Een nieuwe ervaring, duiken met walvishaaien.
Door: Henk
Blijf op de hoogte en volg Henk
07 Augustus 2014 | Mozambique, Inhambane
De lezing gisteravond was best interessant, maar duurde iets te lang. Het ging ook niet specifiek over walvishaaien, maar over een heleboel zaken uit zee uit de omgeving Mozambique.
Van zes tot half acht heb ik daar gezeten.
Daarna ben ik ook maar bij Casa Barry blijven eten en dat was goed.
Casa Barry is ook niet zo ver lopen, alleen de straat oversteken.
Na ook een voortreffelijk ontbijt, had ik nog wat tijd over, totdat de excursie zou beginnen.
Boekje erbij, en lekker op het sundeck in een ligstoel liggen. Uiteraard scheen de zon ook volop, die had er ook zin in vandaag.
Rond half elf ben ik naar het vertrekpunt gelopen (2 min), heb betaald en even later kregen we de flippers en een instructie hoe ons te gedragen als we bij een walvishaai te water mochten.
De boot moesten we zelf met z'n allen in het water duwen en daarna de branding door. Dat was even heftig.
Even later zagen we de eerste bultruggen (walvissoort) al. Die staan bekend om hun springvermogen en het slaan met hun vin op het water.
Die dichtbij waren deden dat niet, maar later zagen we ze wel springen.
Het duurde nog wel drie kwartier voor de eerste walvishaai gespot werd. Dan is het even voortmaken. Flippers aan, snorkel op en je vervolgens langzaam in het water laten glijden.
Onder mij zwom zo'n kolos. Het zijn de grootste vissen ter wereld en kunnen 15 meter lang worden.
Wat een ervaring om, liggend in het water, zo beest te zien zwemmen. Helaas kon ik hem niet bijhouden, dus even later was ie weg. Allemaal weer de boot in en verder varen.
En ja, even later weer één en dan begint het ritueel weer om met snorkel en flippers in het water te eindigen.
Na drie keer was ik wel behoorlijk afgekoeld en de vierde keer heb ik overgeslagen en met mij nog een paar.
Bij de vijfde ontmoeting wilde niemand het water meer in en gingen we terug naar het strand. Al met al toch ruim twee uur weg geweest. En het was echt schitterend, iets om nooit te vergeten.
Na dit avontuur weer even opwarmen op het terras en daarna ben ik naar een monument gelopen, helemaal over het strand, een kilometer of vier naar het zuiden.
Dit monument is neergezet ter nagedachtenis van verdronken zeelieden.
Staat mooi hoog en vanaf dit punt had ik een mooi uitzicht op zee en heb talloze bultruggen gezien. Met de vinnen klappende, springende en gewoon voorbij zwemmende walvissen.
Na een klein uurtje ben ik teruggelopen en weer aangeland in het hotel, begon de schemering ook al in te vallen.
Het is nu 18:00 uur en het is hier al stikdonker.
Morgen verlaat ik dit paradijs weer en trek verder naar het noorden.
Van zes tot half acht heb ik daar gezeten.
Daarna ben ik ook maar bij Casa Barry blijven eten en dat was goed.
Casa Barry is ook niet zo ver lopen, alleen de straat oversteken.
Na ook een voortreffelijk ontbijt, had ik nog wat tijd over, totdat de excursie zou beginnen.
Boekje erbij, en lekker op het sundeck in een ligstoel liggen. Uiteraard scheen de zon ook volop, die had er ook zin in vandaag.
Rond half elf ben ik naar het vertrekpunt gelopen (2 min), heb betaald en even later kregen we de flippers en een instructie hoe ons te gedragen als we bij een walvishaai te water mochten.
De boot moesten we zelf met z'n allen in het water duwen en daarna de branding door. Dat was even heftig.
Even later zagen we de eerste bultruggen (walvissoort) al. Die staan bekend om hun springvermogen en het slaan met hun vin op het water.
Die dichtbij waren deden dat niet, maar later zagen we ze wel springen.
Het duurde nog wel drie kwartier voor de eerste walvishaai gespot werd. Dan is het even voortmaken. Flippers aan, snorkel op en je vervolgens langzaam in het water laten glijden.
Onder mij zwom zo'n kolos. Het zijn de grootste vissen ter wereld en kunnen 15 meter lang worden.
Wat een ervaring om, liggend in het water, zo beest te zien zwemmen. Helaas kon ik hem niet bijhouden, dus even later was ie weg. Allemaal weer de boot in en verder varen.
En ja, even later weer één en dan begint het ritueel weer om met snorkel en flippers in het water te eindigen.
Na drie keer was ik wel behoorlijk afgekoeld en de vierde keer heb ik overgeslagen en met mij nog een paar.
Bij de vijfde ontmoeting wilde niemand het water meer in en gingen we terug naar het strand. Al met al toch ruim twee uur weg geweest. En het was echt schitterend, iets om nooit te vergeten.
Na dit avontuur weer even opwarmen op het terras en daarna ben ik naar een monument gelopen, helemaal over het strand, een kilometer of vier naar het zuiden.
Dit monument is neergezet ter nagedachtenis van verdronken zeelieden.
Staat mooi hoog en vanaf dit punt had ik een mooi uitzicht op zee en heb talloze bultruggen gezien. Met de vinnen klappende, springende en gewoon voorbij zwemmende walvissen.
Na een klein uurtje ben ik teruggelopen en weer aangeland in het hotel, begon de schemering ook al in te vallen.
Het is nu 18:00 uur en het is hier al stikdonker.
Morgen verlaat ik dit paradijs weer en trek verder naar het noorden.
-
07 Augustus 2014 - 19:06
Robert En Mabel:
Hoi Henk,
wederom mooie avonturen en genieten van deze mooie wereld!
Benieuwd wat je nog meer gaat meemaken.
Hear you,
Robert en Mabel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
