Langs de kustlijn van Uruguay.

Het is hier echt laagseizoen. Volgens mijn boek over deze plaats, is het hier 's zomers heel druk met files en lange wachttijden overal.
Gisteravond in Don Peperone gegeten en niet eens al te vroeg, want ze eten hier erg laat. Nee, rond half negen kwam ik binnen.
Er zaten twee vrouwen te eten, verder was de hele tent leeg.
Gedurende mijn eterij, kwamen er nog drie mensen binnen en nóg een dame voor de bediening. Die heeft het niet druk gehad.
Het eten was daar verder goed, niks mis mee, maar ook teruglopend naar het hotel, zag ik overal maar karig gevulde restaurants.
Ik weet niet waarom ze in dit hotel geboekt hebben, maar het is niet veel.
Het is wel schoon, maar de uitstraling is nul.
De badkamer hebben ze niet kleiner kunnen maken, het past allemaal maar net.
Het ontbijt zag er redelijk verzorgd uit, alleen miste ik mijn roerei met bacon.
Rond kwart over negen ben ik op pad gegaan.
De eerste stop was vlak bij, namelijk een kunstwerk. Vingers van een hand, die boven het zand uitsteken. Het kunstwerk heet Los Dedos, maar iedereen noemt het 'The hand in the Sand'.
Ik had besloten om zo lang mogelijk langs de kust te rijden. Ruta 10.
Na het kunstwerk allemaal appartementengebouwen en vrijstaande villa's. Het staat bijna allemaal leeg gedurende de winter. En ook hier veel borden met 'te koop' erop.
Het eerste strand waar ik langs kwam is vrij beroemd hier en heet La Barra.
Daar ook een hele speciale brug. In de vorm van een sinus. Van laag naar hoog, weer een keer omlaag, omhoog en weer naar beneden. Heel apart.
Filmpje probeer ik nog te uploaden.
Ik heb ook besloten vandaag de kerken en kathedralen links te laten liggen (en op de terugweg rechts) en me te concentreren op alles wat er langs de kust te zien is.
De eerste stop na de brug was Laguna José Ignacio.
Hier hebben alle straatnamen de naam van een vogel. Niet voor niets, want in de zomer barst het hier van de vogels. Nu wat minder.
Bij de lagune, die via een smalle geul in verbinding staat met de zee, alleen wat meeuwen gezien en een visser, die terugkwam met zijn vangst.
De vuurtoren alhier, is gebouwd in 1877 en deze was toegankelijk.
Na 144 treden stond ik boven en had inderdaad een mooi uitzicht over de zee en het dorpje.
Daarna moest ik een keus maken. Rechtdoor naar Laguna Garzón, waar volgens de kaart een veerdienst bestaat, die je kan overzetten, maar geen echte dienstregeling heeft. In goed Engels: Ferry (irregular).
Nóg een Laguna zien lijkt me geen straf, dus rechtdoor.
Kom ik bij die Laguna, bestaat de Ferry niet meer. Er is een prachtige brug aangelegd.
Een cirkelvormige brug, zeg maar, een enorme rotonde boven het water.
Dus ik kon daarna ook gewoon verder rijden langs de kust.
Maar toen hield het asfalt op. Nog een kilometer of twaalf tot het einde van de weg, ja echt het einde, de weg loopt tot aan Laguna de Rocha.
Daar nog wel een stukje looppad naar het water.
Dat ging allemaal voorspoedig en daar zit je echt midden in de natuur en je ziet niemand meer. En ik vond het daar echt mooi. Daar ook meer vogels.
Na een stuk gelopen te hebben, weer dezelfde weg terug en halverwege nog een afslag naar Ruta 9, om zo in Rocha te komen.
Daar was ik snel weg, door naar La Paloma, je weet wel, van die duif.
Dat is dan weer een leuk plaatsje. Ook hier weer een vuurtoren ditmaal uit 1874.
Gesloten, ik kon niet naar boven. Jammer, want in deze periode rusten de walvissen hier uit. Hoe hoger je staat hoe meer je kunt zien, maar goed, ik heb één walvis gezien, tenminste, ik zag condens omhoog geblazen worden. Het was te ver weg om verder nog iets te zien.
In La Paloma heb ik nog een stuk over het strand gelopen, veel mensen waren er niet, het was 15 graden met een straffe wind.
Inmiddels ook een uur of half vier, tijd om terug te rijden naar Punta del Este. Afstand iets van 115 km. Maar dat gaat hier niet zo snel. Ten eerste is de maximum snelheid 90, bij een bushalte 60 en wegwerkzaamheden 30 km/uur.
En ik kan jullie zeggen, het stikt hier van de bushaltes.
Uiteindelijk was ik om kwart over vijf terug bij mijn hotel. Nog even langs dat andere hotel gereden, waar ik eerst zou zitten en het maakte wel een betere indruk zo aan de buitenkant te zien.
Nog een nachtje hier en morgen naar Montevideo. Ik hoop, dat het weer toch niet al te slecht is morgen, hoewel ik wel een hoop bewolking vanuit het binnenland aan zag komen. Maar bij de kust loste het op, dus wie weet. Montevideo ligt ook aan de zee.