Een verregende dag.

Vandaag een kort verhaaltje over de geschiedenis van Paraguay.
Het spreekt voor zich, dat de blanke katholieken hier niet als eerste waren. Nee de oorspronkelijke bewoners waren de Guarani en de meer oorlogszuchtige Guaicurú.
De Guarani waren een semi-nomadisch volk. Ze deden wel aan landbouw en jaagden op herten, apen en tapirs. Verder maakten ze manden en potten en ze hadden ook kano's. Niet die om op te eten, maar om te varen.
Na een aantal jaren op dezelfde plek, trokken ze verder. José wist me te vertellen, dat ze een cyclus hanteerden van 80 jaar. Na zo'n periode kwamen ze weer terug op de oude stek. Toevallig heeft de jungle ook 80 jaar nodig om te herstellen, dus dat hadden ze goed in de gaten.
Maar toen kwamen de Spanjaarden en de Portugezen. Een verdrag uit 1494 maakte dat Portugal alles oostelijk en Spanje alles westelijk van een denkbeeldige noord-zuid lijn qua grondbezit in handen kreeg. Die lijn lag 370 leagues west van de Kaapverdische Eilanden. Zeg maar, waar nu São Paulo ligt.
Dit ging natuurlijk mis. De Portugees Alejo García trok vanuit Brazilië door Paraguay naar Peru. Daar laadde hij zijn boot vol met edelmetalen, maar werd op de terugweg door vijandige inboorlingen vermoord. Dat was in 1525.
De verovering van Paraguay begon met een expeditie van de Spanjaard Pedro de Mendoza, die een haven stichtte in Buenos Aires (1536).
Vandaar stuurde hij zijn luitenant, Juan de Ayolas, verder stroomopwaarts.
Hij maakte een stop in de nabijheid van het huidige Asuncion, gaf de leiding aldaar over aan zijn plaatsvervanger Domingo Martinez de Irala. Ayolas keerde nooit terug.
Irala was geen soldaat, maar een diplomaat en maakte in dit gebied zijn hoofdkwartier voor de invasie.
Die invasie viel wel mee, hij wist een pact te sluiten met de lokale Guarani en de Spanjaarden knoopten daarna ook relaties aan met de Guarani vrouwen, waardoor er een tweetalige samenleving ontstond. De kinderen leerden Spaans van de vader en Guarani van de moeder.
Juan de Salazar y Espinoza wordt als de stichter van Asuncion gezien, omdat hij daar een fort neerzette aan de oever van de Rio Paraguay op 15 augustus 1537, de dag van Mariahemelvaart.
In 1556 kwam er een eind aan de vredelievende samenwerking tussen de Spanjaarden en de Guarani. De mannen van de Guarani werden min of meer als slaaf ingezet op de akkers en ze werden slecht behandeld. De vrouwen zorgden voor de huizen en de behoeftes van de Spaanse mannen.
Hierna begon ook ongeveer de oprichting van de missieposten in dit gebied. Eerst kwamen er Franciscanen, die binnen het koloniale systeem werkten.
De Jezuïeten pakten het anders aan. Die werkten buiten het systeem om en kwamen ook op voor de oorspronkelijke bevolking. Deze Jezuïeten arriveerden begin 17-de eeuw.
Paraguay werd onafhankelijk in 1811 nadat het zich niet wilde onderwerpen aan de machthebbers van Buenos Aires. Dir gebeurde zonder bloedvergieten.
In 1814 werd Dr. Franca gekozen als dictator en net als Erdogan heden ten dage voor elkaar krijgt, lukte het deze man ook om voor het leven gekozen te blijven.
Hij sloot alle grenzen om zo het land sterk te maken en op die manier zelfvoorzienend te worden, een sterk nationaal gevoel te kweken. Dat lukte, ook omdat hij tegen hebzucht en corruptie was.

Vandaag een andere dag dan anders. Was het gisteren stralend weer met een strakke blauwe lucht, vandaag regen. Dat was ook de reden, dat we gisteren aan het einde van de dag nog de UNESCO site hebben bezocht.
De accommodatie van afgelopen nacht was prima. Vanmorgen voor het eerst roereieren met bacon bij het ontbijt. Ook het diner was prima. Echt lekker gegeten.
Na het uitchecken zijn we bij een klein kantoortje uitgestapt. Daar was te zien, hoe het proces van mate, ook wel chimarrão genoemd, in elkaar zit.
Mate is een drank, die in Zuid Amerika veel gedronken wordt. Het wordt gemaakt van de blaadjes van de mateplant. Deze worden boven open vuur gedroogd (400 graden) en daarna in verschillende kwaliteiten gemalen.
Met heet of koud water erop wordt het via een metalen rietje gedronken.
De volgende stop was voor de koffie, waar bij het tankstation van oud ijzer, allerlei beelden stonden. Een dino, een paard en een koe, maar ook Alien en Predator.
Omdat die onder de luifel stonden en de anderen in de stromende regen, heb ik me beperkt tot deze laatste twee.
Een paar uur later reden we Ciudad del Este in en werd ik afgezet bij mijn hotel.
Dit is nou typische zo'n plaats, waar je goed uit moet kijken. Als je hier de brug over loopt, ben je in Brazilië. Het barst hier van de criminelen, en is ook echt de enige plaats in Paraguay waar gewaarschuwd wordt voor berovingen. Kinderen van zeven worden al als zodanig ingezet.
Hier is verder ook niets te zien, dus ik ben, zonder portemonnee en telefoon naar de Mac gelopen voor een hamburger, maar zo overdag valt het nog wel mee. Het hotel staat ook in een industriële omgeving, dus net een kilometer buiten het echte centrum.
Maar voor de zekerheid eet ik maar in het hotel.
Morgen gaan we naar de stuwdam en José heeft inmiddels geprobeerd toestemming te krijgen, om mij achter de schermen van de stuwdam te krijgen. Hij wachtte vanmiddag nog op de bevestiging. We gaan het zien. Morgen ook een bezoek aan watervallen, nee niet die van Iguacu, maar naar andere watervallen. Iguacu heb ik in 2013 bezocht.