Cartagena per fiets en voet

Schuin tegenover het hotel ligt een restaurant, Da Piëtro. Leek me wel leuk en de recensies waren goed.

Vlak achter de deur, een gitarist èn een tafeltje voor mij.

Carpaccio en een steak was mijn deel. Prima gegeten.

In het hotel best veel gasten en blijkbaar genoeg reden om een ontbijtbuffet neer te zetten. Fruit en ei kon ik naar wens bestellen.

Vanmorgen zou ik gaan fietsen met een gids en die was al op tijd bij de receptie.

Aardige vent, Oscar.

Eerst een kwartier lopen naar de fietsverhuur. Daarna eerst naar de wijk Getsemani.

Dat betekent zoiets als olijfboom.

Vijfhonderd jaar geleden bestond Cartagena uit twee gedeelten. Eigenlijk twee (schier)eilanden. Op het noordelijk gedeelte woonden de Spanjaarden, op het andere gedeelte de inheemsen en Afrikanen.

In Getsemani heeft derhalve een wat andere ontwikkeling plaats gevonden dan elders.

Dat is tot op de dag van vandaag zichtbaar, met de vele kleuren, graffiti, vlaggetjes en straatjes overdekt met paraplu's (volgens de gids hier begonnen).

Het fietsen is hier niet moeilijk, alles ligt vlak.

Het gaat te ver om alles op,te schrijven wat hij verteld heeft, maar ergens in de 16 eeuw heeft er een brand gewoed en slechts één (houten) huis heeft dat overleefd.

Aan de buitenkant mag niets veranderd worden en het huis staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst.

Waarom heet Cartagena net als de stad in Spanje? De cartograaf die meereisde, zag dat de baai van het Colombiaanse Cartagena dezelfde vorm had als die in Spanje. Vandaar dus dezelfde naam.

Water voor de wijk kwam uit een centrale waterput, waar iedereen bij kon.

De gids, Oscar, wees me op een graffiti van een Afrikaanse vrouw. Ogen bijna gesloten en een lach.

Als je met je hand de mond bedekt, zie je dat de vrouw huilt. Bedek je op dezelfde manier de ogen, dan lacht ze. Best bijzonder.

Daarna via het 1811-1911 park naar Puerta del Reloj. Op de poort van het park trouwens ook een Vrijheidsbeeld, ook geschonken door Frankrijk. In 1811 werd Colombia onafhankelijk van de Spanjaarden.

Via de Puerta kwamen we uit op een driehoekig plein, Plaza de los Coches.

Deze poort verbond, via een brug, de wijk Getsemani met dit deel van Cartagena.

Dit plein deed dienst als slaven verkooppunt. Op het plein een standbeeld van de stichter van Cartagena, Pedro de Heredia.

Een stukje verderop nog een poortje in de muur. Hierdoor werden de Afrikaanse slaven de stad en dus het plein op geleid vanuit de haven. Volgens Oscar ging het om totaal ca. 250.000 slaven.

Daarna door naar de Kathedraal. De bouw hiervan begon in 1575, maar in 1586 kwam de Engelsman Francis Drake naar Cartagena.

Die eiste een losgeld van de stad anders ging hij het een en ander vernielen.

De stad gaf niet toe en de kathedraal werd beschoten.

Toen hij dreigde om nog meer geweld te gaan gebruiken, gaf de stad toe en betaalde Drake 10 miljoen peso's, die sir Francis keurig afleverde in Engeland.

Aldus werd de kathedraal pas in 1612 opgeleverd.

Daarna werd ik nog getrakteerd op een bakkie en dat was het einde van de fietstoer.

Wel nog even de fiets terug brengen naar de verhuurder en daar kon ik afscheid nemen van de gids. Inmiddels kwart voor elf.

Onderweg trouwens, getoeter. Bleek Wilson te zijn, die mij zelfs op de fiets herkende.

Auto deed het weer.

De rest van de morgen en middag heb ik de nog niet doorlopen straatjes allemaal gelopen, ben het grootste gedeelte van de stadsmuur overgelopen en heb een drietal musea bezocht.

Het Marine Museum, het Goudmuseum en het Palacio de la Inquisición.

In het laatste geval, zijn er in ruim 200 jaar zo'n 800 mensen 'veroordeeld' wegens hekserij, heidens gedrag, tovenarij ed. dit alles om de mensen katholiek te maken. Met zo'n soort afschrikking krijg je de meeste mensen wel in het gareel.

Een man of vijf zijn verbrand, de rest opgehangen, gevierendeeld en op de trekbank aan hun einde gekomen.

Het gebouw is trouwens wel erg mooi. En stamt uit 1610.

De musea zijn best mooi, maar de informatie is meestal maar voor een klein deel in het Engels beschikbaar.

Voor vanavond heb ik een tafeltje gereserveerd in het restaurant Gobernador van hotel Bastión. Laatste avond hier, ik trakteer mezelf maar eens.

De korte broek gaat uit, en ik tover nog een schoon overhemd uit de tas.

Morgenvroeg kan ik nog een rondje doen, om 13:00 uur moet ik uitchecken (later kon echt niet), en om 14:40 staat de laatste transfer naar het vliegveld gepland.