom was uitgevallen. Om kwart voor zeven ging bij mij het licht uit. Volgens Rianna door werkzaamheden, die ze altijd op zondag uitvoeren. Duurt dan tot drie uur 's middags ( klopte trouwens redelijk).

Dus het museum was gesloten, multimedia en verlichting deden het niet.

Entree tot het park was inclusief voor mij, evenals een flesje water.

Door het bos was een mooi pad aangelegd en op enige afstand van elkaar staan langs dat pad beelden. Plaatselijk gevonden, maar daarheen verplaatst.

Alle beelden dienden als afbeeldingen bij graven. Het hele complex is een grote begraafplaats.

Het complex is onderverdeeld in zg. mesitas. Je heb A, B, C1 en C2.

Nadat we het pad helemaal waren afgelopen, kwamen we uit op het eerste veld.

Wie waren deze mensen? (vrij naar Kaag)

Zo'n 5000 jaar geleden leefden twee inheemse culturen in tegenover elkaar gelegen valleien van de Magdalena en Cauca rivier. De bergtoppen waren ondoordring- en onbegaanbaar en derhalve waren deze rivieren hun snelwegen en nabij San Agustin ontmoetten ze elkaar en dreven handel, beleden ze hun geloof en begroeven ze hun doden.

De werkende vulkanen uit die tijd, gooiden grote hoeveelheden stenen uit de kraters en die poreuze lavastenen werden gebruikt om de meer dan 500 fantastische beelden, verspreid over de groene heuvels, te maken.

Behalve deze beelden, is er weinig bekend over dit volk. Ze hadden geen schrift en ze waren al verdwenen toen de Europeanen arriveerden.

Maar de achtergelaten erfenis op deze mysterieuze plek is zeker een bezoek waard.

Mijn gids accentueerde dit wel mooi. Haar eigen ervaringen in dit gebied bijvoorbeeld. Ze vertelde dat haar energielevel na een bezoek aan de graftombes wel aardig kon veranderen. Ook de bewakers, die zowel bij dag als nacht de boel in de gaten houden, voelen en zien soms aparte dingen. Mysterieus, zeker.

Kijk goed naar de foto's. Het aantal tanden tussen de hoektanden, geeft aan wat voor (dier)masker het beeld draagt. Bij vier is het een aap, zes is een jaguar en acht een krokodil.

Samengevouwen handen voor de buik, geeft aan, dat het een vrouw is.

Families leden in groepen van ca. 20 personen, waarvan 1 de leider was. Dit kon zowel een man als een vrouw zijn.

Boven meerdere families kon ook weer een leider staan. Men denkt dat dit een sjamaan was, een soort medicijnman, zoals we die bij de Indianen ook kennen.

Muziek was ook een onderdeel van de cultuur en waarschijnlijk ook van de rituelen, die door de sjamaan werden gehouden. Bij een paar beelden zien we een fluit.

Bij het eindpunt van mesita A nog iets aparts. De rivier liep hier over een rotsbedding. Nou niet direct de rivier, maar er was een aftakking gemaakt.

Hierdoor werd het water over een rotsbedding geleid. Via aangebrachte gootjes liepen steeds na elkaar verschillende bassins vol met water. Kan zowel voor religieuze als voor badactiviteiten bedoeld zijn geweest.

Maar de hele bedding is gedecoreerd met afbeeldingen van slangen, leguanen, menselijke gezichten, een eekhoorn, enz. . Normaal loopt het water over de bedding, maar omdat er geen stroom was kon dat vandaag niet.

Heel apart allemaal. Op de foto's is het enigszins terug te zien.

Toen tijd voor de koffie. Bleek onderdeel van de toer te zijn.

Daarna de hele klim weer omhoog en rechtsaf naar mesita B.

Daar een groot grasveld met beelden, die ook daadwerkelijk daar zijn aangetroffen.

Bedenk, dat het graftombes zijn. Deze beschaving bouwde de graven en als de overledene was bijgezet, werd alles met een dikke laag grond bedekt.

Dus, men vermoed, dat er nog veel meer onder de grond ligt. Sommige graven leken trouwens verdacht veel op een mini hunebed.

De laatste vondst dateert uit 1986, toen een boer bezig was op zijn land.

Ook mesita C was zo'n grasveld, ook met ter plaatse gevonden graven en beelden.

Het viel me op, dat er weinig mensen waren. Het is vandaag zondag en er liepen wat lokale mensen, maar verder geen enkele buitenlandse toerist.

Mooi voor de foto's.

Terug bij af, bleek het museum een paar ruimtes open gedaan te hebben.

Aansluitend naar een andere locatie.

Eerste stuk met de auto, maar die mag niet voorbij een bepaald punt. Vandaar een steile alpenweide afdalen, naar een overkapping met 5 beelden. Ook daar ter plaatse gevonden.

Daarna weer omhoog en naar de laatste plek voor vandaag, waar op twee verschillende plekken beelden staan. Uiteraard weer eerst een alpenwei beklimmen, om bij de overkapping te komen.

Daar drie beelden, waarvan 1 plat ligt en in tweeën is gebroken.

Wat verderop de genoemde recentste ontdekkingen, en waarvan bij deze twee beelden, de kleuren nog intact zijn.

Veel gelopen vandaag, maar echt de moeite waard. Haar verhalen onderweg, uitleg over de beelden, stuk historie en onze onderlinge gesprekken, maakte dit een bijzondere dag.

Morgen het alternatieve programma, weer met Mario, maar een andere gids, nl. de Engelse leraar van Rianna.

Wordt ook weer interessant.