Castletown en omgeving

Vannacht niet gestoord door scheeps toeters, deze kamer is prima.

Ontbijt was weer zeer uitgebreid en aansluitend ben ik naar de auto gelopen om als eerste stop Castletown aan te doen. Daar staat het Rushen kasteel.

Castle Rushen, bijwijlen ook Rushen Castle genoemd, is een laat-middeleeuws kasteel in het stadje Castletown aan de zuidkust van het eiland Man, dat tot 1869 de hoofdstad van Man was. De precieze aanvangsperiode van de bouw is onbekend; koning Magnus III van Man overleed echter in 1265 in het kasteel, op grond waarvan aangenomen wordt dat de eerste bouwfasen in de twaalfde eeuw lagen, ten tijde van de Noors-Gaelische dynastie die over het Koninkrijk Man heerste. Tijdens renovatiewerkzaamheden werd een eiken balk met het jaar 947 aangetroffen, maar het is onwaarschijnlijk dat dit op het stichtingsjaar van het kasteel duidt. Castle Rushen werd in 1313 ten dele verwoest door Robert the Bruce. Er werd verder aan gebouwd tot in de Tudor-periode. Elizabeth I van Engeland schonk in 1597 de klok in de wand van de zuidelijke toren (nu tijdelijk verwijderd in verband met renovatie werkzaamheden). Als residentie van de gouverneurs van Man diende het kasteel tijdens de Engelse Burgeroorlog kortstondig als royalistisch bolwerk onder gravin Charlotte de La Trémouille. Toen de Manxe regeringszetel van Castletown naar Douglas verhuisde, werd Castle Rushen een gevangenis. Het kasteel wordt beheerd door Manx National Heritage.

Het kasteel is prachtig gerestaureerd.

Je wordt ontvangen door een gids, die uitleg geeft over het kasteel en de looproute. Ook op bepaalde plekken op de route staat iemand informatie te geven over waar je op dat moment bent.

Eerst een expositie ruimte , daarna een filmpje en dan kun je de wenteltrap omhoog. Die draait rechtsom, met de klok mee, omhoog.

Als vijand had je niks aan je rechterhand. Je kon met de rechthand niet fatsoen met een zwaard vechten. Ook toen waren de meeste mensen rechtshandig.

De verdedigers konden met hun rechterarm prima vechten. Ook in Ierland heb ik ooit eens een kasteel bezocht, waar dit principe ook toegepast was.

Op elke verdieping waren wel een of twee kamers wat ingericht zoals het vroeger geweest moet zijn, om uiteindelijk op ruim 22 meter te staan met een mooi uitzicht over de haven.

Het waaide nog steeds flinks en de regen deed het ook nog steeds.

Derhalve zijn op sommige foto's, waterdruppels te zien.

Via een andere route en door een ander deel van het kasteel, loop je weer naar beneden. Op deze route wat meer aangeklede ruimtes. Wandtapijten, gedekte tafels met de koning aan de dis en een meneer, die me een kwartier lang heeft vermaakt met mooie verhalen uit die tijd.

Toch bijna twee uur binnen geweest.

Daar vlakbij, het Old House of Keys.

Dit Georgiaanse gebouw, geopend in 1821, wordt beschouwd als de eerste speciaal gebouwde debatzaal op het eiland Man voor leden van het House of Keys. Enkele van de meest fundamentele en duurzame debatten over rechten en vrijheid, persvrijheid en vrouwenkiesrecht vonden plaats in de vijftig jaar dat het House of Keys in dit gebouw in Castletown zetelde. Ook werden er wetten aangenomen die een blijvende culturele impact op het eiland zouden hebben, zoals de vraag of autoraces op de openbare weg zouden worden toegestaan. In 1874 verhuisde het House of Keys naar Douglas.

Alleen geopend voor groepen op afspraak.

Ten zuiden van Castletown ligt Derby Haven en nog iets zuidelijker Langness, het meest zuidelijke puntje van het eiland.

Op weg daar naartoe, passeerde ik het King William's college. Een middelbare kostschool voor kinderen van 11 tot 18 jaar. Zeer gerenomeerd.

Daarna door naar het dorpje Ballasalla, waar vroeger een groot klooster heeft gestaan, Rushen Abbey.

Rushen Abbey is een voormalige abdij op het eiland Man, gelegen in Ballasalla. Oorspronkelijk was het de thuisbasis van monniken van de orde van Savignac, maar al snel kwam het onder cisterciënzer controle en bleef dat tot aan de ontbinding ervan. De abdij ligt drie kilometer van Castle Rushen, de politiek belangrijkste plek op het eiland in de middeleeuwen . Beide locaties liggen aan de Awin Rosien , een rivier die nu de Silver Burn heet.

De abdij werd gesticht in 1134 onder het gezag van Óláfr Guðrøðarson. Hij schonk het land aan de monniken van Savignac vanuit de abdij van Furness. In 1147 kwam de abdij onder cisterciënzerheerschappij na de fusie van de Savignacse en cisterciënzerordes. De abdijkerk, gewijd aan de Heilige Maria, werd voltooid in 1257. De abdij werd in de 16e eeuw ontbonden .

In 1853 kocht de regering van het eiland Man Rushen Abbey met de bedoeling het om te vormen tot een krankzinnigengesticht , maar het is nooit voor dat doel gebruikt, en in 1864 werd een wet aangenomen die de verkoop ongedaan maakte.

Begin 1900 werden de ruïnes van de abdij een populaire toeristische trekpleister, beroemd om de aardbeien met room die in de tuinen werden geserveerd. Nadat de abdij na de Tweede Wereldoorlog in verval was geraakt , werd ze in mei 1998 overgenomen door Manx National Heritage en zijn er restauraties uitgevoerd. Kort daarna begonnen de opgravingen en ontdekten archeologen meer over de levenswijze en gebruiken van de monniken.

Er is een vrij uitgebreide expositie ingericht en daarna lopen je door de tuinen heen, waar een aantal bouwwerken opnieuw zijn opgebouwd. Ook daar veel informatieborden.

Al met al ook hier ruim een uur geweest. Er was verder ook niemand, net zoals in het kasteel trouwens.

Vlak daarbij bevindt zich de zogenaamde monnikenbrug.

Monniken van Rushen Abbey hadden soms boerderijen in het noorden van het eiland. Rond 1350 werd een pakpaardenbrug gebouwd om de monniken de nabijgelegen Silverburn River te laten oversteken . Deze brug, tegenwoordig bekend als de Monks' Bridge (of The Crossag ), is een van de weinige overgebleven pakpaardenbruggen op de Britse Eilanden.

Vlakbij het dorpje Creqneash bevinden zich de resten van een stenen cirkel, Mull Hill genaamd.

De Meayll Hill Stone Circle is een uniek archeologisch monument. Het bestaat uit twaalf grafkamers in een ring, met zes ingangen die elk naar twee kamers leiden. In de grafkamers zijn scherven van sierlijk aardewerk, verkoolde botten, vuurstenen werktuigen en witte kwartskiezels gevonden. De steencirkel werd rond 3500 v.Chr. gebouwd; het is een plek vol legendes, met diverse verhalen over spoken.

Tenslotte was het plan om richting Milner's Tower te rijden maar door een hardloop evenement kwam ik er niet.

Je kunt er ook niet met de auto komen, je moet een kilometer bergop lopen om er te komen.

De landtong en Milner's Tower zijn bereikbaar via het gedeelte van het kustpad van het eiland Man, Raad ny Foillan (Manx-Gaelisch voor 'Weg van de Meeuw'). Milner's Tower werd in 1871 gebouwd ter nagedachtenis aan William Milner van de toen beroemde Milner's Safe Co. Ltd. , fabrikant van brandwerende kluizen en een lokale filantroop. Zijn toren heeft de vorm van een sleutel en slot (van bovenaf gezien).

Van een afstand heb ik de toren kunnen fotograferen.

Via wat kleine binnenwegen ben ik terug gereden naar Douglas, naar mijn hotel.

Vanavond eet ik bij de Italiaan, 300 meter hier vandaan.