Tayrona NP
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
30 Augustus 2022 | Colombia, Santa Marta
29 augustus.
Vannacht een paar keer wakker geworden, en dat heeft te maken met de dag van gisteren.
Eigenlijk veel te veel activiteiten in 1 dag.
Gelukkig kon ik lekker lang blijven liggen en mooi rustig aan doen vandaag.
Maar de energie was wel wat weg en een lichte vorm van buikpijn.
Ontbijt gehaald en de rest van de spullen ingepakt en wachten op Jonathan.
Die was er stipt om negen uur en om kwart voor tien was ik op het vliegveld.
Eerst de bagage afgeven en daarna door de security.
Ik was blij, dat ik een stoel gevonden had en zelfs weg kon dommelen.
De vlucht was iets vertraagd, maar dat maakte mij niks uit.
Ik zat weer prima bij de nooduitgang en heb van start tot landing geslapen.
Daarna met de auto nog anderhalf uur rijden naar de lodge.
En ja hoor, mij huisje weer boven op een heuvel. Wel mooi hier allemaal.
Ik ben maar weer meteen gaan slapen, zo moe.
Ik heb eten besteld om half acht. Geen vis of schelpdieren, want af en toe overlijden er in deze hoek van Colombia toeristen aan.
Het eten stond me zwaar tegen, heb 1 hap naar binnen gekregen. Iemand van de lodge bood me een drankje aan met Citroën en nog wat, wat gied zou zijn voor de buik.
Na het eten (drankje) maar weer proberen te slapen, morgen weer een intensieve dag in het Tayrona NP.
30 augustus
Zo, lekker geslapen zeg. Van half negen tot kwart voor zes.
Buikpijn over, zin in eten, back in business.
Oorspronkelijk zou ik vandaag om 06:30 uur worden opgehaald voor de toer van vandaag. Gisteren bericht van de agent, om dit om zeven uur te doen.
Mijn voorstel was om dit om half acht te doen, want het ontbijt begint hier vanaf zeven uur.
Prima, het werd half acht.
Om zeven uur was et nog helemaal niks. Ja, koffie, dat wel.
Tien minuten later werd er muesli neergezet, maar geen melk.
Weer vijf minuten later, yoghurt en de melk.
Gauw melk op de muesli, dat zat er vast in.
Iets voor half acht kwam Claudia, mijn gids voor vandaag.
Ondertussen kwam het fruithapje te voorschijn. Ook nog ff meepikken.
Nét voor we weg zouden gaan, komt de beste man nog met roerei aanzetten.
Die zat er vanmorgen ook supersnel in.
Eindelijk op pad. Het was iets van 30 km naar de ingang van het park.
Gids kaartjes kopen, ik water en cola.
Gids komt na een kwartier terug met de kaartjes en twee flessen water voor mij.
Niet handig, nu loop ik met een extra kilo.
Parque Nacional Natural Tayrona, zoals het officieel heet, is een smalle strook tropisch regenwoud gelegen aan de Caribische zee. Hier en daar ook mooie zandstranden, waar overigens niet overal gezwommen mag worden. Ruim honderd zwemmers zijn er al verdronken, en er staan overal borden, om je daarvoor te waarschuwen.
Het achterland is ook bijzonder, hier bevindt zich Siërra Nevada de Santa Marta, wereld's hoogste kustgebergte (hoogste punt ruim 5700 m).
In het gebergte wonen nog vier verschillende inheemse stammen. Elke bestaat nog uit ca. 100 tot 120 personen.
Met de auto het park in tot Cañaveral. Vandaar werd het lopen.
Doel voor vandaag is La Arenilla. Een kilometer of vier en ruim twee uur lopen.
Hoewel aan de kust, is dit geen vlak terrein. We hebben nog behoorlijk moeten klimmen en dalen.
Prachtig tropisch regenwoud hier langs de kust. Helemaal geen apen, of bijzondere vogels gezien. Daarvoor was het ook te druk, denk ik.
Maar de gelopen route was hartstikke mooi.
Omdat het de afgelopen dagen had geregend, was het hier en daar wat modderig, dus een beetje opletten moest wel.
Aangekomen in La Arenilla, een restaurantje, maar ook een pracht strand.
Ik had mijn zwembroek meegenomen en kon mij in het plaatselijke toilet omkleden, Claudia paste daarna op mijn rugzak en inhoud.
Heerlijk liggen dobberen in de Caraïbische zee. Na een half uur was het voldoende en de normale kleren weer aan.
Claudia moest nog eten bestellen, ik een koude cola.
Daarna weer terug, zelfde weg. Pittig hoor.
Ruim dertig graden en een hoge luchtvochtigheid, maakte het alsof je in een sauna verbleef.
Rond half vier waren we terug bij de auto, waarna ik weer keurig werd afgeleverd bij mijn lodge. De (koude) douche was zeer welkom, even het zweet en zout er weer afspoelen.
Het eten van gisteren zou de man in de koelkast bewaren voor vanavond, maar ik heb nu toch maar wat nieuws besteld, een lekker (hoop ik) steak.
Morgen nog een dagje op pad met Claudia.
WiFi is hier erg traag, veel foto's kan ik waarschijnlijk niet uploaden.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley