Pongara NP

Het diner was weer prima verzorgd. Ik heb maar weer de zalm carpaccio gekozen en bijzonder is, dat deze drie keer in een andere vorm wordt geserveerd.

Vis als hoofdgerecht en koffie met appelgebak en vanille-ijs als nagerecht.

Heerlijk geslapen en wel in dezelfde kamer als eerder, maar nu niet gestoord door nachtrust verstorende geluiden.

Ontbijt was ouderwets goed en tegen bijbetaling een omeletje kaas besteld. Spullen verder ingepakt en de rekening weer betaald. Was toch weer € 70,= .

Ruim voor half negen stond ik klaar. François was er precies om half negen, om me naar de haven te rijden voor de boot naar de Pongara Lodge.

Er kwamen ook nog vijf Koreanen aan en het wachten was op een viertal Nigerianen.

Allemaal de boot in en high speed er vandoor.

Het bleek 40 minuten varen over zee. Bij de lodge aangekomen bleek, dat de speedboot niet aan land kan komen. Daarom hebben ze een klein bootje met wielen eronder, de steeds vier mensen van boord haalt.

Eenmaal op het strand wordt ie door wat lui het strand opgeduwd, zodat we geen natte voeten krijgen. Bagage wordt ook op die manier van boord gehaald en uiteindelijk bij je huisje afgeleverd.

Welkomsdrankje en daarna even een praatje met de medewerkers hier. Studiegenote van Gioom werkt hier en dan nog een Yoann, ook van dezelfde opleiding, maar al wat ouder.

Huisje verkend en dat ziet er geweldig uit. Geen tent op een houten platform, nee, een echt huis en behoorlijk luxe ingericht. Mooie badkamer ook.

Om één uur staat de lunch klaar. BBQ dit keer, met wat voorgerechtjes. Prima verzorgd. Drankjes ook hier inclusief. Coca cola bestaat niet meer in Gabon. Ruzie met de centrale producent, die een paar bestsellers heeft, waarvan Coca Cola gevraagd heeft hiermee te stoppen en dat wilden ze niet. Toen heeft Coca Cola gezegd niet meer te leveren. Dat vond het Gabonese bedrijf geen probleem. Dus de Coca Cola die ik nog gekocht heb, zijn de laatste voorraden.

Tijdens de lunch kwam de gids langs met het middag programma. Dit bleek een wandeling te zijn door het bos met uitleg over flora en fauna. Vertrek om half vijf.

Aangezien het nog maar half drie was, ben ik lekker gaan dobberen in de oceaan.

Daarna afdouchen. Hier wel waterdruk en warm water.

Om half vijf op pad met Abdul. Vijf Koreanen en ik. Die Koreanen spreken geen ofslecht Engels. De zoon van een stel spreekt wel wat Engels en die staat steeds alles simultaan te vertellen. Beetje irritant.

Na een uur was dat al weer klaar en keerden we terug naar de lodge. Ik had nog een foto gemaakt van een duif, maar Abdul dacht het toch geen duif was. Hij wilde de foto graag hebben. Lukte niet om die van de camera via de tablet op mijn telefoon te krijgen. WiFi hotspot werkte wel op de telefoon, maar ik kreeg geen verbinding op mijn (oude) tablet.

Later de foto wat uitvergroot en het bleek toch een duif te zijn, de Green Gabonese Pigeon. Ook weer opgelost.

Diner was gelukkig weer een driegangenmenu. Koffie na was ook geen probleem.

Hier nu tien uur, over een half uurtje ga ik met Abdul kijken of er schildpadden aan land komen om eieren te leggen.

Je weet natuurlijk nooit of je schildpadden ziet en wanneer. Abdul zei, dat ie soms wel 8 km gelopen had om er één te zien. En dan 8 km terug?

Ik zei, dat ik anderhalf uur heen en anderhalf uur terug wel voldoende vond, ook gezien het tijdstip van de dag (nacht).

We waren met acht man, twee Nigeriaanse zussen, de kwebbelende Koreanen en ik.

En we hadden geluk, na 25 minuten lopen zagen we een greenback turtle. Ze had de eieren al gelegd en was bezig of het nest af te dekken met zand. Een zware klus voor het dier.

Er zijn een aantal gedragsregels als je bij de schildpadden bent. Niet flitsen en geen wit licht. Abdul heeft een lantaarn bij zich met rood licht en daar moeten we het mee doen. De Koreanen snappen echt niks, want die waren alweer druk met het lampje van de mobiele telefoon aan het schijnen.

We hebben er een kwartier bij gestaan en zijn nog een kleine twee kilometer doorgelopen om te kijken of er nog ergens een lederschildpad aan land kwam. Dat bleek niet het geval en hebben aansluitend rechtsomkeert gemaakt.

Iets voor middernacht was ik terug in de lodge. Abdul had nog een leuk programmapunt voor de ochtend; kanovaren.

Maar de Koreanen gingen ook mee èn ik wist, dat ik dinsdagmorgen de enige gast ben, dus één en één is twee, ik ga dinsdag kanovaren. Geen kwetterende Koreanen.

Inmiddels is het maandagmorgen. Het ontbijt ziet erin en vanmorgen ben ik 'vrij'. Ga straks nog even het water in, dan de lunch en vanaf vanmiddag ben ik hier nog de enige gast, dus na de lunch ga ik met Abdul op safari, deel met de auto en deels wandelen.

Tijdens mij gesprek gisteren met Yoann (Johan), legde die me uit waarom Gabon relatief duur is. Transport is hier duur. Als voorbeeld noemde hij de vlucht van Libreville naar Port Gentil. Dertig minuten vliegen, prijs € 500,= enkele reis. Er is namelijk maar 1 maatschappij, Afrijet, en die bepaalt de prijs.

Ook de transfer naar Lopé was erg duur. Met de trein was het € 120,= retour geweest.

Maar, Gabon is wel een bijzondere bestemming. Geen oost Afrika met savannes vol dieren, nee, hier verblijven de meeste dieren in het bos. Men heeft mij verteld, dat als hier alle bos verwijderd zou worden, de hele savanne vol zou

staan met dieren. Ze zijn er zeker, maar je moet iets meer geduld en effort steken om ze te zien.

En met effort bedoel ik de soms urenlange wandelsafari's met gids door het bos.

Nog twee dagen te gaan hier in Pongara, ik geniet nog steeds.

Temperatuur, een constante dertig graden.