Stoomtrein en Peel

Toen ik vanmorgen de gordijnen open deed, zag het eiland er al heel anders uit. Het was droog en half bewolkt!

Tijd om vanmorgen een andere spoorlijn te gaan doen, namelijk de stoomtrein van Douglas naar Port Erin ( en weer terug).

De conducteur sprak Nederlands, hij had een aantal jaren in Den Haag gewerkt in de Koninklijke Bibliotheek.

De Isle of Man Steam Railway is de langste smalspoorstoomlijn in Groot-Brittannië die nog steeds gebruikmaakt van de originele locomotieven en rijtuigen.

De drie voet smalle spoorlijn werd geopend in 1873 en loopt door het charmante landschap van het eiland, tussen de hoofdstad van het eiland en een aantal bestemmingen in het zuiden.

Oorspronkelijk maakte de zuidelijke route, die ongeveer 25 kilometer lang is, deel uit van een veel groter stoomtreinnetwerk dat Peel in het westen, Ramsey in het noorden en het kleine mijndorpje Foxdale bediende.

Veel van de erfgoedattracties van het eiland in het zuiden liggen vlakbij treinstations, waardoor het een handige manier is om te reizen. Leun achterover en geniet van het spectaculaire landschap en landschap van Manx terwijl het langzaam aan u voorbijtrekt.

Een enkele reis door het prachtige landschap van Manx, van Douglas tot Port Erin, duurt een uur. In juli en augustus, de piekmaanden van het vakantieseizoen, rijden er zeven retourtreinen per dag door het landschap, waarvan één met een avonddienst.

Mijn trein vertrok om 09:50 uur en ik was om 11:05 uur in Port Erin.

Om twaalf uur vertrok dezelfde trein weer richting Douglas.

Er bleek nog een spoorwegmuseum te zijn, maar dat stelde niet veel voor. Bij het station een restauratie dus daar maar koffie met wat erbij genomen en zo liep het ook al weer snel richting middaguur.

Onderweg moesten we nog een tijdje wachten op de luxe trein. Daarin kun je lunch of diner boeken. Zag er chic uit met keurig gedekte tafels.

Uiteindelijk was ik om kwart over één weer in Douglas.

Leuk om gedaan te hebben en het zicht onderweg was nu ook goed.

Daarna ben ik naar Peel vertrokken.

Dat ligt aan de andere kant van het eiland. Klein half uurtje rijden en ik ben begonnen bij het Peel Castle. Eerst er helemaal omheen gelopen en daarna naar binnen.

Het kasteel van Peel is oorspronkelijk gebouwd door de Vikingen. Het kasteel is tegenwoordig eigendom van Manx National Heritage en is geopend voor bezoekers. Het bevindt zich op het kleine eilandje St Patrick's Isle, dat heden ten dage met Man verbonden is. De ruïnes bestrijken nagenoeg de gehele oppervlakte van dit eilandje.

Met de bouw van het kasteel werd begonnen in de 11e eeuw. Na de periode van de Vikingen werd het kasteel gebruikt door de Kerk, omdat er een kathedraal aanwezig was in het kasteel. In de 18e eeuw zou deze aanwezigheid van de Kerk echter verdwijnen. Tot aan 1860 werd er gebouwd aan het kasteel. Tegenwoordig staan de muren nog, maar de gebouwen daarbinnen zijn grotendeels verworden tot ruïnes. In de jaren 80 van de 20e eeuw werden een begraafplaats en de overblijfselen van het oorspronkelijke houten vikingfort opgegraven.

Op het domein bevindt zich de enige Ierse round tower van het eiland Man, omgeven door de ruïnes van stallen. Binnen in de kerk kan men de crypte van Sint-Germanus bezoeken, en daarbuiten liggen nog de restanten van een kerkhof.

Je krijgt een apparaat mee en als je rondloopt, staan er bordjes met een nummer. Als je dat nummer intoetste, krijg je de info van wat je daar ziet.

Peel heeft twee kathedralen. Een in het stadje en de ander binnen de muren van het kasteel. De laatste variant ziet er wat belabberd uit.

De oorsprong van een kasteel is natuurlijk om je land te verdedigen tegen agressieve tegenstanders. Dat is nog wel terug te zien. Er staan kanonnen, wachttorens en behuizing voor de soldaten.

Ongeveer in het midden een uitkijktoren, die ook gebruikt werd door de monniken als er een aanval was. Dan namen ze de religieuze relikwieën mee de toren in en sloten hem af.

Als de kust weer veilig was, kwamen ze er weer uit.

De contouren van de kathedraal zijn nog goed zichtbaar. Wegens mogelijk vallende stenen, kun je niet overal lopen, maar je krijgt een goede indruk. Prachtige bogen overal, waarvan er één dichtgemetseld was. De boog was nog zichtbaar.

Toen ik weer naar de uitgang liep en mijn device weer inleverde, vroeg de man, waar ik vandaan kwam. Hij bleek ook een paar woorden Nederlands te kunnen. Zijn zoon woont in Leiden en de ouders van zijn vriendin wonen in Groningen.

Hij had vroeger als exposant op de vakantiebeurs gestaan. Dus Utrecht kende hij ook nog wel.

Terug naar de auto en op naar het House of Manannan. Een zeer mooi museum. Ik stond om vier uur voor de deur, en om half vijf sluit het museum. Dat doe ik morgen dan maar.

Als laatste vandaag naar de andere kathedraal. Imposant bouwwerk.

De Sint-Germanuskathedraal, of kathedraal van Peel, is een anglicaanse kathedraal. De kathedraal is opgedragen aan Sint-Germanus van Man, en niet aan zijn bekendere naamgenoten Germanus van Auxerre of Germanus van Parijs.

De originele kathedraal was gebouwd binnen de muren van het kasteel van Peel. In de vijftiende eeuw werd St Peter's Church gebouwd om de bewoners van Peel een parochiekerk dichterbij te geven. Sinds de 18e eeuw is de kathedraal een ruïne. Van 1879 tot 1884 werd een nieuwe kerk gebouwd. Deze kerk kreeg uiteindelijk pas in 1980 de status van kathedraal, nadat het duidelijk was geworden dat de ruïne van de oude kathedraal niet meer zou worden heropgebouwd.

Daarna terug naar het hotel.

Gisteravond pizza gegeten, vanavond probeer ik weer wat anders. Hier vlakbij een restaurant met ook goede recensies.