In Iquique aangekomen
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
15 Augustus 2013 | Chili, Iquique
Uiteindelijk was de man er om kwart voor twee, maar hij wist niet waar het hotel was. Luis Patricio Silvo van Protours weer weg en rond twee uur kwamen ze gebroederlijk aanrijden.
Dit keer een witte Suzuki Swift en deze zag er behoorlijk netjes uit.
De overdracht gedaan, spullen erin en om kwart over twee, reed ik het terrein af.
Ik dacht, ik doe net alsof het 10 uur is en als ik mooie dingen zie onderweg, stop ik gewoon even voor de foto.
Zo gezegd, zo gedaan, maar er was nog best wel wat leuks te kieken onderweg. Al met al duurde het nog wel even voor ik in Calama was. Dat was een vieze industriestad, waar volgens mij koper wordt gewonnen. Alle bergen waren al een keer afgegraven en de restanten weer op de plek neergegooid.
Snel linksaf en route 24 op, richting Tocopilla. Van San Pedro naar Calama was bijna 100 km en dan naar Tocopilla weer 160.
Tocopilla ligt dan aan de kust en van daar kon ik de route 1 nemen, langs de kust omhoog richting Iquique. Ook nog een stuk van 230 km.
Ik had ook nog de route door het binnenland kunnen nemen, maar langs de kust was volgens Luis, mooier.
Van Calama naar de kust was slechts woestijn (Pampa del Tamarugal). Ik heb niets groens kunnen ontdekken en tevens is er geen insect tegen de voorruit aangekomen.
Het was feitelijk een saai stuk rechte weg, met hooguit drie bochten en aan weerszijden driedubbele elektriciteitsmasten, waarvan ik vermoed, dat die de stroom leveren voor de koperwinning. Ik ben nog wel even gestopt om deze weg vast te leggen.
Tegen kwart over zes was ik aan de kust. Het begon al te schemeren, toen ik aan de laatste etappe begon.
Je hebt de oceaan, dan de weg en meteen daar achter beginnen de bergen al. Helaas was het heiig en kon ik niet alles goed meer zien. Een stukje verderop, kwam de zon iets door en kon ik de bergen achter de weg ontwaren.
De weg was verder goed, breed zat en op zowel de as, als de kantbelijning waren reflectoren aangebracht.
Na 80 km een douanepost. Autopapieren laten zien en mijn paspoort en daarna kreeg ik een gestempeld formulier mee, waarvan ik begreep, dat die in de auto moest blijven.
Om kwart voor zeven was het dan ook stikdonker en de laatste anderhalf uur, reed ik dan ook in het zwarte.
Jammer, want de omgeving moest erg mooi zijn. Groeien doet ook hier niks, het is allemaal zand en stenen en ook hier heb ik, tenminste toen het nog licht was, ook geen grassprietje gezien.
Om half negen reed ik dan eindelijk Iquique binnen en ik wist, dat het hotel aan zee lag, vlak bij een rotonde en een tankstation. Dus gewoon de weg langs het water blijven volgen en inderdaad kwam ik bij het Holiday Inn Express Hotel uit.
De keuken was nog open, dus ook gelijk na het inchecken nog wat gegeten en zojuist nog even bij het strand wezen kijken.
Doe ik morgen nog wel een keer, tijd zat om Iquique te verkennen, naar Arica is maar 300 km.
-
16 Augustus 2013 - 06:22
Janette En Gerrit:
Hoi Henk, wat een pech dat die auto zo laat kwam. Volgens mij is het een prachtig land zo te lezen. Ik ben vrij vandaag en vraag me af waarom ik zo vroeg uit me nest ben. Miisschien even een ritje maken op de motor en het zal vandaag warm worden, dus ga ik ook genieten van de zon. Veel plezier, we genieten van je reisverslagen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley