Cartagena
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
01 September 2022 | Colombia, Cartagena
Gisteren nog aan Claudia gevraagd of Wilson mij ook naar Cartagena zou brengen, maar dit bleek niet het geval.
En wie kwam er aan rijden na mijn ontbijt, jawel, Wilson.
Hij had bananen meegenomen en onderweg kocht ie nog een flesje water voor mij.
En jawel, om acht uur vertrokken we richting Cartagena.
Het is rond de 300 km en tussen de vijf en zes uur rijden.
In die kleine dorpjes barst het van de drempels en van lokaal verkeer, dus de snelheid gaat er daar flink achteruit.
Af en toe moest er tol worden betaald en rond tien voor elf, weer een tolpoortje en daar begon in het dashboard wat te knipperen en lawaai te maken. Motor oververhit.
Wat bleek, de ventilator deed het niet meer.
Die Wilson, aardig man, maar geen woord Engels, was al aan het bellen.
Ik voor de zekerheid een appje sturen naar mijn agent. Ondertussen met de translatoruitgevonden, dat Wilson ander vervoer had geregeld. Duurde nog vijf minuten.
Direct daarna van de agent bericht, dat er een andere auto onderweg was.
Die vijf minuten bleken te kloppen. Petje af, hoe ze dat zo snel voor elkaar kregen.
Om 11:12 zat ik weer in een auto en daar gingen we weer.
Deze man sprak ook geen woord Engels, maar hij reed goed door.
Om half twee arriveerden we bij mijn hotel in Cartagena.
En .... ongelooflijk, een kamer op de begane grond! Kamer 112.
Morgen heb ik hier een fietstocht met gids, dus ik dacht om even buiten het centrum te kijken en daar bevindt zich het Castillo de San Felipe de Barajas.
Dit is het grootste fort, wat de Spanjaarden in welke kolonie ook, gebouwd hebben.
Het fort domineert nog steeds een behoorlijk stuk van de skyline van Cartagena.
Het begon met een imposant koloniaal gebouw in 1630, maar met de bouw van het fort, boven op de 40 meter hoge heuvel, begon men pas in 1657.
In 1762 werd er een behoorlijke verbouwing gedaan, wat resulteerde in het feit, dat de hele heuvel bedekt werd met dit bastion.
Dit was echt een onneembaar fort, het is nooit ingenomen, ondanks meerdere pogingen.
Onder het bastion bevinden zich een flink aantal tunnels, die strategische punten met elkaar verbinden en ook gebruikt konden worden om distributie van goederen, wapens en munitie te garanderen.
De tunnels waren zo geconstrueerd, dat elk geluid in zo'n tunnel, versterkt werd. Op die manier konden ze communiceren, maar ook een eventuele vijand vroegtijdig opmerken.
Buiten de muren bevonden zich ook gangen, die volgehangen konden worden met explosieven. Een vijand die te dicht bij de muur kwam, werd simpel opgeblazen.
Ook dat is nooit aan de orde geweest.
Interessant bezoek.
Niet ver daar vandaan zou een Mc Donalds moeten zitten en het was even lopen, maar in een mooi nieuw winkelcentrum zat een hele foodcorner, met daarin ook de Mac. Ik even gecontroleerd of de Big Mac hetzelfde was als in Meppel en dat bleek zo.
Vol nieuwe energie het oude stadsdeel weer in. Elke hoek, die je omgaan, levert weer nieuwe plaatsjes op. Echt een leuk stadje.
Veel kleur, oude bouwstijlen, straathandel, irritante verkopers, veel toeristen en veel eetgelegenheden en barretjes.
Morgen per fiets verder op ontdekking.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
